๐ดวงตะวันสัญจรมาร่อนเร่
กลางทะเลแผ่นฟ้าเวหาหาว
สะพานรุ้งทอดสายประกายพราว
โลกทั้งโลกสร้างเรื่องราวมาเปล่าร้อง

๐โน้น..ขอบฟ้าไกลไกลเกินไปถึง
ลิบลิบนกฝูกหนึ่งกางปีกป้อง
สัญจรเที่ยวบินถลาแต้มฟ้าทอง
ฤๅเห็นท้องนภาเป็นป่าไพร

๐นั่น..สายน้ำทอดสายสู่ปลายน้ำ
กระแสย่ำผืนดินระรินไหล
ปลากระโดดชมโลกนภาลัย
เหนือผิวน้ำอาศัยแหวกว่ายวน

๐นู่น..แมงปอผีเสื้อบนเยื่อไม้
เหยียบกิ่งใบก้านดอกเปลือกลำต้น
ขยับเขยื้อนปีกน้อยค่อยค่อยยล
มาซุกซนตามบนที่สีเขียวงาม

๐นี่..รอยเท้าสัตว์ตระเวนมาเพ่นพาน
เหยียบเม็ดดินหินด้านผ่านกิ่งหนาม
ทั้งรอยเล็กรอยใหญ่ขวักไขว่ตาม
คงเป็นยามผ่านมาแล้วผ่านไป

๐และนู้นนกกระยางกลางพื้นแฉะ
มาเวียนแวะชมนาหรือไฉน
หรือมาทักควายวัวเจ้าตัวใด
หรือมาฟังเสียงไก่ขันให้ฟัง

๐สายลมพัดมาเยือนเพื่อนชาวโลก
ใบไม้โบกตอบรับขยับสั่ง
โลกทั้งโลกละทิ้งความชิง
จนกระทั่งแพ้พ่ายให้มนุษย์...

"รัตนโกสินทร์ศก"