เลี้ยงลูกให้สบาย

ต้องวุ่นวายในภายหลัง

ควรคิดจิตระวัง

ตั้งสติใหม่โดยทั่วกัน

เลี้ยงลูกให้ทำงาน

รู้จักการรู้มุ่งมั่น

ภาระครอบครัวนั้น

ต้องสอนให้แต่วัยเยาว์

เมื่อสอนลูกให้เป็น "เทวดา"

ย่อมจะไม่รู้ค่าเรื่อง "หน้าที่"

เอาแต่เรียกร้องหา "สิทธิ"  ที่มี

เอาแต่ใจตนนี้สะดวกสบาย

กรำงานหนักแต่เช้า                  ยันเย็น

ด้วยครอบครัวยากเข็ญ             แน่แท้

บ่ได้สนุกสนานเป็น-                  เหมือนเพื่อน

โชคชะตามิอาจแก้                    ปล่อยไว้ตามกรรม

เพลินโลกโลกีย์เคล้า                 มิวาย

ก้าวล่วงถึงความตาย                 ไป่รู้

เร่งตรองจงหนักเถอดสหาย       สติเร่ง   ใคร่ครวญ

หน้าที่ปฏิบัติสู้                           สู่ห้วงแดนสวรรค์

จะตื่นเช้าตื่นสายหรือบ่ายเย็น

ก็ขอให้ได้เห็นว่าเธอตื่น

กลัวแต่ว่าบังอรนอนข้ามคืน

แล้วหลับใหลไปอื่นไม่ตื่นมา..

ก่อนโทษ "เด็ก"  ว่าทำไมไม่ได้เรื่อง

ควรชำเลืองมองบ้าง..ทาง "ผู้ใหญ่"

ว่าเป็นแบบเป็นอย่างเขาอย่างไร

และเราได้สอนเขาหรือเปล่านะ

สังคมใหญ่..มืดมัวชั่วรอบด้าน

จะลุกลามเข้าบ้านรำคาญใหญ่

ต้องช่วยกันระมัดระวังภัย

ดูบ้านใครบ้านมันให้มั่นคง

อย่าเผลอให้ลูกลูกถูกหลอกหล่อ

ถูกเติมต่อเชื้อร้ายให้แหลกหลง

พ่อและแม่ดูแลลูกให้ถูก-ตรง

อย่าปล่อยให้เข้าพงดงภัยพาล

ห่วงก็แต่เจ้าของบ้าน

คงจะเหนื่อยเอาการใช่ไหม

ลูกไม่เอาเรื่องเอาราวจะเอาไง

จะปล่อยไปก็แสนจะกังวล

ปล่อยมันไป  ก็ไม่ไป  ทำไงหว่า

คอยตั้งหน้า  แบมือขอ  รอเกี่ยวผล

เรื่องงานการ  ผ่านเลยไป  จนไกลตน

มันชอบกล  ลูกของใคร  ไอ้เด็กเวร...