เห็นชื่อเรื่องแล้วทำให้คึกฤทธิ์คิดลึก อิอิ

แต่เนื้อหากลับไม่ห่างวัดห่างวาเลย (ฮา)

“สิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจเสมอ”

   อันตัวข้า หมาน้อยนี้ ช่างด้อยนัก       เมื่อต้องรัก ตัวท่านครู ผู้สงสาร

ร้อยความเก่า เล่าเรื่องราว จากวันวาน    บอกอาจารย์ ผ่านกานท์นี้ ขอเมตตา

    ข้าวก้นบาตร ศิษย์ผู้นี้ ไม่ลืมคุณ        วัดการุญ ข้าผู้น้อย แต่เล็กหนา

สังกะลี ถือถุงย่าม ตามครูบา              หลวงพ่อท่าน เลี้ยงดูมา แต่เยาว์วัย

    แม้เนิ่นนาน ผ่านหลายปี มีบางอย่าง   คงติดค้าง เตือนย้ำจิต ทุกสมัย

ดีคงทำ   ชั่วละทิ้ง  สิ่งฝังใจ              เมื่อเติบใหญ่ ห่างวัดวา หาห่างธรรม

    มธุรส ธรรมทาน จากหลวงพ่อ          เกิดสร้างต่อ แด่ตัวศิษย์ ดั่งมิตรค้ำ

แสงสว่าง กระจ่างจิต ศิษย์น้อมนำ         ร้อยรำพัน จากห้วงใจ ไว้เตือนตน

     ก่อนมิเคย ร่ำเรียนรู้ กานท์อักษร      เพียงแค่ดู บ้าละคร ตอนสับสน

ตบตีต่อย แย่งชายชู้ อยู่เวียนวน          ทุกข์เกินทน สุดวิสัย จะงามดี

    วันหนึ่งอ่าน ธรรมท่าน “พุทธทาสฯ”  เห็นลายวาด เส้นกลอน อักษรศรี

ช่างงดงาม จารหมึกย้ำ คำวจี              เรียงร้อยชี้ ธรรมสำแดง แจ้งใจเอยฯ

ขอน้อมคารวะจากใจ

“ทรชนบ้านนอก”

                                                    เขียนดีมีสาระ                          ยึดธรรมะมาห่มใจ

                                     กิเลสจักเผาไหม้                                     อย่าหลงไหลภาพมายา

                                                    ใช้คำอย่าพลั้งเผลอ                หากพบเจอหมดคุณค่า

                                     คำถูกปลูกปัญญา                                   ยึดพจนานุกรมไว้

 เอา....ความดีเป็นที่ตั้งสู่ฝั่งฝัน

ใจ.....คงมั่นด้วยศรัทธามหาศาล

ใฝ่...กุศลเกื้อหนุนสร้างบุญ ทาน

ธรรม...สมาน เธอสงบ..พบหลักชัย

 สังกะลี  

ดิฉันไม่รู้จักคำนี้มาก่อน

อ่านพบแล้วต้องกูเกิ้ลหา

ขอบคุณ คุณทรชนฯค่ะ

แต่(อีกแล้ว อิ อิ)

 วัดการุญ น่าจะไม่ถูกนะคะ 

อย่างไรตรวจเองแล้วบอกดิฉันด้วยจักเป็นพระคุณ

 กระลาศรีแปลว่า....(หาไม่พบค่ะคำนี้)

กะลาสี หรือเปล่าคะ

"สังกะลี" เป็นภาษาถิ่นอีสาน แปลว่า "เด็กวัด" ครับ ...มีคำภาษาถิ่นมากมายที่ไม่ได้สถิตในพจนานุกรมฯ ครับ

คุณทรชนบ้านนอกครับ การใช้ภาษาถิ่นไม่ผิดหรอกครับ (เห็นท่านสุขุมพจน์, ท่านธารา ใช้บ่อย)  แต่ควรมีการไขคำด้วยนะครับ สงสารคนอ่านภาคอื่นด้วยนะครับ

(สิบอกให่ อิอิ) 

 พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิต พ.ศ.๒๕๔๒

การุญ, การุณย์[การุน] น. ความกรุณา. (ป., ส.).

วัดการุญ อาจจะผิดในแง่หลักภาษาที่ในประโยคต้องมี ประธาน+กริยา+กรรม

แต่ในทางกาพย์กลอนแล้ว น่าจะอนุโลมได้ หมายถึงว่า "วัด" ได้ให้ "ความกรุณา"

หรือท่านอื่นว่าอย่างไรครับ ?

ขอน้อมคาราวะท่านครู

อันนี้กระผม ไม่ทราบจริงๆ นะขอรับอาจารย์   เกี่ยวกับ ประธาน + กริยา + กรรม

ศิษย์รู้เพียงแค่ น้ำแข็ง+เหล้า+โซดา นะขอรับ (อันนี้จากใจจริงแท้นะขอรับ)

ศัพท์ท้องถิ่น บางครั้ง ผมว่าเป็นกลิ่นอาย ของตัวตนและจิตวิญญาณ ที่มีอยู่ในตัวตนของคนๆนั้น

ผมว่าการนำมาเรียงร้อย ก็น่าจะเพิ่มรสชาติ บางอย่างได้ เพื่อให้เกิดการค้นหาของผู้ที่อยาก

จะเรียนรู้และเข้าใจ ในความคิดผมนะครับท่านครู ผมอยากให้กวีที่เก่งแต่ละท้องถิ่น แต่งกลอน

เป็นภาษาท้องถิ่น เพื่อแลกเปลี่ยน ความรู้ ภาษา ซึ่งทุกภาคทุกท้องถิ่นย่อมเสมอภาคกัน แล้วนำ

มาเรียงร้อยเป็นบทประพันธ์ที่เป็นภาษาราชการ เพื่อเป็นแนวทางในการเรียนรู้เกี่ยวกับภาษานั้น

ขอน้อมคารวะจากใจ

"ทรชนบ้านนอก"

ขอคารวะท่าน"ภูสุภา" ขอรับ

กระลาศรี แปลว่า ผู้หญิง 

นะขอรับผม

ขอน้อมคารวะจากใจ

"ทรชนบ้านนอก"