ในคืนค่ำดำเงียบเรียบแผ่นฟ้า
พลิกใจอ่านทีละหน้าอวดฟ้าหม่น
คราบน้ำตาเป็นเขม่าเคล้าทุกข์ทน
ใครสักคนคนใจร้ายทำลายฟ้า

ฉุดตะวันให้ลับร้างอย่างมืดหท่น
และเมฆหมอกเวียนวนบนเวหา
ไร้แสงนวลเหลืองอร่ามที่งามตา
ไม่เหลือแม้แต่ใบหน้า...รักฟ้าจัง