วัฏฏะแห่งสระบัว

วัฏฏะแห่งสระบัว
ยามเย็นเห็นหญิงเฒ่า ถือไม้เท้าเข้าบึงหนอง สายตาก็พร่ามอง ค่อยเดินย่องประคองตน ผมขาวพราวศีรษะ ผิวตกกระหนังเหี่ยวย่น กำลังวังชาทน ยังปากท้องไม่ร้องใคร บัวสายได้เป็นกำ ไขว้หลังซ้ำแล้วทำใจ ลูกหลานบ้านอยู่ไหน ปล่อยโดดเดี่ยวไม่เหลียวมอง เก็บบัวจนตัวล้า แข่งเวลาสิ้นแสงทอง นกกาพากันร้อง บอกใกล้ค่ำย่ำสนธยา มองเห็นเป็นผิวเผิน ดังยายเดินดำเนินมา โดดเดี่ยวเปลี่ยวเอกา จนใกล้ฝั่งยังสู้ทน ชีวิตลิขิตทำ ใยต้องย่ำซ้ำรอยคน เลี้ยงกายจนตายพ้น ใช่ว่าสุขไร้ทุกข์เบียน เกิดแก่แค่เจ็บตาย แต่สุดท้ายก็ว่ายเวียน จุติชีวิตเพียร มาเริ่มต้นจนตัวตาย สังสารปานหนองน้ำ ไม้เท้าย่ำค้ำจุนยาย เปรียบธรรมนำพากาย ให้ถึงฝั่งยังนิพพาน ยายหรือคือมนุษย์ ยังไม่หลุดพ้นสังสาร เวียนวนจนสิ้นกาล กลับสู่บึงดึงสายบัว
ผู้ตั้งกระทู้ ปุณณมี :: วันที่ลงประกาศ 2012-06-21 22:07:46

[1]

ความคิดเห็นที่ 1 (2281721)

ภาพฉายลายลิขืต คือชีวิตเป็นอยู่มี

ผลกรรมนำสุขศรี หรือทุกข์เคล้าเร้าความหมอง

ลูกหลานยายอยู่ไหน เหตุอันใดมิจับจอง

เหว่ว้าอุราครอง ทุกข์โศกตรมข่มอาลัย

ขอจงกลับคืนเหย้า ภาพเก่าเก่าประทับใจ

ยายยิ้มพิมพ์ภาพไว้ อีกเมื่อใดหลานกลับมา

ขอบคุณ ปุณณมี จารเรื่องที่ทรงคุณค่า

ฝากไว้ในสารา เรื่อง วัฏฏะแห่งสระบัว

ผู้แสดงความคิดเห็น ราชาวดี วันที่ตอบ 2012-06-22 12:30:32

ความคิดเห็นที่ 2 (2281759)
"วัฏฏะสงสาร" ตัดบัวคงเหลือใย เหตุอันใดไร้เหลียวแล หญิงเฒ่าชราแก่ ย่ำรอยแปรแห่งสังขาร เด็กน้อยคลานตามฝัน ลืมแลหันพระในบ้าน ดิ้นรนทนทำงาน จนทิ้งรักใครบางคน บัวตูมกลางสระน้ำ แสงธรรมส่องแจงมรรคผล ปทุมมาศหลุดพ้น ผลิดอกแย้มงามเบ่งบาน วัฏฏะแห่งสระบัว เงาสลัววัตสงสาร บทหนึ่งถึงนิพพาน ปุณณมีถ้อยแจงธรรมฯ ขอน้อมคารวะจากใจ “ทรชนบ้านนอก”
ผู้แสดงความคิดเห็น ทรชนบ้านนอก วันที่ตอบ 2012-06-22 15:22:30

ความคิดเห็นที่ 3 (2282516)
ขอบคุณสหายทั้งสองมากครับที่มาเยี่ยมเยือน
ผู้แสดงความคิดเห็น ปุณณมี วันที่ตอบ 2012-06-25 22:33:18

[1]

แสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็น *

ผู้แสดงความคิดเห็น *
อีเมล
	ไม่ต้องการให้แสดงอีเมล