สังเกตหว้ากาหายสลายสลด
จะสาวไส้กี่ขดสลดสลาย
กลิ่นอะไรทวนลมนิยมนิยาย
กวีวายกระวาดโว้ก็โม้ก็มัน

กาเอ๋ยกาบินมาม่าไวไว
มาจับไส้สาวขี้ขมีขมัน
คนกลอกกลิ้งยิ่งใหญ่รึไรกัน
จึงต้องหมั่นยั่วยุราวอนุบาล

"เขามีส่วน...เลวบ้าง.....ช่างหัวเขา จงเลือกเอา....ส่วนที่ดี.....เขามีอยู่ เป็นประโยชน์.....โลกบ้าง.....ช่างน่าดู ส่วนที่เลว......อย่าไปรู้......ของเขาเลย..." จะหาคน..ที่ดี ..โดยส่วนเดียว อย่ามัวเที่ยว..ค้นหา...สหายเอ๋ย เหมือนเที่ยวหา..หนวดเต่า...ตายเปล่าเลย ฝึกให้เคย...มองแต่ดี.....มีคุณจริง แม้จะมีความต่าง.....อยู่ในตัวตน เกิดเป็นคน.....ย่อมมีหลากหลาย ร้อยเผ่าพันธุ์แม่.....คละเคล้ากันไป ไม่มีใคร.....สมบูรณ์ได้ทุกคน โลกกลมๆ.....ที่เราเกิดมา ต่างปรารถนา...หาดีใส่ตัว แม้ใคร่ครวญ....ใส่ใจโดยทั่ว ทุกตัวคนนั้นมี.....แง่ดีอยู่เสมอ ท่านพุทธทาส / สวนโมกข์

เลือกที่รักมักที่ชังนั่งแบ่งข้าง                       แต่เดินร่วมสายทางวรรณศิลป์

เหมือนมือซ้ายและมือขวา เหมือนฟ้า- ดิน     ที่ไม่อาจสุดสิ้นพันธนา

เหมือนอวัยวะของร่างกาย                            ทุกชิ้นส่วนมีความหมายทรงคุณค่า

ยังวามแววด้วยไฟในดวงตา                         ยังค้นหาความสุขกันทุกคน

เรายังเป็นส่วนหนึ่งของกันละกัน                  เธอกับฉันใต้ฟ้า ที่ราฝน

ขอดอกไม้สันติผลิช่อพ้น                              ส่องหัวใจแห่งผองชน...จนนิรันดร์     

                                                                 หนามกับเนื้อ

                                 เผลอถูกหนามทิ่มหนังเข้าแทงเนื้อ

                        ใช้เข็มบ่งจนเบื่อจนเหงื่อไหล

                        ยิ่งบ่งหนามยิ่งบ่งเนื้อเจ็บเหลือใจ

                        ยิ่งบ่งไปหนามยิ่งแทงแรงดุดัน

                                เป็นเรื่องเล็กแท้แท้แต่เจ็บแปลบ

                         เนื้อเราแนบเนื้อหนามตามห้ำหั่น

                         หากต่างยอมเพื่อส่วนร่วมอยู่ร่วมกัน

                         คุณอนันต์หนามสลายกลายเป็นเนื้อ