มือถือปืนยืนเล็งเขม็งจิต

หวังชีวิตดั่งเราเป็นเจ้าของ

กระสุนนี้หากลั่นไปไร้ปรองดอง

ชาติจะต้องบรรลัยไปอีกครา

เด็กน้อยหยิบปืนหยวกอยากขยี้

ความอัปรีย์เริ่มแต่วัยไร้เดียงสา

หยุดเสียเถิดความรุนแรงแข่งบีฑา

มิสร้างค่าสิ่งดีดีให้มีเลย...

"เด็กน้อยหยิบปืนหยวกอยากขยี้"

ดวงจิตที่สะอาดขาวต้องคาวข้น

ความรุนแรงป่าเถื่อนทุกข์ทานทน

มิเหมือนคน "ไร้เดียงสา" จึงกล้าเลว

หนึ่งกระสุนดับชีพหลายหมื่นชีพ

อธรรมบีบเขวี้ยงเด็กน้อยลอยลงเหว

กระทบดินสิ้นใจใช่กองเปลว

ที่จะเสวนาธรรมมินำพา...

ขอบคุณครับ คุณเบื่อ ที่เปิดมุมมองให้ผมได้เห็นกับสิ่งแปลกใหม่ครับ

"หนึ่งกระสุนดับชีพหลายหมื่นชีพ"
ศีลธรรมตีบเรืองอสัตย์พล่ามสัตถา
เชื่อกูดี เชื่อมึงชั่ว มัวอัตตา
อสุราเผยอผงาดประกาศชัย

ถ่ายเทกระแสกรรมก้าวย่ำกรอบ
รับผิดชอบชีวิตวิปริตไฉน
เจริญวัย เด็กน้อยเจริญวัย
เตรียมกระสุนปืนใหม่ให้พรักพร้อม ฯ

"เจริญวัย เด็กน้อยเจริญวัย"

ต้นกล้าใหม่งอกงามตามเหมาะสม

อสูรชั่วถูกเคียวบาดทุกข์ระทม

เด็กชื่นชมธรรมครองชัยในชีวิต

กล้าเป็นข้าวเหลืองทองส่องภพชาติ

เด็กฤๅขาดศีลธรรมนำดวงจิต

กระสุนปืนนัดใหม่ใครอุทิศ!

โยนความผิดให้เด็กน้อย...พร้อมวางปืน!

เจน (เด็กหัดแต่งกลอน)

พร้อมวางปูทางเรียบให้เหยียบหรือ
เมื่อสองมือโชกเลือดเดือดดาลดื่น
เด็กย่อยยับกับย่ำทนกล้ำกลืน
ยังจะยืนสดใสอย่างไรกัน

เล็ง-เปรี้ยง-ล้ม, เปรี้ยง-ล้ม, ระดมซ้ำ
ยลภาพย้ำ นี่ใช่ไหมที่ให้ฝัน
ภาพเสมือน ภาพจริง ยิ่งคล้ายครัน
ประทับบั่นรอยบากให้ยากลืม

ภาพเสมือน ภาพจริง ยิ่งแตกต่าง

เด็กเห็นทางเริ่มชัดถนัดเห็น

เสียงปัง! เปรี้ยง! แสบแก้วหูสู่เส้นเอ็น

จึงลำเค็ญผ่านสายตาที่พร่าเลือน

"ยลภาพซ้ำ นี่ใช่ไหมที่เด็กฝัน"

ทุกคืนวัน ภาพซ้ำภาพ เหมือนเหมือนเหมือน

คือความจริง แท้จริง สิ่งย้ำเตือน

เด็กน้อยเคลื่อน ชีวิตจบ พบทางลืม

พบทางหลากฝากโชคกับโลกเสมือน
ภาพลางเลือนหลอกกราบให้ปลาบปลื้ม
สร้างปีติพร่ากระพริบให้หยิบยืม
หลับตาดื่มกลวงเปล่ากับเงาลวง

ภาพเสมือน ภาพจริง วิ่งขนาน
อุดมการอุดมคติแท้ผลิบ่วง
กับดักอันวิจิตรปกปิดปวง
กงจักรบั่นเศียรร่วงยังห่วงยิ้ม

คล้ายว่าเด็กยังครองกองปืนอยู่

กราดยิงสู้เลือดกรังเกรอะเลือดลิ่ม

ความสดใสวัยเยาว์ยากยังพิมพ์

ธรรมเกินปริ่มดวงจิตผิดดวงใจ

ภาพเสมือน ภาพจริง แท้จริงหลอก

เด็กน้อยบอกว่าความจริงสิ่งเคลื่อนไหว

ปืนยังเปรี้ยง! ปัง! ปัง! อยู่ร่ำไป

อีกเมื่อไรปืนสงบจบสงคราม

เจน (เด็กหัดแต่งกลอน)

.
จบสงสัยจึงชัด "เด็กหัดแต่ง-
กลอน" เกลาแกล้งคมขำหมดคำถาม
กลอนอยู่มือเรียงรจน์จึงงดงาม
จักเรืองรามดำรงในวงวรรณ

มองสรรพสิ่งจริงล้วนให้ถ้วนเถิด
จักบังเกิดกวีทางที่สร้างสรรค์
ใจที่บ่มดีงามให้สำคัญ
สังคมปั้นกวีแปลงแต่งสังคม

บ๊ะ เขียนชื่อตัวเองผิด ๆ ถูก ๆ

ที่ถูกคือ ราศีพิจิก ไม่ใช่ ราศรีพิจิก

ขออภัย

    อยากปลดภาพปืนหยวกยิงต่อสู้

มันหดหู่เหมือนปืนจริงยิงประสาน

ไม่อยากเห็นเด็กไทยไปพ้องพาล

ไม่อยากเสียลูกหลานสายเลือดไทย

     เสริมวิธีปลูกจิตคิดทางอื่น

มีดาษดื่นเลือกเดินเพลินพอไหม

ภาพเสมือนภาพจริงจงทิ้งไป

สืบนิสัยคงไม่สายตรงปลายปืน

****ปล.ขอเริ่มต้นใหม่ในสำนวนนี้จึงมิได้ต่อสัมผัสมา นะคะ  คุณราศรีพิจิก

จาก ปภพพร  ค่ะ

ขออภัยเขียนชื่อคุณ ราศีพิจิก ผิด เพราะไปดูตรงผิดมานะคะ