สตรี

  ใช่ที่       หยาดหยด     สดสวย
สำรวย       รูปงาม          นามหวาน
ใช่ที่         ห่างไกล       การงาน
สำราญ       แต่สุข         ทุกวัน

     แท้เธอ      ทัดเทียม       บุรุษ
ผ่องผุด           เพราะงาน     การขยัน
หัวใจ              ยุติธรรม       สำคัญ
พร้อมพลัน       สรรค์โลก      รื่นรมย์

     โอ้แม่        แห่งลูก         แห่งธรรม
มือค้ำ             โลกผุด         พิสุทธิ์สม
แบบอย่าง         แห่งรัก         อุดม
สืบสังคม          เมตตา          รักเอย

ที่มา : - สองบทแรกดัดแปลงจาก “สตรี" (พ.ศ. ๒๕๑๖-๒๕๑๙)
ของนักศึกษานิรนาม มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

 - สองบาทแรกของบทท้าย  ได้จาก

“แม่แห่งลูก      แม่แห่งโลก   แม่แห่งธรรม
สองมือแม้น      แม่แรงค้ำ      โลกและคน”
                                             จิตร   ภูมิศักดิ์