๐ ปลาทองสมองน้อยขี้ตกใจ       เปิดเมรัยกระแทกปากหายอยากสิ้น

เทพสุราทรชนตีนติดดิน                 ปรุงชีวินคลุกน้ำเมาเคล้าต่อกานท์

     ๐ ปากขยับตอดงับงาบกินเหยื่อ      ปลาบอกเบื่อซากุระเป็นอาหาร

เห็นน้ำใสใจมืดมนคนดักดาน             ใครเดินผ่านมองปลาทองแค่ลองใจ

     ๐ ว่ายเวียนวนในอ่างอยู่ซ้ำซาก     ทุกข์ลำบากหางสะบัดน้ำสั่นไหว

ด้นลำนำขับชีวิตล่องลอยไป              ตราบใจกายไม่ไร้สิ้นจิตวิญญาณ

     ๐ ปลาจ้องคนคนมองปลาภาษาต่าง   ชนชั้นห่างต่างชั้นชนหักห้ำหาญ

เอารัดเปรียบเหยียบย่ำจนร้าวราน           แสนสงสารปลาทองน้อยตัวเดียวดาย

     ๐ เทพสุราน้อมจรอกร่วมวงเหล้า      แบ่งบรรเทาทุกข์โศกมิตรสหาย

ดื่มให้เมาเถิดเพื่อนเอยอย่าได้อาย           ก่อนที่โลกสิ้นสลายอย่าอายเมา

ขอน้อมคารวะจากใจ

“ทรชนบ้านนอก”

            ๑ ปลานั่งมองคนดื่มแล้วสุดเหงา เพราะอยากเอาปากดื่มลืมอาหาร

             หากได้ลองรสเหล้าเคล้ารสกานต์ สร้างตำนานปลาทองฉลองชัย

             ๒ คนมองปลาเอือมระอาปลาตัวนิด อย่าหลงผิดคิดอยากดื่มลืมอาหาร

              ซากุระสีสวยแท้พาสำราญ ด้วยอาหารเป็นเม็ดอย่าเอ็ดไป

๐  ทรชนเทพสุราผู้หมาเมิน             ด้นดั้นเดินตามใจฝันปรารถนา

คนกวีศรีปราชญ์ด่าไร้ค่า                กองขยะในสายตาของผู้ดี

๐  ดวดเมรัยร่ายกลอนอ้อนชีวิต          เขียนตามคิดเห็นจริงเร่งรุดรี่

แล่นทางลัดหมาจรจัดทรพี               แต่หามีใจเคืองโกรธโทษผู้ใด

๐  ไม่ยิ่งใหญ่แต่รักดีจึงเพียรหมั่น          ตามใจฉันทุกวันวี่มีเพื่อนไห-

-เหล้าน้อย กอดเคียงข้าง ปลอบฤทัย       ปลาทองน้อย ฉลองชัย ขอชวนเชิญ

๐  ดื่มเมรัย ปรุงกลอนสด รสซาบซ่าน      โลดแล่นผ่าน ชีวิต ระหกระเหิน

หมาจะเห่า คนจะด่า ฟ้าจะเมิน           ร่ำสุรา พาเพลิน อย่าได้แคร์

ขอน้อมคารวะจากใจ

“ทรชนบ้านนอก”