คำตอบดูเหมือนจะเป็นประชากรสองกลุ่มที่แตกต่างกัน จากการศึกษาทางพันธุกรรมที่เปรียบเทียบวาฬสีน้ำเงินนอกชายฝั่งทางตอนใต้ของชิลีกับวาฬที่ว่ายน้ำในน่านน้ำของทวีปแอนตาร์กติกาและภูมิภาคใกล้เคียงอื่นๆ ประชากรกลุ่มหนึ่งอาจประกอบด้วยวาฬสีน้ำเงินชนิดแคระ ซึ่งเป็นชนิดย่อยที่เล็กกว่าวาฬสีน้ำเงินแอนตาร์กติกเล็กน้อย การค้นพบนี้สามารถช่วยผู้จัดการสัตว์ป่าในการวางแผนการอนุรักษ์ที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นสำหรับสัตว์ใกล้สูญพันธุ์ชนิดนี้ การศึกษาปรากฏในวารสารMolecular Ecology ฉบับ ออนไลน์ วาฬสีน้ำเงินมีความยาวเกือบ 100 ฟุต เชื่อกันว่าเป็นสัตว์ที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยมีมา ใหญ่กว่าไดโนเสาร์ที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่รู้จักเสียอีก วาฬสีน้ำเงินเกือบถูกล่าจนสูญพันธุ์โดยฝูงล่าวาฬเชิงพาณิชย์ในศตวรรษที่ 20 ก่อนที่วาฬชนิดนี้จะได้รับการคุ้มครองระหว่างประเทศในปี 2509 แม้ว่าบันทึกการล่าวาฬย้อนหลังไปถึงปี 1960 ระบุว่าทั้งวาฬสีน้ำเงินประเภทแอนตาร์กติกและวาฬแคระใช้น่านน้ำชิลี แต่จนกระทั่งปี 2004 เมื่อมีการค้นพบแหล่งให้อาหารและแหล่งอนุบาลของวาฬสีน้ำเงินในอ่าวที่ได้รับการคุ้มครองทางตอนใต้ของชิลี นักวิทยาศาสตร์เริ่มตั้งคำถามว่าประชากรวาฬสีน้ำเงินจำนวนมากใช้ประโยชน์จากมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันออกเฉียงใต้ในปัจจุบันหรือไม่ การศึกษาก่อนหน้านี้ได้รับรู้ถึงการมีอยู่ของวาฬสีน้ำเงินชนิดย่อยที่ยังไม่มีชื่อโดยพิจารณาจากความแตกต่างของขนาดในสัตว์ในแปซิฟิกตะวันออกเฉียงใต้ อย่างไรก็ตาม หน้าไม้  ในขณะนั้น ยังไม่ทราบว่าวาฬในพื้นที่ให้อาหารของชิลีมีความเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดเพียงใดกับวาฬในพื้นที่อื่น และด้วยเหตุนี้ การค้นพบนี้อาจมีความหมายอย่างไรในแง่ของการฟื้นตัวของสัตว์ในซีกโลกใต้ "วิธีที่มีประสิทธิภาพที่สุดในการปกป้องวาฬสีน้ำเงินในภูมิภาคนั้นขึ้นอยู่กับความเข้าใจที่ดีขึ้นว่าวาฬสีน้ำเงินในน่านน้ำของชิลีมีปฏิสัมพันธ์กับประชากรชนิดเดียวกันอย่างไร รวมถึงการรู้ว่าพื้นที่ใดใช้สำหรับกิจกรรมต่างๆ เช่น การให้อาหารและการผสมพันธุ์ อำนวยความสะดวกในการกำหนดเครือข่าย MPA ในอนาคต" ดร. ฮวน ปาโบล ตอร์เรส-ฟลอเรซ นักวิจัยจาก Universidad Austral de Chile และผู้เขียนหลักของการศึกษากล่าว ดร. Howard