“ลูกกุญแจเทียม” 

 จะกัดเซาะเจาะกลึงเกลาเกิดร่องลึก       ตรวจตรองตรึกให้เทียมเท่าทุกเงาหนอ

เพียงเพื่อไขแม่กุญแจงามลออ              มิสิ้นท้อแม้ผิดหวังซึ่งใจปอง 

   ฟังนิทานก็สนุกสุขหรรษา                 ได้กุญแจสำเนามาไขสนอง

เป่ามนตราขุนแผนเอกเสกลำพอง           ผ่านประตูสู่ห้องลึกสันดานใจ

   ความรักแม่นั้นยิ่งใหญ่เกินใครรู้         แม่ไม่เคยจะอดสูลูกรู้ไหม

ลูกผิดร้ายชั่วตกเหวเลวจัญไร               แม่คือแม่ไม่เปลี่ยนไปแท้แม่แก

   ลูกดีเลวอยู่ที่ใครก็น่าคิด                  ดวงชะตาฟ้าลิขิตใครแยแส       

องคุลีมารนั่นใช่พึงควรแล                   ชั่วเพราะแค่ท่านอาจารย์พาลชี้ทาง

   ครูเอยท่านแท้คือแม่กุญแจแล้ว                   ผู้ผ่องแผ้วเจิดจำรัสบรรทัดสร้าง

ลูกกุญแจจารน้ำหมึกไม่เลือนราง           แม่กุญแจเป็นแบบอย่างปรัศนี   

   ด้วยมนตราเป่าเสกประสงค์หมาย        แค่ผ่อนคลายสมภิรมย์ชมสุขี

เลี้ยวเลาะลัดตัดคูหนองคลองจรลี           แม้ร้อยปีไร้เทียมเงาแม่กุญแจฯ

ขอน้อมคารวะจากใจ

“ทรชนบ้านนอก”