แม้ว่าสัตว์เลี้ยงจะมีบทบาทเพียงเล็กน้อยในการแพร่เชื้อโรคโดยรวม แต่ความเสี่ยงต่อโรคนั้นไม่สม่ำเสมอ สัตว์เลี้ยง (เช่น สายพันธุ์ อายุ) การจัดการ (เช่น ที่อยู่อาศัย) และปัจจัยของผู้ป่วยที่มีอิทธิพลต่อความเสี่ยง จากการศึกษาแบบ cohort และ case-control Studies สัตว์เลี้ยง  เด็กเล็ก (อายุน้อยกว่า 5 ปี) และผู้ใหญ่ที่มีอายุมากกว่า (อายุ ≥ 65 ปี) ผู้ป่วยที่มีภาวะภูมิคุ้มกันบกพร่องและสตรีมีครรภ์มีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นต่อโรคติดต่อจากสัตว์สู่คน อาจมีโรคที่รุนแรงกว่า อาจมีอาการอยู่นานกว่าหรืออาจมีภาวะแทรกซ้อนรุนแรงกว่าผู้ป่วยรายอื่น 13 – 15 กลไกที่เกี่ยวข้องกับภูมิคุ้มกันเพื่อเพิ่มความเสี่ยงต่อโรค ได้แก่ การพัฒนาภูมิคุ้มกันที่ไม่สมบูรณ์ การตอบสนองของภูมิคุ้มกันลดลง การกดภูมิคุ้มกันที่เกิดจากฮอร์โมนชั่วคราว เช่น ในการตั้งครรภ์ หรือภาวะภูมิคุ้มกันบกพร่องแต่กำเนิดหรือที่ได้รับมา (เช่น โรคเมตาบอลิกและมะเร็ง) 5นอกจากนี้ เด็ก (โดยเฉพาะอย่างยิ่งอายุ 3-5 ปี) และผู้ที่มีความบกพร่องทางพัฒนาการบางคนอาจมีการปฏิบัติด้านสุขอนามัยที่ไม่เหมาะสมหรือการสัมผัสกับสัตว์ที่มีความเสี่ยงสูงซึ่งจะเพิ่มความเสี่ยง 2นอกจากนี้ ภูมิคุ้มกันบกพร่องเฉพาะอาจเพิ่มความเสี่ยงต่อเชื้อโรคบางชนิด ตัวอย่างเช่น ทารกแรกเกิดอาจมีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นจากเชื้อ Salmonellosis ที่แพร่กระจาย และสตรีมีครรภ์อาจมีแนวโน้มที่จะได้รับเชื้อ Lymphocytic choriomeningitis อย่างไรก็ตามพื้นที่นี้เข้าใจได้ไม่ดีนัก