[เสียงหัวใจที่โหยหา]

๐ เสียงหัวใจไหวหวั่นสั่นระรัว
ความหวาดกลัวมั่วสุมทุกขุมขน
พิลึกพิลั่นสนั่นพิกล
จิตสับสนปนขยาดหวาดระแวง

๐ มือไม้อ่อนหย่อนแรงเหงื่อแห้งเหือด
รอยเส้นเลือดเดือดผุดสุดแขนง
ตาลุกวาวพราวประกายหมายทิ่มแทง
เงาจำแลงแฝงซ่อนกัดกร่อนใจ

๐ เกิดอาเพศเหตุอันใดอยากใคร่รู้
นกเขาคูกู่ก้องเสียงสำเนียงใส
กาเหว่าชั่วรัวร้องชมระงมไพร
เสียงไก่โต้งโก่งคอขันรับวันงาม

๐ ตะวันเรื่อเจือแดงสาดแสงส่อง
ฟ้าสีทองผ่องประกายเสียดกายหยาม
ปลุกชีวิตจิตวิญญาณผสานนาม
หอบสังขารคานตามหาบตราบาปตัว

๐ ออกเผชิญเดินย่ำทางเพื่อสร้างฝัน
กายหนาวสั่นหวั่นวิตกตระหนกทั่ว
เมฆหมอกหม่นจนขยาดน่าหวาดกลัว
ทุกบาทบทกดหัวงมให้จมดิน

๐ เสียงหัวใจได้ยินเริ่มชินเสียง
กฎลำเอียงเสียงประชาไร้ค่าสิ้น
เสียงโห่ร้องก้องห้วงในดวงจินต์
เสรีภาพฉาบแผ่นดินด้วยกลิ่นปืน

เทพสุรา ผู้ไร้รัก
๑๙ มีนาคม ๒๕๕๘