สิ่งซึ่งค้นพบ

สิ่งซึ่งค้นพบ   สัมผัสความกันดารแห่งบ้านป่า                    พิศใบหน้าหนูน้อยดูสร้อยเศร้า                    ชุมชนที่มืดครึ้มปนซืมเซา                    มีความเหงาครอบคลุมดุจหลุมพราง                             รอคอยการแนะแนวแผ้วความรู้                    พิเคราะห์ดูยากไร้ไปทุกอย่าง                    แต่ก็ไม่อับจนสิ้นหนทาง                    ในระหว่างปัญหาชวนน่าคิด                              สังคมที่ยากไร้ไกลแสงสี                    ดุจชีวีถูกบั่นทอนลิดรอนสิทธิ์                    สุดจะหาน้ำใจในหมู่มิตร                    จึงชีวิตไร้ค่ามาแสนนาน                             บทเพลงเริ่มบรรเลงเพลงต้อนรับ                    มีเราขับลำนำย้ำประสาน                    และบทต่อไปนั้นยังกังวาน                    พร้อมเขียนอ่านชี้เน้นความเป็นจริง                            มนุษยธรรมร่ำร้องก้องสองหู                    หน้าที่ครูมอบให้ไม่หยุดนิ่ง                    ความอาทรคือห่วงคอยท้วงติง                    นับเป็นสิ่งย้อมใจให้เมตตา                            คำตอบที่แสนยากจากคำถาม                          คือนิยามฝนฝึกการศึกษา                    "ในกรุงแสงเรืองรองหรือท้องนา                    ก็มีค่าเท่ากันทุกชั้นชน"                                                                       วิวัฒน์ บัตรเจริญ

ผู้ตั้งกระทู้ วิวัฒน์ บัตรเจริญ :: วันที่ลงประกาศ 2012-03-14 20:23:20

แสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็น *
ผู้แสดงความคิดเห็น  *
อีเมล
	ไม่ต้องการให้แสดงอีเมล