-จากประวัติศาสตร์จารึกถึงท่านผู้นำ-

๑ : ประวัติศาสตร์จารึก

ไม่มีประวัติศาสตร์ใดได้ปรากฏ

ท่วงทำนองอัปยศ-การเข่นฆ่า

จะร่มเย็นยืนอยู่คู่อาณา

ผองประชาเชิดศักดิ์ศรีไม่มีเลย

และเช่นกัน.. ย่อมไม่มีที่จะเห็น

อำนาจเด่นตระการผ่านเฉลย

บทจารึกตำนานที่ผ่านเชย

อำนาจเผยแต่ตรมและล่มราญ

เราล้วนต่างรับรู้ที่จารึก

ในบันทึกบทวัจน์ประหัตประหาร

แม้สุดแล้วแนวฝันฝั้นตำนาน

เป็นภาพเพลงเบ่งบานม่านมาลี

แต่ล้วนแลกด้วยเลือดที่หลั่งรด

ทุกหยาดหยดจำหลักด้วยศักดิ์ศรี

เฉกเสมอมาลาค่าโสภี

ย่อมเกิดที่ปุ๋ยใบที่วายวาง

จึงผ่านวัฏฏะกาลผ่านเศร้าโศก

เรายินสร้อยโศลกยามฟ้าสาง

อรุณฟ้าเงินงามยามรุ่งราง

และน้ำค้างหยาดยิ้มพริ้มละไม

๒ : ถึงท่านผู้นำ

โลกล้วนสดุดีวิถีสงบ

หากมิได้สยบและบอดใบ้

อำนาจมิแก้ปัญหาเสมอไป

สารัตถะอันใดในวอทอง

มิตรึกการแยบคายโดยหมายมาด

กู่ประกาศขากพล่อยถ้อยสนอง

แต่ยะโสโอหังตั้งลำพอง

หรือเพื่อป้องประโยชน์ใด-เพื่อใครฤา?

                                สมศักดิ์   บรรลุ

                                มิถุนายน ๒๕๕๑