***** กระผมขออนุญาตคุณ นำกระทู้นี้มาตั้งใหม่นะครับ ไม่มีเอสเพรสโซ่ในร้านโอเลี้ยง

รู้สึกว่าช่วงนี้มีกระทู้ตั้งขึ้นมากมาย ต้องการดันให้กระทู้อะไรร่วงจากหน้าหลักไม่ทราบ *****

..........................................................................

ฉันนั่งคนกาแฟเอสเพรสโซ่

เหม่อมองเงาของตัวเองในกระจก

เงานั้นชื่อความเงียบ

ฉันทักทายความเงียบ

ความเงียบหัวเราะใส่ฉัน

หยุดนะความเงียบ เห็นไหมว่าฉันกำลังทำอะไรอยู่

ฉันคนกาแฟ !!!

ดูสิ ไอ้ความเงียบ

 กาแฟหกรดหนังสือที่ฉันรัก

หนังสือรางวัลซี...........

ฉันพลุ่งพล่านปั่นป่วนเหมือนใบไม้ที่ต่างพร้อมใจระบัดในฤดูใบไม้ผลิ

ฉันมองไม่เห็นตัวการันต์ของซีไร

โอ้ กาแฟเอสเพรสโซ่

ฉันไม่เห็นการันต์ในบทกวี

บทกวีไม่เห็นการันต์ของฉัน

ใครจะมาการันตีตัวการันต์ของฉัน

อาจจะเป็นบรรพบุรุษอินเดียนแดงผู้ยิ่งใหญ่

นักรบกรีกโบราณผู้เกรียงไกร

หรือคำตอบจะอยู่ในกระดาษแผ่นยับ ๆ ในมือซ้ายของชอง ชาค รุสโซ่

แม้แต่นกไนติงเกลยังส่งเสียงเจื้อยแจ้วเย้ยเยาะฉัน

ช่างมัน

ช่างมัน

จะการันต์ด้วยอะไร

มันก็แค่เสียงในภาษาอังกฤษ

ซีไร้

ซีไรท์

ซีไรฐ์

ซีไรฑ์

ซีไรฒ์

..........

ฉันกำลังเดินทางไปที่ใด

บทกวีกำลังเดินทางไปที่ใด

เราต่างวิ่งหนีกันใช่ไหม

เพื่อบรรจุความว่างเปล่าของเรา...

นั่น ! กระดาษยับ ๆ อยู่ในกำมือฉัน

กำพืด !