[อีสานบ้านเกิดกาย]

๐ ถิ่นอีสานบ้านเกิดกำเนิดกาย
แต่ตอนตายวางกายอยู่หมายไหน
ไม่อาจรู้สู้ทนผจญไป
ตายเมื่อไหร่อย่าใส่ใจมันเลย

๐ มองตาลคู่อยู่มาแต่ตาทวด
ทุกข์เจ็บปวดรวดร้าวเรื่องราวเอ่ย
อดีตกาลผ่านวันนี้ที่คุ้นเคย
เขาหยามเย้ยเปรยเปรียบเทียบเป็นควาย

๐ หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดินกินน้ำตา
ชนรากหญ้าบ้านนาก้มหน้าถวาย
ทรัพย์ในดินสินในน้ำมีมากมาย
ผู้ดีหมายขูดรีดกรีดเลือดเอา

๐ รากเหง้าเก่าบรรพชนแต่หนหลัง
สิ้นความหวังหลั่งน้ำตาศรัทธาเขา
ก้มกราบไหว้คลานหมอบพินอบพิเทา
ไอ้ทุยเง่าเจ้าเอี้ยงเสียงครางครวญ

๐ ฝากชีวิตจิตวิญญาณไว้บ้านเกิด
ชาติกำเนิดประเสริฐแท้จงแลหวน
กำพืดตนคนบ้านป่าไถนาพรวน
เลือดกายล้วนลูกอีสานบ้านนอก

๐ ภาพถ่ายฉายสะท้อนอาวรณ์นัก
ข้าวกล้ารักปักดำยังช้ำชอก
แปลงนาหว่านผ่านมือกระพือออก
น้ำคำหวานปานหอกระลอกซัด

๐ ชั่วกัปกัลป์ฝันร้ายจนตายดับ
ทุกข์อาภัพกับรัฐฐะอัตคัด
พเนจรร่อนล่าหาเบี้ยอัฐ
นายทุนรัฐอัดกระหน่ำมันช้ำจิต

๐ บนแปลงปลูกทุกข์ชาวนาช่างสาหัส
โดนเอารัดเอาเปรียบทั่วชั่วชีวิต
จำนำข้าวฉาวระยำกระหน่ำพิษ
ทุจริตปิดซ่อนแฝงจำแลงหลบ

๐ กระดูกสันหลังหลั่งเลือดถูกเชือดอีก
ยากหลบหลีกซีกผู้ดีตีกระทบ
ขูดภาษีถี่ถ้วนกระบวนจบ
ตายคาคบสยบลงตรงอุ้งบาท

๐ รอนารีขี่ม้ามาทรงโปรด
ชนพิโรธโทษชะตาฟ้าอนาถ
ลูกชาวนาบ่าแบกหาบแอกคราด
อภิวาทชาตินี้ผู้ดีเห็นใจ เทอญ

เทพสุรา ผู้ไร้รัก
๑๕ มีนาคม ๒๕๕๘