เป็นหญิงเหล็กในโลกนี้และโลกหน้า

"วนิดา"นามยอดหญิงผู้ยิ่งใหญ่

สู่สัมปรายภพสงบกายใจ

แม้เกิดใหม่ก็จงเป็นเช่น "วนิดา"

...​ฉันคือหิ่งห้อย

...​ฉันคือหิ่งห้อย

ฉัน​จะ​เรืองแสง​ใน​ยามที่ทุกสิ่งมืดมิด

ฉัน​จะ​บินว่อนฉวัดเฉวียน

เฝ้าดู​ความ​เป็น​ไปของสรรพสิ่งอย่างเงียบสงบ

ฉัน​จะ​มีอุ​เบกขา​ ​ใน​สิ่งที่พบเห็น

จะ​ไม่​ยินดี​ ​หรือ​ยินร้าย​ ​ต่อทุกข์​โศก​ ​หรือ​รื่นรมย์

ฉันภาวนาขอ​ให้​ผู้​คนที่ทนทุกข์​ ​และ​ตัวฉัน

ได้​หลุดพ้น​จาก​โซ่ตรวนของกิ​เลส​ ​และ​ตัณหา

ฉันภาวนา​ให้​พ่อแม่​ ​พี่น้องของฉัน​ ​หลานของฉัน

เป็น​เช่นหิ่งห้อย

เรืองแสงร่วม​กัน​บนหนทางธรรม

ฉัน​จะ​ร่วม​กับ​หิ่งห้อยนับล้านล้าน

ทอแสง​ ​สร้างขวัญ​ ​ขึ้นแทนหมู่ดาว

ครา​เมื่อพระอาทิตย์ส่องแสงพราว

หิ่งห้อยน้อยค่อย​จาก​จร​….

วนิดา​ ​ตันติวิทยาพิทักษ์

20 ​กัน​ยายน​ 2546

เขียนขึ้น​จาก​แรงบันดาลใจ​ใน​การ​เข้า​ฝึกปฏิบัติธรรม

ณ​ ​ศูนย์ฝึกอบรมวิปัสสนากรรมฐานโกเอ็นก้า​

‘องอาจ เดชา’

 

 

ที่มาภาพ : www.thaingo.org

 

 

ย้อนอ่านบทกวีชิ้นล่าสุดของ “มด” วนิดา ตันติวิทยาพิทักษ์ ที่เคยส่งตรงถึง ประชาไท กับบทกวีที่ชื่อ ‘แด่วีรชนบนผืนโลก’...เนื่องใน 30 ปี 6 ตุลา’ ซึ่งทำให้สะท้อนภาพชัดเจนว่า...มนุษย์นั้นต้องการสันติภาพ อิสรภาพและเสรีภาพ แต่ทว่าการต่อสู้นั้นก็ไม่ได้มาด้วยการร้องขอ

 

‘แด่วีรชนบนผืนโลก’ เนื่องใน 30ปี 6 ตุลา     เจตน์จำนง วีรชนล้วนมุ่งมั่น บุกบั่นรุดหน้าไปใจปลุกขวัญ ดุจสายน้ำเชี่ยวกรากหลากผาชัน สู่ฝั่งฝันมหาสมุทรสุดสาครฯ   อุดมการณ์ท่วมพ้นสองฝั่งน้ำ ฝังกลบร่างนิรนามเหล่าผู้กล้า มอดม้วยลงตามทางทับถมมา หยาดน้ำตาเอ่อท้นล้นปณิธานฯ   ภารกิจวีรชนไม่ลุล่วง เพราะชีวาหลุดร่วงลงเสียก่อนหนา เป็นอย่างนี้นับพันปี สืบสานมา แม่คงคาพสุธาร่วมจดจารฯ   อีกกี่คนวีรชนอีกกี่รุ่น จะวิ่งวุ่นเวียนว่ายถึงจุดหมาย ดินแดนแห่งแสงเสรีศรีเมตไตรย์ ปักธงชัยสันติภาพสันติธรรมฯ   26 ก.ย. 2549 วนิดา  ตันติวิทยาพิทักษ์

 

 

 

‘วนิดา’ ในวันชุมนุมคัดค้านถ่านหินโลกที่ จ.ลำปาง(ภาพโดย องอาจ เดชา)

 

 

และเมื่อย้อนกลับไปอ่านบทกวีที่ชื่อ ‘สบน้ำ’ ชิ้นนี้ หลังจากที่เธอไปเยือนแม่น้ำสาละวิน ที่บ้านสบเมย เมื่อต้นเดือนพฤศจิกายน ปี 2548 ซึ่งถือได้ว่าเป็นบทกวีอีกชิ้นหนึ่งที่เธอได้กลั่นออกมาจากจิตวิญญาณข้างใน และทำให้มองเห็นภาพชัดเจนว่า ที่สุดแล้ว,ธรรมชาติ ชีวิต สายน้ำ ผู้คน และสรรพสื่ง ฯลฯ นั้นมิอาจพรากและแยกขาดจากกันได้

 

 

สบน้ำ       สบเงา สบยวม สบเมย สบสายสาละวิน    พบแล้วพลัดพราก     คือสัจจะสายน้ำ     คือสัจจะชีวิต     สายน้ำคดเคี้ยว     เลาะเลี้ยวหุบผา สายหมอกปกป่า     มายาพงไพร ลำนำชีวิต     ทุกข์สุขมากมาย   ผ่านพบผ่านพ้น     เรื่องราวปกากญอ ผู้เฒ่าจูงมือ     เด็กน้อยหน้าใส บนหาดทรายขาว     ที่ซึ่งสายน้ำ     บรรจบก่อนจาก ชีวิตคือการเดินทาง     จากจุดเริ่มต้น     ไปสู่จุดจบ แล้วเริ่มต้นใหม่     เป็นวัฏฏะวงเวียน   จินตนาการความฝัน     สรรค์สร้างได้จริง     บนดินแดนเสรี ลุกขึ้นเถิดผองทาส     ปลดปล่อยโซ่ตรวน รุกไล่อธรรม     ให้ถอยร่นหมดทาง คือภาระหน้าที่สืบสาน     บรรพชนคนหาญ ในลำนำเล่าขาน     ตำนานของเรา                                                                                                       วนิดา  ตันติวิทยาพิทักษ์                                                                                                 ๖ พฤศจิกายน ๒๕๔๘                                                                                                 แม่น้ำสาละวิน

จาก ประชาไท

ขอแสดงความอาลัย และขอคารวะดวงวิญญาณ คุณมด วนิดา ตันติวิทยาพิทักษ์ ด้วยความจริงใจ

คุณมหา สุรารินทร์ ช่วยแจ้งข่าววันฌาปนกิจศพด้วย