[สาบกลิ่นชาวนา]

๐ เฒ่าชราตาพร่ามัวหลังตัวโก่ง
นุ่งโสร่งโยงเชือกผูกเจ้าลูกควาย
ต้อนเข้าคอกตอกกลสนตะพาย
ทอดถอนกายถวายลงตรงผืนนา

๐ สืบเชื้อสายกายตนแต่หนหลัง
น้ำตาหลั่งฝังจินต์ถวิลหา
ทุกข์หม่นหมองคลองไถเปื้อนนัยน์ตา
ชั่วชีวาล้าโรยระโหยแรง

๐ ฟ้ากลั่นแกล้งแทงซ้ำขย้ำกลืน
ทุกข์ทนฝืนยืนเซเหมือนเสแสร้ง
ทุ่งนาผืนขื่นขมระทมแปลง
นาข้าวแล้งแฝงฝูงเหลือบเขมือบกิน

๐ ดินทุกก้อนร้อนเดือดปนเลือดแก
รอยไถแปรแลหมองกองหนี้สิน
หยดหยาดเหงื่อเจือน้ำตาไหลบ่าริน
ดอมสาบกลิ่นดินโคลนโชกโชนกาย

๐ เจ้าควายทุยลุยนาฝ่าสายฝน
สู้ความจนทนเคียงข้างมิห่างหาย
เพื่อนผู้รักภักดีมั่นจนวันตาย
แต่ลูกชายหายหน้าหนีลาไกล

๐ ลมหายใจในรอยไถใกล้ดับสูญ
โศกอาดูรพูนเทวษเกษตรไถ
ทุกข์รากเหง้าเก่าก่อนอาวรณ์ใจ
ชาวนาไทยไพร่ทาสชั่วทั่วแผ่นดิน

๐ ฝากฝังกายชายชรากลางฟ้าแผ่น
พสุธาอ้าแขนอ้อมห้อมถวิล
ฝนโปรยปรายรายรดไหลหยดริน
เพื่อซะล้างสางกลิ่นสาบบาปชาวนา

เทพสุรา ผู้ไร้รัก
๑๘ มีนาคม ๒๕๕๘