วันนี้ผมได้รับหนังสือ "รวมวรรณกรรมการเมือง รางวัลพานแว่นฟ้า ครั้งที่ 11" ผมอ่านงาน โลกของหนู อย่างตั้งใจ และสรุปเอาเองว่า งานชิ้นนี้ เหมาะสมกับรางวัลแล้วครับ เราลองมองข้ามประเด็นว่าลอกเลียนความคิดใคร แล้วไปจับเนื้องาน ในวรรคที่เรามองว่าผู้เขียนสับสนนั้น แท้แล้วไม่ใช่เลย เป็นการจงใจประชดของความคิดเด็ก (หนูคนที่เขียนแผนที่โลก) บทนั้นที่ว่า

"หนูหวังเห็น อะไร ไม่กี่อย่าง
หวังเห็นการแบ่งข้าง การหวงแหน
หวังเห็นความเห็นแก่ตัวทั่วดินแดน
หวังเห็นความโกรธแค้นฝังแน่นใจ"

ผมเข้าใจว่าเด็กคนนั้นอยากเห็นแผนที่ที่เขาวาดเป็นเช่นนั้น แต่แผนที่จำลองกับต่างกันในโลกแห่งความจริง เพราะเขามองไม่เห็นความแตกแยกในโลกจำลองที่หนูน้อยวาดขึ้นมาเลย
และสุดท้ายจบลงด้วยการเชื้อเชิญให้มาอยู่ในโลกจำลองของหนูคนนั้น ที่ว่า

"มีใครอยากมาอยู่กับหนูบ้าง
โลกของหนูยังว่าอีกหลายที่
ทุกคราวหลับรับประกันจะฝันดี
ตื่นจะพบไมตรีกับความรัก"

ผมยอมรับงานชิ้นนี้ครับ / พัฒนะ   ปฐมพงศ์