นักเขียนเกษียณยาก ..... เพราะ อยากเขียนตลอดชีวิต ....

ผมเองก็อยากเขียนไปเรื่อยๆ

      ตัวผมนั้นไม่ใช่วัยเกษียณ

แต่อยากเขียนบทกลอนอักษรสาร

เพราะมีเรื่องยุ่งใจให้รำคาญ

เชิญมาอ่านช่วยคิดติดตามมา

     ยู ที คิว ออนไลน์ ให้ครูเรียน

ครูต้องเพียรเข้าเว็บนี้ให้ดีหนา

นโยบายเลิศหรู ให้ครูพัฒนา

ความก้าวหน้ารออยู่ครูควรตรอง

     ผมรีบเข้าใช้....ไม่ได้ช้า

ยี่สิบตุลาเริ่มใช้ไม่มัวหมอง

ลงทะเบียนเขียนกระทู้สู่ครรลอง

เพราะเป็นของให้ความรู้ครูทุกคน

     ยี่สิบสองตุลาครูมาใช้กันมาก

ความลำบากเข้าเว็บไซต์ให้สับสน

แต่ก็พอใช้ได้ไม่กังวล

ถึงต้องทนใช้ไปไม่เอ็ดอึง

     มาวันนี้ (27 ต.ค.) พี่น้องครับ..รับไม่ได้

จะเข้าใช้เว็บไซต์เข้าไม่ถึง

เลยมานั่งเขียนกลอน..อ้อนรำพึง

ว่าตัวมึงจะผ่านไหม? ไม่รู้เลย

( พอแค่นี้ก่อนครับ จะกลับไปลองเข้าใหม่ แต่ก็น่าจะเหมือนเดิม)

       การวางแผนพัฒนากลัวล้าหลัง

เป็นความหวังดียิ่งจริงไหมเอ่ย

ครูพันธุ์เก่า บ่นอู้...  "กูไม่เคย"

พิโธ่เว้ย... อยู่บ้านนอก กรอกอย่างไร

        ขนาดบ้าน novice มีไฟฟ้า

โดยโน๊ตบุ๊ค รุ่นล่า เพิ่งซื้อใหม่

ได้ข่าวเป็นบุคคลที่สนใจ

ทั้งยังไป อบรมเพิ่ม เติมวิชา

        เกิดอารมณ์หงุดหงิดแทบปิดหนี

นโยบายเขาดีและเข้าท่า

เบื้องบนลืมประมาณกาลเวลา

ชาวประชาครูไทยมิใช่น้อย

       ซึ่งรู้บ้างไม่รู้บ้างต่างก็ใช้

เข้าเว็บไซต์พร้อมกันงานจึงกร่อย

พวกผมกับ ผองเพื่อน...ยังเลื่อนลอย

เปิดฝึกบ่อย...ต่อเนื่อง...เครื่องแทบพัง

     ยูทีคิว วันนี้ ช่างดียิ่ง       

รวดเร็วจริง อย่างนี้ มีความหวัง

ทั้งส่งงาน โพสกระทู้ ดูง่ายจัง

ผมเลยได้นั่ง ต่อกลอน เพราะนอนมา

     งานที่ส่ง ก็มี ถึงสี่ชิ้น  (ทั้งหมดมีห้าชิ้น)

ใกล้สุดสิ้น กระบวนการ งานหนักหนา

เหลือที่ยัง คือฟัง (คำบรรยาย),อ่านตำรา

เพื่อนำมา สอบให้ผ่าน งานครบครัน

     เพื่อนพี่น้อง  ต้องการให้ช่วย

ยินดีอำนวย  ถ้าทำได้ ไม่เหหัน

ขอเพื่อนครู มีสิ่งใด ให้บอกกัน

ตัวผมนั้น  ถ้าเรียกใช้  ไปทันที