สะใจอะไรกัน

สะใจอะไรกัน
เขียนอบรมนักเรียนตั้งแต่ปี 2546 นานมากแล้วคร้บ แต่นำมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ สะใจอะไรกัน รองเท้าอะไรไยมีกลิ่น เหยียบส้นจนดินเกลือกดำทั่ว เห็นนิ้วเห็นส้นอันหม่นมัว เคล้ากลิ่นประจำตัวกลั้วอธรรม ถุงเท้าที่มีก็ไม่ซัก และมักซ่อนไว้อยู่ในถ้ำ ถ้ำโต๊ะถ้ำไม้ในถุงดำ สีสันนั้นย้ำประณามตน สวมเสื้อแต่งกายไม่ถูกเพื่อน สังคมเขาเหมือนก็ไม่สน การบ้านไม่ทำซ้ำวกวน จี้ปล้นความจริงไปวันวัน มาเรียนก็ใช่ตั้งใจเรียน ผิดเพี้ยนหลอกพ่อว่าต่อฝัน หลอกแม่ผลาญทรัพย์นับอนันต์ จนกว่ากรรมตามทันหรืออย่างไร ทรงผมทรงอะไรไม่มีชื่อ ยึดถือศิลป์ศาสตร์ของชาติไหน หลบเลี่ยงหลีกหนีระเบียบวินัย สะใจอะไรกันในวันนี้ ผู้ชายก็ไม่อาจเรียกชาติชาย กลับกลายเพศเมียเสียศักดิ์ศรี อ่อนแอไม่นำทำความดี เสียทีกำเนิดเกิดเป็นชาย ผู้หญิงแม้ดูเป็นผู้หญิง เป็นจริงแค่เพศ...แต่ความหมาย กลับกลอกหลอกเห็นเห็นเป็นน่าอาย เทขายความเป็นหญิงยิ่งผักปลา ทั้งวันผัดหน้าทาปากแก้ม แฉล้มแต้มล่อแล้วรอท่า สักคนหลงเชื่อเหยื่อสายตา เก่งกล้าบ้าบอล่อผู้ชาย ไม่เกรงอกเกรงใจใครทั้งนั้น ขอฉันได้ผุด มีจุดขาย กลัวบาปไม่เป็นเล่นนิยาย เป็นตัวร้ายตัวโกงจนชินชา นี่มันยุคไหนกันละหนอ ยุคแม่ยุคพ่อไม่มีค่า เป็นแค่ผู้รับใช้ให้ลูกยา หาเงินตราให้ลูกผลาญวันวันไป ครูก็เป็นแค่คนบอกความรู้ อดสูอุดมการณ์น่าหมั่นไส้ ไม่มีเกียรติพอศิษย์มอบจิตใจ กราบไหว้เหมือนเช่นเคยเป็นมา เดินผ่านแทบจะชนก็ไม่ทัก หัวร่อคิกคักกันต่อหน้า เรียนในห้องบิดเบือนเหมือนเย็นชา พูดจาโผงเผงไม่เกรงใจ เข้าห้องไม่เคยขออนุญาต อาดอาดเข้ารูเหมือนกูใหญ่ เดินผ่านห้องครูหรือห้องใคร คล้ายจะไร้จรรยาศรัทธาครู กฎเกณฑ์อะไรไม่ประพฤติ ฮัดฮึดทุกครามาถึงหู ระเบียบวินัยไม่รับรู้ รวมสู้เพื่ออะไรทำไมนะ เพื่อตัวเองเก่งกล้าอนาคต เพื่อปรากฏศรีศักดิ์กักขฬะ เพื่อความเป็นคนดีมีสาระ หรือเพื่อจะสร้างสรรค์กตัญญู คิดเป็นทำเป็นก็เป็นสุข ถ้าทำแล้วเกิดทุกข์ก็อดสู เดือดร้อนพ่อแม่และคุณครู ยังจะกู่ว่าถูกก็สุดทน เชื่อมั่นว่าตนนั้นทำได้ จิตใจย่อมดีมีกุศล แต่พาลมารร้ายมีหลายตน ต้องสู้ต้องทนจึงพ้นมาร อย่าสะใจในทุกข์ที่โถมทับ อย่านับความเดือนร้อนว่าแสนหวาน อย่าทำลายตนเลยมันทรมาน จงต่อต้านมารร้ายใฝ่ดีเอย ฯ ครูพีรมิตร พึ่งโพธิ์
ผู้ตั้งกระทู้ พีรมิตร พึ่งโพธิ์ (peeramit07-at-hotmail-dot-co-dot-th) :: วันที่ลงประกาศ 2013-01-30 09:45:02

[1]

ความคิดเห็นที่ 1 (2330908)