Rosenbaum หนึ่งในผู้เขียนอาวุโสของรายงานและผู้อำนวยการ WCS\"s Ocean กล่าวว่า "วิธีการทางโมเลกุลช่วยให้เราสามารถเปิดเผยความสัมพันธ์ที่ซ่อนอยู่ของวาฬสีน้ำเงินในแปซิฟิกตะวันออกเฉียงใต้ได้ โปรแกรมไจแอนต์ เพื่อตรวจสอบลักษณะทางพันธุกรรมของวาฬสีน้ำเงินในน่านน้ำชายฝั่งทางตอนใต้ของชิลีในส่วนที่เกี่ยวกับวาฬสีน้ำเงินในพื้นที่อื่นๆ ทีมวิจัยได้จัดลำดับดีเอ็นเอของสัตว์ 60 ตัวโดยใช้ตัวอย่างผิวหนังที่เก็บจากสัตว์ที่มีชีวิตด้วยลูกดอกตรวจชิ้นเนื้อแบบไม่ตายที่ยิงจาก crossbows ระหว่างปี 2546 ถึง 2552 การวิเคราะห์ทำให้ทีมสามารถระบุบุคคล 52 คนตามภูมิภาคเฉพาะของ DNA นิวเคลียร์และไมโทคอนเดรีย ตัวอย่างจากวาฬเหล่านี้ถูกนำไปเปรียบเทียบกับชุดข้อมูลที่มีอยู่จากวาฬในแปซิฟิกเขตร้อนตะวันออก (ซึ่งคาดว่าวาฬสีน้ำเงินทางตอนใต้ของชิลีจะผสมพันธุ์) ชายฝั่งทางตอนเหนือของชิลี และแอนตาร์กติกา ทีมวิจัยพบว่าวาฬสีน้ำเงินในชิลีตอนใต้มีความคล้ายคลึงกันในด้านพันธุกรรมกับวาฬในแปซิฟิกเขตร้อนตะวันออกและชิลีตอนเหนือ วาฬในแอนตาร์กติกาถือว่ามีความเกี่ยวข้องกันทางไกลมากกว่า ซึ่งบ่งชี้ว่าภูมิภาคนี้อาจมีประชากรหรือประเภทของวาฬสีน้ำเงินที่แตกต่างกัน 2 ชนิด ซึ่งเป็นข้อพิจารณาที่สำคัญสำหรับแผนใดๆ ก็ตามที่จะปกป้องสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในทะเลหลากหลายชนิดในน่านน้ำชายฝั่งและน่านน้ำสากล "การศึกษาของเราให้ข้อมูลเชิงลึกที่สำคัญเกี่ยวกับโครงสร้างประชากรของวาฬสีน้ำเงินในน่านน้ำของชิลี และจะทำหน้าที่เป็นก้าวสำคัญสำหรับการวิจัยต่อไป" Rosenbaum กล่าวเสริม "เป้าหมายระยะยาวของงานดังกล่าวคือเครือข่ายพื้นที่คุ้มครองทางทะเลที่ออกแบบมาเพื่อช่วยชีวิตสัตว์ที่ใหญ่ที่สุดในโลก" ก้าวแรกประสบความสำเร็จไปแล้วเมื่อต้นปีนี้ด้วยการประกาศพื้นที่คุ้มครองทางทะเล Tic Toc ในอ่าว Corcovado ประเทศชิลี ดร. Rodrigo Hucke-Gaete ผู้วิจัยหลักและศาสตราจารย์แห่ง Universidad Austral de Chile กล่าวว่า "เป็นเวลา 10 ปีแล้วที่เราได้ค้นพบพื้นที่ให้อาหารวาฬสีน้ำเงินอันงดงามเป็นครั้งแรกโดยได้รับความช่วยเหลือจาก WCS และสถาบันอื่นๆ" ประธานศูนย์ปลาวาฬสีน้ำเงิน เขาเสริมว่า "การสร้างปริศนาด้วยความช่วยเหลือของหลักฐานทางวิทยาศาสตร์นั้นน่าตื่นเต้นและต้องใช้เวลา แต่กำลังให้ข้อมูลที่แข็งแกร่งเพื่อช่วยในการฟื้นตัวของสายพันธุ์ที่ยอดเยี่ยมและยังคงใกล้สูญพันธุ์"