ขอชื่นชมคุณวรา พันธุ์ประเสริฐ

ผู้เป็นเลิศรับผิดชอบสังคมนั่น

เห็นขอทานพาเด็กมาด้วยกัน

สงสัยพลันลักพาใช่ลูกตน

      จึงถามว่าลูกใครใหนขอดูสูติบัตร

มันบอกปัดอยู่ที่แฟนอีกฟากถนน

ส่อพิรุธท่าทีลุกลี้ลุกลน

ใช่แน่คนลักเด็กตามข่าวดู

      ถ้างั้นพาไปซิอยู่ที่ไหน

มันรีบไปฉุดเด็กอย่างลากถู

คุณวราและลูกสาวก็กราวกรู

วิ่งตามถามให้รู้ว่าลูกใคร

      จนมาทันมันอยู่คู่กับผัว

พอจวนตัวบอกว่าหาอยู่ไม่

อยู่ที่บ้านว่าฉันจะรีบไป

จึงว่าทำไมจะต้องโกหกกัน

      มันตัวสั่นว่าฉันขอไปขี้ก่อน

คุณวราไม่ผ่อนว่าเอาเด็กนั้น

อยู่กับฉันที่นี่ก่อนวอนกับมัน

ทั้งสองพลันก็หายไปไม่กลับมา

      คุณวราจึงพาเด็กแจ้งตำรวจ

เมื่อได้ตรวจแล้วก็จริงดังว่า

เป็นน้องพอมแพมพิศอนิจจา

ถูกลักพายี่สิบวันอันหายไป

      ตำรวจแจ้งแก่พ่อแม่มาพบ

เมื่อประสพหน้าลูกน้ำตาไหล

ว่าลูกจ๋าลูกของพ่อเจ้าหายไป

เหมือนหัวใจพ่อสลายหลับไม่ลง

       นี่เจ้าถูกทำร้ายอย่างใดบ้าง

ดูสีข้างมีแผลและบวมโป่ง

พอมแพมว่าเขาตีหนูบอกตรงตรง

จนเอวองมีแผลช้ำเป็นจ้ำดวง

        วีรกรรมของคุณวรา น่ายกย่อง

อีกลูกสาวที่เกี่ยวข้องช่วยตามห่วง

รับผิดชอบต่อสังคมเป็นส่วนรวม

ขอสวมเสื้อสามารถองอาจเอย

ที่บ้านคนพาเด็กมาขอทาน