๐ เอาหัวเผือกหัวมันที่ตั้งบ่า ท้าตีค่าเหยียบย่ำคำครูสอน

กฎเกณฑ์ถูกกำจัดตัดตอน ระเบียบก่อนเก่ามิเข้าสังคม

๐ เอาความรู้อันโง่เขลาอวดฉลาด เอาอำนาจพ่อแม่เย้ยข่ม

เอาศิลปะสมัยค่านิยม หยามทับถมคุณค่าบรรพชน

๐ เด็กคิดเองทำเป็นเกินกว่าเหตุ ครูสมเพทเวทนากลับฉงน

คิดแต่เพียงนี้มันคือสิทธิ์ตน เองจะบ่นหาพระแสงอะไรกัน

๐ เก่งฉลาดเฉลียวเชี่ยวกระแส แต่รู้แค่ผิวเผินเดินหุนหัน

ภาพฉายสะท้อนก่อนเก่านานวัน ผิผวนผันลืมเลือนเตือนใจตน

๐ คิดใหม่ทำใหม่สิทธิ์ของกู เองเป็นครูทำหน้าที่ไปอย่าสน

เด็กวานซืนฉกาจล้ำทุกคน เพียรฝึกฝนร็อคแร็บโย้โชว์แจ็ส

๐ พ่อแม่อาบเหงื่อมือเปื้อนโคลน ลูกเป็นโจรปล้นพ่อแม่ซื้อ I-Pad

พ่อแม่กินปลาร้าทำงานตากแดด ลูกร่านแรดนอนโรงแรมกิน MK

๐ พ่อแม่ทำนาขายข้าวส่งเจ้าเรียน ลูกนั่งเทียนเข้าสอบชอบเที่ยวเตร่

พ่อแม่ทิ้งบ้านเกิดหนีมาร่อนเร่ ลูกเสเพลสนุกสนานผับบาร์

๐ พ่อแม่สร้างชีวิตเจ้ากำเนิด ลูกประเสริฐฉลองวันเกิดหรรษา

พ่อแม่ป้อนนมข้าวไก่หมูปูปลา ลูกกินสุรา เมาม้า ดูดยาเค

๐ พ่อแม่เลี้ยงถนอมอุ้มชูฟูมฟัก ลูกหลงรักชายชู้ตัณหากล่อมเห่

พ่อแม่ฝากสิ่งหวังเฝ้าไกวเปล ลูกร้อยเล่ห์ทิ้งพ่อแม่อยู่เดียวดาย

๐ พ่อแม่ขายข้าวขายนาขายชีวิต ลูกขายยาเสพติดเลี้ยงสหาย

พ่อแม่ทุกข์ยากลำบากจนวันตาย ลูกสุขกายคล้ายปลิงเกาะพ่อแม่กิน

๐ พ่อแม่อาบเหงื่อมือเปื้อนโคลน ลูกถือ I-Phone สุขถวิล

พ่อแม่ขายแรงกายขายแผ่นดิน ลูกเหลือบริ้นกินเลือดเนื้อพ่อแม่ตน

๐ เสียงI-Phone I-Padเห่กล่อม ลูกแสนโง่น้อมใจกายใคร่ฉงน

เสียงครวญคร่ำร่ำไห้พ่อแม่ระคน น้ำตาหล่นมื้อเปื้อนโคลนกายฝังตม

ขอน้อมคารวะจากใจ

“ทรชนบ้านนอก”

ผู้แสดงความคิดเห็น ทรชนบ้านนอก วันที่ตอบ 2013-01-30 11:34:30

ความคิดเห็นที่ 2 (2330940)

ประสบการณ์ผ่านผันจวบวันนี้

อดีตที่เกาะใจให้ขื่นขม

ส่วนหนึ่งของลูกศิษย์ชีวิตตรม

ด้วยเพราะจมกิเลสปลักไม่รักงาม

สอนให้ดีไม่ได้เพราะไม่รับ

เหลือจะนับครูศิษย์คิดมองข้าม

เมื่อจะเลือกทางเบี่ยงเสี่ยงก็ตาม

มีคำถามอาวรณ์ก่อนอำลา

"สะใจอะไรกัน" ภาพวันก่อน

เหตุการณ์ย้อนถึงวันนี้มีคุณค่า

"ศิษย์ขอโทษคุณครูน้อมบูชา

พระคุณครูเลิศค่าหาใดปาน"

ผู้แสดงความคิดเห็น ราชาวดี วันที่ตอบ 2013-01-30 13:41:01

ความคิดเห็นที่ 3 (2332531)

หวานให้ชมคมให้เชยเผยให้ชื่น

"ราชาวดี" ใช่อื่น ตื่นรู้ อ่าน

ถ้อยวลีมณีทิพย์มิเทียมทาน

ต่อลมกานท์ทอดไกลไปนิรันดร์

"ทรชนบ้านนอก" หยอกซะเมื่อไหร่

ความอ่อนไหวในอารมณ์ระดมฝัน

มีให้เห็นเป็นให้หาพาให้คัน

คล้ายยืนยันท่องทาง...อย่างนิยม

พีรมิตร พึ่งโพธิ์

ผู้แสดงความคิดเห็น พีรมิตร พึ่งโพธิ์ (peeramit07-at-hotmail-dot-co-dot-th)วันที่ตอบ 2013-02-06 07:45:55

[1]

แสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็น *

ผู้แสดงความคิดเห็น *
อีเมล
	ไม่ต้องการให้แสดงอีเมล