คิดถึงรัักทุกครามันน่าคิด

ยามมันติดตรึงอุราพาหน่วงหนัก

คิดถึงเธอไม่เคยเลยหยุดพััก

กลัวอกหัักหลายหนทนจาบัลย์

แต่เสียรู้รักลาญมานแทบแหลก

มือที่สามมันแทรกแซงหน้าฉัน

เลยกลายเป็นเด็กแว้นแสนสุขพลัน

ซิ่งทุุกวัันหนีตำรวจปวดสะดือ

ขอให้รักหยัดอยู่เป็นผู้สร้าง

ขอให้รักเป็นทุกอย่างที่ยึดถือ

คิดถึงปรักโคลนตมอารมณ์กระพือ

เพราะนั่นคือที่เกิดกำเนิดบัว

แค่คำว่า "ปลัก" ยังใช้กันไม่ถูก

น่าสงสาร บัวเต่าถุย

กวี...

คมคำคมคิด

ชีวิตสุนทรีย์

กวี...

สามัญธรรมดา

ประสบการณ์อายุ เดินเคียงคู่กัน

ฉันจึงเดินตามทางของผู้เขียนกวี

ผู้เขียนชีวิต ชีวิต

จากการลิขิตชีวิตของตนเอง

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำทุกคำครับ

แล้วที่ถูกมันคืออะไรครับ ไหนบอกหน่อย

ความเห็นที่ 3 (2108366)
แค่คำว่า "ปลัก" ยังใช้กันไม่ถูก น่าสงสาร บัวเต่าถุย
ผู้แสดงความคิดเห็น เฮ้อ นักกลอน วันที่ตอบ 2010-09-12 22:09:46

ปรัก แปลว่า เงิน (ปฺรัก)

ปรัก แปลว่า หัก (ปะ-หฺรัก)

ปลัก แปลว่า แอ่งที่เป็นโคลนเลน เช่น ปลักควาย (ปฺลัก)

แจ้งหรือยัง เด็กน้อย

อวดความรู้ก็ดี  อวดความคิดก็ดี  อวดรู้ก็ยังดี แต่ถ้ารู้จักให้ความรู้ รู้จักแบ่งปัน รู้จักแนะนำคนน่ะ ดีกว่า เขาเรียกว่า ครู นะครับ

เมื่อผิดแล้วไม่รับ

จะสีซอไปทำไมกัน

แนะนำน่ะดีแล้ว ประเสริฐแล้ว

แต่คำว่า "ถุย" มันถ่อยไปหน่อย

หมาน้อย

ขอโทษก็ได้

สวัสดีครับ (วันนี้เขียนตัวเล็กหน่อยแสดงว่าคลื่นลมไม่ค่อยแรง)

                   ผมเป็นคนเขียนกลอนด้วยอารมณ์นำสมอง  แต่มักจะอ่านด้วยสมองนำอารมณ์  เราลองย้อนกลับไปอ่านกันใหม่นะ จะเห็นได้ว่า อะไรคือ ผิด  อะไรคือ พลาด อ่านด้วยสมองจะเห็นว่า ตรงไหนผิด  ตรงไหนพลาด  และใครผิดใครพลาด  ในสังคมปัญญาชนอย่างเรา ๆ  ผมว่าเจ้าตัวคงคิดออก ว่าควรจะพูดคำว่า ขอบคุณ  เมื่อไหร่  คำว่า ขอโทษ เมื่อไหร่  อย่างที่ คุณ ยุวกวี ๑๔ เตือนมานะครับ