“เพลงหวานผ่านจิต”

……..

เพลงใบไม้หวิวหวีดกรีดดวงจิต

ดังตัวผิดเศร้ารำพึงซึ้งโหยหวน

ฝากเพลงหวานสองบทสุดรัญจวน

พร่ำคร่ำครวญโศกสลดรันทดใจ

.......

เงาเวลาหาโดดเดี่ยวหรอกน้องจ๋า

พี่สุราจักโอบกอดอย่าหวั่นไหว

ฟังบทเพลงจากใบไม้เคล้าเมรัย

สุขฤทัยยามคืนค่ำเย้ยจันทร์มอง

.......

ขอน้อมคารวะจากใจ

“ทรชนบ้านนอก”

     ท่ามกลางจันทร์วันเพ็ญอันเย็นฉาย
คืนเดือนหงายรัตติกาลผ่านความเหงา
เสียงบรรเลงเพลงใบไม้ไม่ไกลเรา
ฟังแล้วเศร้าเคล้าโศกวิโยคครวญ
     เพลงบทหนึ่งพึงปุจฉาเวลาฉัน

ใกล้คืนวันแล้วหรือไม่พาใจหวล

เพลงบทสองของใบไม้ให้รัญจวน
ด้วยเชิญชวนให้เห็นใจไม่รังแก
     เพลงใบไม้ใยระทมตรมดวงจิต
ฤาถูกริดรอนใบให้เป็นแผล
ฤารอคอยความฝันที่ผันแปร
ฤาท้อแท้สิ้นหวังกำลังตน

     แต่กาลก่อนย้อนเวลาของม้านั่ง
เคยเป็นดั่งไม้ใหญ่ในไพรสณฑ์
ยังถูกตัดบั่นให้ม้วยด้วยมือคน

จำทุกข์ทนทดท้อทรมาน
     แต่พอกาลเวลามาเลยล่วง
ให้เห็นปวงทุกสิ่งไปไร้แก่นสาร
พาปลงจิตคิดอภัยให้เป็นทาน
ละสันดานพยาบาทอาฆาตใคร

     หวังต้นไม้ใบอ่อนย้อนสำนึก
แม้รู้สึกหวาดหวั่นในวันไหน
จงทนฝืนยืนหยัดระบัดใบ
จนเติบใหญ่ให้ร่มเงาเขารู้คุณ
    ขอคนบาปหยาบช้าอย่าเห็นเจ้า
ข้าจะเฝ้าภาวนามาเกื้อหนุน
วอนเจ้าป่าเจ้าเขาเฝ้าค้ำจุน
แต่อรุณ...เบิกฟ้า...จนลาวัน

สวัสดีครับ

รำพึง  เพลงใบไม้....

มีอะไรบางอย่าง น่าคิด

 ..เพลงใบไม้ หวิวหวีด กรีดดวงจิต...(พี่ทรชน)

บางบทตอน ของชีวิต กลับพลิกผัน

เพลงใบไม้ จึ่งคร่ำครวญ หวนรำพัน

ผ่านคืนวัน อันรันทด สลดใจ..

..ความโดดเดี่ยว เทียวคุกคาม ยามทุกข์ท้อ

ปวดร้าวหนอ มรสุม รุมรุกไล่

กับความว้า -เหว่ว้าง นั่งข้างใน

ขอบพระคุณ อ้ายบ่าวภูไท  ห่วงใยกัน.. 

.....................................................................................................

ตอบ..พี่ม้านั่งในป่าใหญ่..

...เพลงใบไม้ ทุกข์ระทม ตรมดวงจิต (พี่ม้านั่งในป่าใหญ่)

ก้านถูกปลิด ริดรอนให้ ใบเกิดแผล

อำนาจเถื่อน โถมถั่ง เข้ารังแก

เป็นบาดแผล ลุกลามไป ครอบใจเงาฯ

..ณ มุมห้อง ของความลับ กับคนหนึ่ง

ใบไม้ซึ่ง ละอ่อนหัด ถูกตัดเผา

ด้วยคมมีด กรีดเถือ เนื้อเบาเบา

อาศัยเงา อ้างหวังดี บี้แหลกลาญ!!!!

...จบถ้อยคำ จำไล่เลียง เพียงเสแสร้ง

เขาระแวง เลยละเลง เดินเกมพล่าน

ฝากรอยมีด กรีดรอยร้าว เข้าระราน

หวังประจาน ให้เสียชื่อ คนลือชา

...เพียงหวังใจ ให้เขารู้ สู่สำนึก

ใบไม้อ่อน เพียงรู้สึก นึกหวังว่า

คนห้องลับ จักเข้าใจ ในเงาเวลา

คุณหมดค่า...เพราะลมลิ้น ปลิ้นกลับคืน

..เสียดายแรง ศรัทธา ค่าใหญ่ยิ่ง

เสียดายใน ทุกสิ่ง เคยหยิบยื่น

เสียดาย ความหวังดี ที่พังครืน

แต่..ขอบคุณที่ ปลุกฟื้น ตื่นรู้ตัว..

..ขอขอบคุณ พี่ม้านั่ง ในป่าใหญ่

มากล่อมใจ ให้ละวาง หนทางชั่ว

มาปลอบขวัญ คนใจเขลา หายเมามัว

มาโอบกอด ให้รู้ตัว อภัยทาน!!!

                  “สู้ อดทน”

มาเยี่ยมชมผลงานครับ

เยี่ยมชมด้วยใจใช่ใดอื่น

วันคืนกลืนคำด้วยร่ำหา

พจน์ภาษคือสังคีตมีดเวลา

คมกล้าบาดใจได้ทุกคราว

ปรัชญ์  วลีพร

 กวี...ใบไม้

เรียบง่าย...อ่อนหวาน

จารึก...ดวงมาลย์

จำหลัก...ดวงใจ

 ..ขอบพระคุณสำหรับกำลังใจจากพี่ทรชนคนบ้านเดียวกันนนะคะ

..ขอบพระคุณคุณราชาวดีท่ีแวะมาเยี่ยมชมผลงานชิ้นเล็กๆของเงาเวลาค่ะ

..ขอบพระคุณคุณปรัชญ์ วลีพร ที่แวะมาเติมเต็มกำลังใจนะคะ

..ขอบพระคุณคุณกระบี่ใบไม้ที่ติดตามให้กำลังใจเสมอมาค่ะ

...........ขอบคุณทุกท่านจากใจเงาเวลาค่ะ.......