หน้าหลัก | ข้อมูลสมาคม | บทความ | บทร้อยกรอง | ข่าวสารประชาสัมพันธ์ | กิจกรรม | กระทู้ | หนังสือ | ร้อยกรองออนไลน์ |
โลกห่วงใยของใจหยัดยืน | |
-๑- เกิดเป็นร่างต่างตนบนผืนโลก เผชิญโชคโศกสุขทุกเคลื่อนไหว ผ่านกี่ความเจ็บปวดรวดร้าวใด สำลักห้วงห่วงใยจากใครกัน ? -๒- กับรอยยิ้มอิ่มแย้มแต้มดวงหน้า เบื้องหลังรอยชรากลับไหวหวั่น ในเท้าที่หยัดยืนข้ามคืนวัน สองขาสั่นฝืนขยับบังคับเดิน หวังกลบใครคนหนึ่งซึ่งเคียงข้าง ให้รู้สึกมิแปลกต่างเหมือนห่างเหิน ให้เห็นว่าตนยังไหวมิใช่ส่วนเกิน กล้าเผชิญกับวิถีที่บีบรัด ทั้งที่ร่างเหี่ยวแห้งแรงน้อยนิด เพียงฝนรินก็ฟุดฟิดติดไข้หวัด แค่ลุกยืนยังจะล้มยามลมพัด หายใจขัดก็ยังว่าตนมากแรง -๓- นี่แหละรัก หลังลูก สัมผัสโลก มิอาจฝืนกลืนโศกแม้แข็งแกร่ง รู้ว่านั่นคือวิถีที่แสดง ยอมเปลั่ยนแปลงมิอยากให้ใครกังวล ไม่อยากเป็นภาระแก่ลูกหลาน จึงกล้าคิดจะค้านตั้งแต่ต้น อยากหยัดยืนด้วยวิถีที่แห่งตน แต่สุดท้ายก็มิพ้นรับความจริง -๔- นี่แหละโลก เกิดแก่ลูก นี่แหละรัก เบาหรือหนักไม่เคยท้อต่อทุกสิ่ง นี่แหละร่มไม้ใหญ่ให้พักพิง อกอุ่นอิงยังเผื่อแผ่แม้ไม่สบาย. | |
ผู้ตั้งกระทู้ "กอนกูย" :: วันที่ลงประกาศ 2010-07-18 23:23:11 |
Copyright © 2010 All Rights Reserved. |
Visitors : 866963 |