โลกสอนให้รู้จักและรักโลก                                               

                              ซึ่งแค่รักจักไม่พออีกต่อไป                    

                                                   ใครต่อใครจำต้องรักษ์ภาพลักษณ์ตน

                            ใครต่อใครจะต้องรักภาพลักษณ์โลก       

                            ต้องรักษ์ใช่อุปโลกน์กรรโชกเหตุผล

                            เพราะหากเป็นเช่นนั้นวันหนึ่งต้องจน    

                                                       ด้วยโลกอาจไม่พ้นคนระยำยำ

                            โลกสอนอะไรอีกมากมาย                     

                            ใครทั้งหลายมัวแต่ลิ้มความอิ่มหนำ

                            จึงเหมือนกลายร่างเป็นคนใจดำ             

                            และหลงทำโลกหายมากมายชีวิต

                                                        บางชีพหายเพียงเพราะแนวถูกและผิด

                            บางชีพหายคล้ายหักเหเนรมิต               

                                                        บางชีพหายเพราะไร้ทิศชีวิตชีวา

                                                        ความรู้สึกนึกฝันเฝือขมปร่า

                            ถึงปากกัดตีนถีบใจไขว่คว้า                    

                            แต่ไร้สาระกอปรปลอบอารมณ์

                                                        หายทั้งรักที่โลกให้หม่นไหม้ขรม

                            สำนึกใดเล่าจะคืนไปชื่นชม                  

                                                        คลี่คลายปมดับโศกโลกของเรา   ฯ