เจ็บใจ ค่าซ่อมรถ หมดหลายหมื่น
จำใจฝืน ต้องไปถอย จักรยาน
ปั่น ปั่น ปั่น และปั่น ไปทำงาน
ช่างเบิกบาน เข้าใจแท้ ในวันนี้

   มีรถยนต์ มันเหมือนมี ทุกขลาภ
ใครไม่ทราบ จะเล่าแจง แถลงชี้
มาดโก้หรู วางอวดท่า ตอนขับขี่
แต่คือหนี้ จ่ายยาวไกล ที่ถมหัว

   ค่าใช้จ่าย ของรถเรา เป็นรายเดือน
มันคอยเตือน เหนื่อยเพิ่ม เป็นเท่าตัว
ค่าน้ำมัน ค่าผ่อนรถ ทุกถ้วนทั่ว
ยังไม่กลัว เท่าค่าซ่อม แต่ละปี

   โหนสองแถว ไปกลับ สามสองบาท
เผื่อเหลือขาด วันฝนตก นั่งแท็กซี่
ลองนั่งคิด ใคร่ตริตรอง แล้วเข้าที
หากไม่มี รถแล้วนั้น เราเหลือเงิน

   ค่าน้ำมัน เดือนหนึ่ง เกือบหมื่นห้า
แล้วตามมา ค่าผ่อนรถ บอกไม่เขิน
แปดพันห้า ใบแจ้งหนี้ ไม่ขาดเกิน
อย่าหลงเพลิน ไม่จ่าย เดี๋ยวยึดคืน

   ค่าเปลี่ยนยาง ครั้งหนึ่ง เกือบหมื่นหก
รถสกปรก ต้องจ้างล้าง ไม่อาจฝืน
เปลี่ยนถ่าย น้ำมันเครื่อง ครบรอบหมื่น
ช่างขมขื่น ตามถึงบ้าน ใบสั่งจ่า

   แต่ละเดือน หมดไป เกี่ยวกับรถ
แสนรันทด เรามองข้าม ช้ำจริงหนา
เสียค่าซ่อม ค่าสึกหรอ ทุกครั้งครา
ถึงเวลา เปลี่ยนมาปั่น  รถอานน้อย

   มองเห็นวัน อนาคต ช่างสดใส
เหลือเงินไว้ มากมาย จะใช้สอย
สิ่งที่หวัง  คงไม่ไกล  เกินรอคอย
จากเงินร้อย เหลือเงินหมื่น ปลื้มสุดใจ

   จากสบาย ขอย้อนกลับ เป็นเหมือนก่อน
ไม่ร้าวรอน เลยสักนิด อย่าสงสัย
เหลือเงินเก็บ ไม่มีรถใช้ ไม่เป็นไร
จะไปไหน ที่แห่งใด สองแถวเลย

   กลับบ้านนอก ก็นั่งเครื่อง ไม่เหนื่อยแล้ว
ไปทำงาน ก็สองแถว เหมือนอย่างเคย
จะกินข้าว เที่ยวดูหนัง กับชามเชย
โอ้ละเหย ก็รถตู้ ประจำทาง

  ต่อไปนี้ เหลือเงินเก็บ อีกหลายหมื่น
คงม่วนชื่น กับเมรัย ไม่ราร้าง
เพิ่มดีกรี เติมความเมา จนสว่าง
คิดแล้วช่าง แสนสุขใจ ได้ซะที

ฯลฯ