อ่านคารมคมคำพี่พร่ำขาน

พลันสะท้านทรวงแถมสั่นแกมเสียว

โอ้กระไรคำชายคล้ายคมเคียว

ทิ้งรอยเขี้ยวฝังคำจมช้ำใน

ผ่านภพก่อนพานพบกันภพหน้า

แล้วภพนี้ล่ะพี่ขาพี่อยู่ไหน

จับดวงดาวดวงจันทร์หมั้นดวงใจ

ด้วยห่วงใยห่วงหาห่วงอาวรณ์

อ้างเทวะเทวามาเต็มรัก

ซาบซึ้งนักน้องฟังแล้วสังหรณ์

ความหมายคำว่ารักของนักกลอน

กลอักษรจริงแท้หรือแค่ลวง

ถึงยอดรักตัดพ้อพี่เพียงนี้

แต่ความรักของพี่ยังใหญ่หลวง

คงตราตรึงฝังแน่นในแก่นทรวง

ไม่หลอกลวงศรีสอางค์ให้หมางใจ

แม้พระจันทร์ไม่มีรอยต่ายแต้ม

พี่ก็จักแย้มเมฆาคว้ามาให้

พระอาทิตย์หากไม่ร้อนดั่งไฟ

มีหรือพี่จะไม่ไขว่ให้ขวัญตา

หมู่ดวงดาวเขาว่าส่องแสงสวย

แต่ก็ด้วยแสงอาทิตย์นั้นแหละหนา

หากแสงดาวมีจริง ไม่อิงสุริยา

พี่ก็จักหามาให้ทรามวัย

ทุกสิ่งสรรพพี่สรรแต่งามเลิศ

ว่าประเสริฐอย่างไรพี่ให้ได้

ขอเพียงรักสักนิดนะจอมใจ

แม้ชีวิตพี่ก็ให้หากต้องการ

แม้ชีวิตของพี่ก็มอบให้น้อง  ได้ถ้าน้องต้องการ

แต่....

หากน้องต้องการชีวิตของพี่  พี่ก็จะขอชีวิตของพี่ไว้....  (ไม่ใช่กลัวตาย แต่ อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปต่างหาก อิอิ....)

ได้กลิ่นน้ำเน่าโชยมาตุ่ย ๆ กำลังจะล่อให้ใครออกมาป่วนอีกรึไง

Tabuay

ถึงความเห็นที่4

น้ำอะไรเน่าหรอครับ

(พอดีไม่ได้เข้ามานาน ตกข่าวมาก

อธิบายหน่อยว่าใคร กำลังดราม่ากับใคร อยากมีส่วนร่วมมมมมม)

กระซิก กระซิก

ท่าน ตะบวย คห๔

ขออภัยนะถ้ากลอนนี้มันไม่เข้าหู เพราะมันจัดอยู่ในระดับน้ำเน่า เพราะบังเอิญไม่ใช่กวี แค่อยากแต่งเล่นๆเท่านั้น เห็นว่าที่นี่เป็นสมาคมกวี ก็เลยมาโพสดูเผื่อว่าจะได้คำแนะนำอะไรบ้าง สำหรับคนที่บังเอิญชอบในบทกลอนแต่ไร้พรสวรรค์ ก็ดีเหมือนกันที่รู้ว่าถูกจัดอยู่ในระดับคลาสน้ำเน่า เวลามีใครมาถามจะได้บอกเขาถูก

ส่วนเรื่องที่ว่าลังล่อใคร โทษทีนะบอกไม่ได้เพราะบังเอิญเป็นคนที่ ไม่กินในที่ลับไขในที่แจ้งเลยบอกไม่ได้..ตอนที่เขียนนี่ก็พึ่งล่อเสร็จ ถ้าถามว่ามันมั้ย เสร็จมั้ย หรือท่าไหนบ้าง อันนี้บอกได้นะถ้าอยากรู้....

ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ลองบอกหน่อยนะว่าถ้าจะไม่ให้จัดอยู่ในประเภทน้ำเน่า ต้องเป็นกลอนแนวไหน จะได้ลองดู ถ้าแบบกำลังล่อใครนี่พอไหวมั้ย อย่าง

"พิมฯโกรธเกรี้ยวเฉียวฉุนเจ้าขุนช้าง   นอนให้นางนวดกระxxงอจนแข็ง"

แบบนี้พอจะพ้นระดับน้ำเน่ามั้ย จะได้ลองแต่งดูงัย...แบบว่าอยากพ้นจากน้ำเน่าอะนะ.....ดูจากมาดท่านตะบวยที่เม้นท์มานี่แสดงว่าต้องเกินระดับน้ำเน่าแล้วแน่ๆเลย รึว่างัย...

น้อย พุหวาย

ชะอำ เพ็ชรบุรี

ขอแสดงความ เสียใจกับ จขกท.นะครับ ที่โดนก่อกวน

เรามาเริ่มใหม่กัน ดีกว่า อย่าไปใส่ใจ คห.ที่ 4เลยครับ

T^T

ขอให้กำลังใจเจ้าของสำนวนกลอน คุณจาตนิน ไม่สิ้นจินตนา แต่งกลอนได้ถูกต้องตามฉันทลักษณ์กลอนแปดแล้วครับ การใช้ภาษาก็ถูกต้องตามหลักภาษาไทย สำนวนโวหารก็อยู่ในเกณฑ์ใช้ได้ครับ กลอนเป็นอาภรณ์เป็นสีสันของชีวิตมีประโยชน์ทุกอย่าง ใจเย็นเข้าไว้พัฒนาฝีมือไปเรี่อยๆ จะดีเอง อย่าไปสนใจการทำลายล้าง ทำเลวทำง่ายครับ แต่แต่ถ้ายกเว้นการทำความเลวร้ายได้จะง่ายกว่า

อ่านคารมคมคำพี่พร่ำขาน

พลันสะท้านทรวงแถมสั่นแกมเสียว

โอ้กระไรคำชายคล้ายคมเคียว

ทิ้งรอยเขี้ยวฝังคำจมช้ำใน

ผ่านภพก่อนพานพบกันภพหน้า

แล้วภพนี้ล่ะพี่ขาพี่อยู่ไหน

จับดวงดาวดวงจันทร์หมั้นดวงใจ

ด้วยห่วงใยห่วงหาห่วงอาวรณ์

อ้างเทวะเทวามาเต็มรัก

ซาบซึ้งนักน้องฟังแล้วสังหรณ์

ความหมายคำว่ารักของนักกลอน

กลอักษรจริงแท้หรือแค่ลวง  (talew)

ไยตัดพ้อต่อคำให้ช้ำชอก

สิ่งที่บอกออกไปเพราะใจห่วง

ใจพี่นั้นมั่นตามเนื้อความปวง

กี่ภพห้วงล่วงลับมิกลับกลาย

ยังมั่นนักรักเดียวหมายเกี่ยวคล้อง

ยังหมายครองน้องนางมิห่างหาย

ยังหมายปองน้องอยู่เคียงคู่กาย

ยังผูกพันมั่นหมายมิคลายคลอน

ทุกน้ำคำพร่ำครวญทั้งมวลนี้

ทุกวลีที่ถักเป็นอักษร

ทุกทุกถ้อยร้อยพจน์เป็นบทกลอน

นั้นจริงแท้แน่นอนมิคลอนแคลน...

