ขอบพระคุณ อ.สุธีร์ พุ่มกุมาร นะครับ ที่มาให้คำแนะนำ

และนี่คือสำนวนเต็ม ๆ  เชิญอ่านครับ

รอบชิงชนะเลิศ                                "เส่้นขนานแห่งกาลเวลา"

                                             คืนวันผันเปลี่ยนย้าย                  เวลา

                                         ฤๅนิ่งอยู่ดังครา                             ก่อนได้

                                         สรรพสัตว์พลัดชีพมา                     มลายหมด ลงแล

                                         เหลือแต่ดีชั่วให้                            สืบซ้องมองเห็น

                                             เกิดกาย ณ ชายป่า                    ดุจพาลุลำเค็ญ

                                        ทางกรรมจะนำเป็น                        ผลต่างตระหนักใจ

                                             หากเกิด ณ เวียงวัง                   กลยังประสบชัย

                                        ฐานันดร์ประจักษ์ไกล                    ระบุศักดินาตน

                                             เปลี่ยนวัยไม่เหมือนเก่า            จากเคยเยาว์แลซุกซน

                                        สู่คราชราชน                                 มีอะไรให้ตรึกตรอง

                                             ความดีชี้ทางชอบ                    พึงประกอบเลือกครอบครอง

                                        ผลบุญหนุนครรลอง                      คือทางทองที่ควรเดิน

                                             หากใจใฝ่ทางบาป                    มีจิตหยาบฤๅจำเริญ

                                        เวลายิ่งล่วงเกิน                             อย่าหลงเพลินบนทางภัย

                                        ความสุขอยู่ที่ใดใครรู้บ้าง               จะเลือกสร้างหรือเลือกขอเลือกข้อไหน

                                    ตราบชีพเรายังอุดมลมหายใจ             อย่าเฉียดใกล้กองกิเลสเหตุกาลี

                                        รู้จักให้ ใช่อยู่ อย่างผู้รับ                 รู้ซึมซับ ความเมตตา ทำหน้าที่

                                    เมื่อหน้าในแสดงออกบอกความดี      แล้วจะมีหน้านอกบอกงามจริง

                                        เส้นขนานย่อมไม่มีที่บรรจบ           เมื่อค้นพบย่อมแจ้งใจไปทุกสิ่ง

                                    เหมือนความดีเป็นหลักให้พักพิง         อย่าทอดทิ้งควรยึดประพฤตินำ

                                        อย่าปล่อยใจให้ขนานการ "คิดสู้"    เร่งเรียนรู้อย่าเลือกข้างทางใฝ่ต่ำ

                                    รูปทรัพย์อาจหมดไปใคร่จดจำ            แต่คุณธรรม...อยู่ขนานกาลเวลา

***กรรมการ 2 ใน 3 ท่าน  ให้ความเห็นว่า ที่สำนวนนี้ไม่ได้รางวัลแม้แต่ชมเชย

เพราะ เขียนคำลหุในตำแหน่ง อินทรวิเชียรฉันท์ผิด คือคำว่า ผล ซึ่งไม่สามารถอ่านว่า ผะละ ได้

ก็ เพิ่งรู้เหมือนกัน ตั้งแต่อยู่ในวงการนี้มา   ใครอ่านแล้วมีความเห็นอย่างไรก็แนะนำกันบ้างนะครับ  เผื่อผมอาจจะเบาปัญญาจริงอย่างเขาบอก ถามว่ารู้สึกอะไรไหม ก็รู้สึกแย่พอสมควร เรื่องรางวัลน่ะไม่เท่าไหร่หรอกครับ  แต่เรื่อง ผิดการใช้หลักภาษานี่สิ รู้สึกว่าที่ตัวเองร่ำเรียนมาน่ะ ไม่มีประโยชน์อะไรเลย