เมื่อจีนเปิดพรมแดนให้พ่อค้าต่างชาติและผู้มาเยือนหลังจากพ่ายแพ้ในสงครามฝิ่นครั้งที่หนึ่งและ ครั้งที่สอง กำแพงเมืองจีนก็กลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวหลักสำหรับนักท่องเที่ยว บันทึกการเดินทางช่วงหลังศตวรรษที่ 19 ยิ่งช่วยเสริมชื่อเสียงและตำนานของกำแพงเมืองจีน คำจำกัดความอย่างเป็นทางการของสิ่งที่ประกอบเป็น "กำแพงเมืองจีน" ยังไม่เป็นที่ตกลงกัน ทำให้ยากต่อการอธิบายเส้นทางทั้งหมดของกำแพงเมืองจีนให้ครบถ้วนสมบูรณ์ แนวป้องกันประกอบด้วยเชิงเทิน ร่องลึก และคูน้ำหลายแนว รวมถึงป้อมปราการแต่ละแห่ง ในปี พ.ศ. 2555 จากการวิจัยที่มีอยู่และผลการสำรวจการทำแผนที่อย่างครอบคลุม สำนักงานมรดกวัฒนธรรมแห่งชาติจีนได้สรุปว่า กำแพงเมืองจีน ที่เหลืออยู่ประกอบด้วยส่วนที่เป็นกำแพง 10,051 ส่วน เชิงเทินหรือสนามเพลาะ 1,764 แห่ง อาคารเดี่ยว 29,510 แห่ง และป้อมปราการหรือทางผ่าน 2,211 แห่ง โดยมีกำแพงและร่องลึกทอดยาวรวม 21,196.18 กม. (13,170.70 ไมล์) เมื่อใช้เทคโนโลยีขั้นสูง การศึกษาสรุปว่ากำแพงเมืองจีนหมิงมีขนาด 8,850 กม. (5,500 ไมล์)ประกอบด้วยส่วนของกำแพง 6,259 กม. (3,889 ไมล์) ร่องลึก 359 กม. (223 ไมล์) และแนวป้องกันตามธรรมชาติ เช่น เนินเขาและแม่น้ำ 2,232 กม. (1,387 ไมล์) นอกจากนี้ฉินฮั่นและกำแพงเมืองจีนก่อนหน้านี้มีความยาวทั้งหมด 3,080 กม. (1,914 ไมล์) ป้อมปราการชายแดนของราชวงศ์จิน (ค.ศ. 1115–1234) มีความยาว 4,010 กม. (2,492 ไมล์) ส่วนที่เหลือย้อนกลับไปที่Northern Wei , Northern Qi , Sui , Tang , Five Dynasties , Song , LiaoและXixia ประมาณครึ่งหนึ่งของไซต์ตั้งอยู่ในมองโกเลียใน (31%) และเหอเป่ย (19%)