ถึงยอดรักตัดพ้อพี่เพียงนี้

แต่ความรักของพี่ยังใหญ่หลวง

คงตราตรึงฝังแน่นในแก่นทรวง

ไม่หลอกลวงศรีสอางค์ให้หมางใจ

แม้พระจันทร์ไม่มีรอยต่ายแต้ม

พี่ก็จักแย้มเมฆาคว้ามาให้

พระอาทิตย์หากไม่ร้อนดั่งไฟ

มีหรือพี่จะไม่ไขว่ให้ขวัญตา

หมู่ดวงดาวเขาว่าส่องแสงสวย

แต่ก็ด้วยแสงอาทิตย์นั้นแหละหนา

หากแสงดาวมีจริง ไม่อิงสุริยา

พี่ก็จักหามาให้ทรามวัย

ทุกสิ่งสรรพพี่สรรแต่งามเลิศ

ว่าประเสริฐอย่างไรพี่ให้ได้

ขอเพียงรักสักนิดนะจอมใจ

แม้ชีวิตพี่ก็ให้หากต้องการ  (หนุ่มราศีกันย์)

เพียงราตรีที่อยู่เคียงคู่เคล้า

แล้วรุ่งเช้าเขาจะนำประหาร

เพียงทิวาถ้าเพียงเคียงสคราญ

แล้วถูกผลาญชีวินก็ยินดี

เพราะมั่นใจในรักตระหนักมั่น

แม้โทษฑัณน์บั่นศอไม่ขอหนี

ทั้งชีวันนั้นพร้อมจะยอมพลี

ทั้งชีวีพลีแล้วเพื่อแก้วตา

วอนเทพไท้ให้พบประสบขวัญ

แม้ไร้วันสมมาดปรารถนา

ขอเพียงปองน้องไว้ในอุรา

ก็ตราตรึงซึ้งค่าเกินกว่าใด

แม้นบุญญาพาให้สมใจสอง

จะประคองสองปรางอย่างชิดใกล้

จะชูเชิดเทิดนางไว้กลางใจ

มิยอมให้ใครมาสูงกว่านาง...

แม้ชีวิตของพี่ก็มอบให้น้อง  ได้ถ้าน้องต้องการ

แต่....

หากน้องต้องการชีวิตของพี่  พี่ก็จะขอชีวิตของพี่ไว้.... 

(ไม่ใช่กลัวตาย แต่ อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปต่างหาก อิอิ....)  (ส.พิณแก้ว)

ตกลงตามนั้นก็แล้วกันนะครับ....

ขอให้กำลังใจเจ้าของสำนวนกลอน คุณจาตนิน ไม่สิ้นจินตนา แต่งกลอนได้ถูกต้องตามฉันทลักษณ์กลอนแปดแล้วครับ การใช้ภาษาก็ถูกต้องตามหลักภาษาไทย สำนวนโวหารก็อยู่ในเกณฑ์ใช้ได้ครับ กลอนเป็นอาภรณ์เป็นสีสันของชีวิตมีประโยชน์ทุกอย่าง ใจเย็นเข้าไว้พัฒนาฝีมือไปเรี่อยๆ จะดีเอง อย่าไปสนใจการทำลายล้าง ทำเลวทำง่ายครับ แต่แต่ถ้ายกเว้นการทำความเลวร้ายได้จะง่ายกว่า (ครูเฒ่า)

ขอบพระคุณสำหรับข้อคิดเห็นครับ หากพบข้อผิดพลาดใด หรือมีข้อชี้แนะ ก็บอได้เลยนะครับ พร้อมและยินดีที่จะรับฟัง และปรับปรุงตลอดเวลาครับ...

ตามมาอ่านกลอนคุณจาตนินค่ะ

คารมคำนำหมายสายสื่อสาร

เชลงกานท์เป็นคำกลอนสุนทรศรี

ถึงไม่ใช่อยู่สวรรค์ชั้นกวี

แต่ก็มีพรสวรรค์เสกสรรค์มา

จากห้วงใจใสพิสุทธิ์ผุดผ่องแผ้ว

ถ้อยเพริศแพร้วทั้งมวลล้วนภาษา

อันเกิดจากถวิลจินตนา

ขอเทอดค่าสมคำนำบรรยาย