-๑-

ท่วงทำนองขับขานผ่านรูปเสียง

สร้อยสำเนียง ลีลาท่าเคลื่อนไหว

คนแล้วคนเล่าเร้า,ตรึงใจ

เผลอเข้าไปสัมผัส มนตร์ถ้อยคำ

ใช่...เขาเหล่านั้น กำลังอ่านบทกวี

สร้างสุนทรีย์เคลื่อนไหวในคืนค่ำ

ใช่...เขาเหล่านั้น สื่อภาพความทรงจำ

เสนอนำเพื่อสังคมอุดมการณ์

พวกเขาต่างสร้างสรรค์วรรณศิลป์

เสนอภาพ-การได้ยิน ผสมผสาน

แสดงออกด้วยชีวิตจิตวิญญาณ

จินตนาการผ่านช่วงห้วงเวลา

เขาอ่านบทกวีที่บันทึก

ในเชิงลึกให้ตีความตามคุณค่า

เขาทุ่มเท ทั้งรัก และศรัทธา

สื่อภาษาจากใจให้ชื่นชม

-๒-

ฉันหลบมาอยู่ซอกหลืบแคบแคบ

อิงแก้มแนบกับต้นไม้สยายร่ม

มองคนนี้ ฟังคนนั้น สรรคำคม

ต่างภาพต่างอารมณ์ประทับรัก

หลบมาอ่านบทกวีจากชีวิต

นิ่งครุ่นคิดถึงวันไกลในตระหนัก

โลกของเธอ-ฟ้าของฉัน ต่างกันนัก

ภาระหนักเผชิญอยู่...ฉันรู้ตัว