นักกวีมีคารมดังคมมีด                      ใช้เพื่อกรีดแกะสลักมวลอักษร

หรือทิ่มแทงศัตรูผู้ราญรอน               ทุกขั้นตอนตามสติตนพิจารณ์

เพียงอ่านแล้วเห็นเค้าลางข้างบนนี้     ขอความที่คนเขียนเพียงแปลงสาร

"บัวขาดใยใจขาดเยื่อสิ้นเจือจาน"       สิ้นวิมานก่อนเก่าน่าเศร้าใจ

สุรารินคารวะประคองส่ง                    ต้องดื่มลงเพื่อจะเปลี่ยนเวียนแก้วใหม่

เรื่องที่แล้วผ่านมาปล่อยผ่านไป          ปลงไม่ได้นั่นหนา...น่าเศร้าแท้

ทางใครทางมัน เพียงนั้นเถิด              ต่างที่เกิดอาจหวังยังร่วมแก่

ต่างก็เจ็บเหน็บคำซ้ำดวงแด               แต่อย่าตายเพราะบาดแผล...แค่นิดเดียว...

        ขอบคุณ ขอบคุณ และขอบคุณ

คงเป็นบุญที่ต้องมาข้องเกี่ยว

แปลงสารเถอะถ้าเหมาะสมถ้ากลมเกลียว

ขออย่าเที่ยวแปลงเจตนา ไม่ว่ากัน...

"คนเขียนกลอน" เขียนดีตีฝีปาก
คนอ่านอยากหลงไหลใจถลำ
คิดเข้าข้างเป็นตนจนระกำ
ถูกชี้นำด้วยรสบทกวี

"คนเขียนกลอน" ถอนตัวยังกลัวซาก
ใยคิดมากชอบบทที่กดขี่
ถมเท่าไหร่ไม่เต็มมันเปรมปรี
เอาผิด.ชอบ.ชั่ว.ดี.มาตีกัน

"คนเขียนกลอน" ร้อนรักเหมือนนักล่า
สื่อกันท่าวางเรือใบ..ไว้เป็นขั้น
ได้เจาะรมย์..งมเข็ม..แทะเล็มวรรณ
เพียงแค่ปันเปล่าเปรย..คิดเลยไป

"คนเขียนกลอน" นอนดึกใจคึกเปลี่ยว
ภาษาเกี่ยวกราบกานท์กังวานใส
หวังรอ"คนเขียนกลอน"มาอ้อนใจ
จินตนาการณ์ไกล..บรรยายความ

                                   เมื่อหน้าหนาวคราวใดจุดไฟผิง

                    ได้อุ่นอิงไอร้อนก็ผ่อนหนาว

                    อยู่ในสังคมเมืองมากเรื่องราว

                    อ่านเพลงยาวกานท์กลอนก็ผ่อนคลาย

                          ขอชื่นชมทุกกวีที่สร้างสรรค์

                    สร้างสวนขวัญวรรณศิลป์มิสิ้นสาย  

                    บางครั้งหมดศรัทธาถูกท้าทาย

                    ขออย่าหายหมดไปไฟนักกลอน