ธรรมชาติ งดงาม คืนสู่วิถี
สรรพสิ่งมี เกิดดับ ตามเวลา
สู่สุขคติ ด้วยรัก อาลัยหา
เหลือเพียงค่า แห่งความดี ไว้ทรงจำ

หนึ่งในมิตร จากลา ก็แสนเศร้า
ภาพใบเก่า ลงรูปไว้ ใจสุดซ้ำ
ขอความดี พี่นั้น ที่ได้ทำ
พาน้อมนำ บุญกุศล ส่งสวรรค์

น้องคนนี้ ขอมา ไว้อาลัย
การจากไป ไม่หวนกลับ เหมือนดั่งฝัน
แม้นไม่ใช่ มิตรญาติ ที่ผูกพัน
แต่ใจนั้น ก็เหมือนมิตร ที่คุ้นเคย

คืนสู่ ความสงบ ธรรมชาติ
ใครมิอาจ หนีหลุดพ้น หรือเมินเฉย
ต้องคนล้วน อยู่ตามกฎ มิชดเชย
สุดท้ายเอย เราต้องจาก แล้วจากลา

ชีวิต ของคนเรา ก็เท่านี้
จึงควรมี แบ่งปัน และเมตตา
สร้างความดี ในใจตน ให้คุณค่า
ถึงเกิดมา ชาตินี้ ไม่เสียคำว่า"คน"

ฯลฯ