ก่อนอื่น   ผมต้องกราบขออภัยท่านเวบมาสเตอร์อย่างมาก   ถ้าท่านเห็นว่าไม่สมควร  จะลบก็ไม่ว่าอะไร

เอางี้ละกัน  มีคนในสมาคมนี้แหละบอกผมมา  ถ้าเอ่ยชื่อต้องรู้จักทั้งประเทศ   เขาบอกวิธีการทุกอย่างที่สมาคมตัดสิน   จนเขาผู้นั้นบอกว่าเบื่อ  และเลิกยุ่งเกี่ยวหลายปีแล้ว

และทำไมพานแว่นฟ้า  ประกวดปีแรกๆ   มีรางวัลกวี  ประเภทประถม/มัธยม  ด้วย   แต่ทุกวันนี้ไม่มีเพราะอะไร   ก็เพราะกรรมการเขียนใส่ชื่อเด็กแล้วส่งประกวด  ตัดสินเอง  คนที่ทำแบบนี้บอกผมมาว่าเขาก็ทำ  จนทุกวันนี้ รัฐสภา  ยกเลิกระดับประถม/มัธยมแล้ว   วิธีการนี้คนทำเคยใช้ในการประกวดระดับสมาคม  และเอาไปใช้ในระดับรัฐสภา

เคยมีคนในสมาคมนักกลอนเป็นถึงระดับ  ผอ   แต่ล่ารางวัลด้วยการเขียนกลอนใส่ชื่อเด็ก   จนถูกสอบวินัย   ตอนนี้เกษียรแล้ว

5555555555คนรักกวี คุณนี่ฮามากเลย55555นั่งบนหอคอยก้มลงมามากๆเดี๋ยวศรีษะทิ่มลงมาคอหักตาย  จนหมดรูปกวี

ตายอนาถเพียงเพราะความผยอง

คุณรู้มั้ยคนในวงการที่รู้รายละเอียดผม มีไม่กี่คนหรอก และในไม่กี่คนเนี่ยก็มีคุณอยู่ด้วย  55555555555  เขียนให้รู้ตัวตนของคนเขียน  5555555555จริตน่ะสร้างกันได้ แต่ ตัวตนน่ะอย่างไรก็ได้แค่เพียงอำพราง  ยังไงก็เห็นรางๆอยู่ดี   ยิ่งอำพรางมากยิ่งทำให้รู้ว่าอำพราง

โอ  จักรวาลจักแก้ว             กวีสวรรค์
โดยขจัดกรวดทรายอัน        ต่ำต้อย
กบนั้นใหญ่กว่าตะวัน           โอจักร-    วาลเอย
กะลาจึ่งมิเคยน้อย               กว่าลิ้นกวีไหน ฯ

หากคิดว่าตัวเองเป็นกวีที่เก่งกาจ ไม่จำเป็นต้องล่ารางวัลหรอก รางวัลจะตกมาใส่มือท่านเอง เมื่อถึงกาลอันสมควร แต่ท่านควรอย่าเก็บกวีอันยิ่งใหญคงท่านไว้แต่ผู้เดียว เพราะมันจะป่นเป็นฝุ่นทรายโดยไร้ผู้รับทราบถึงความสุนทรีย์ กระดาษยังว่างเปล่ารอกวีหนุ่มเติมแต่งอยู่...

นะสิบอกให่ (ยิ้ม)

  คุณอำพลครับ      ผมรู้ว่าคุณ  ชื่ออำพล   อยู่ถนอม    ทำงาน  ร.พ. นครปฐม     จบการศึกษา    เซลล์วิทยา   สถาบันมะเร็งแห่งชาติ

ทำงานที่ปัจจุบันมาหลายปี      คุณรู้จัก   อาจาย์ยุทธ     ที่คุณด่าผมนะ    ผมไม่โกรธคุณหรอก   ผมแค่โต้ตอบไปงั้นแหละครับ  ผมผมทำงานอยู่ใกล้ๆ    คุณ   คนในสมาคมผมรู้จักนายกสมาคมมาหลายสมัย

พ.ต.อุษณีย์  เกษฒสัน ฯ

อ.สมศักดิ์  ศรีเอี่ยมกูล

อ.  ยุทธ   โตอดิเทพ

อ. ทองแถม   นาถจำนง

ผมนับถือทุกคนแหละครับ   ผมเคยนั่งกินข้าวกับอาจารย์ยุทธเลย

นิสัยผมไม่ชอบดูถูกใคร  นอกจากถูกดูถูกก่อน   เป็นคนชอบความยุติธรรม  และมีทัศนคติส่วนตัว  กวีกับนักกลอน   มีความแตกต่าง  ถามว่าเถาถั่วเดียวกันไหม   ผมยอมรับ    บทกวีเถาถั่ว  ผมนึกไปถึง  บทกวีของโจรอย   ตอนถูกโจผี  พี่ชายบังคับให้แต่งบทกวี   บทกวีชิ่นนี้  เป็นบทกวีที่สะเทือนความรู้สึก  และบรรณพิภพ  มาก

ภูมิใจจังมีกวีรู้จักอย่างดีเลย ขอบคุณในมิตรภาพครับเราเคยกินข้าวหม้อเดียวเหล้ากลมเดียวกันแท้ๆ เหมือนลิ้นกะฟันอย่างไรก็ต้องอยู่ในปากเดียวกัน ทำงานสัมพันธ์กันคารวะท่านครับ