..ผีอะไร ไหนนั่น หนาขนาด

มาอุกอาจ หลอกคน วนถั่วแถว

เป็นผีเปรต ปากโป้ง โพล่งผิดแนว

โอ้แม่แก้ว ลูกกลัว ตัวสั่นเทา

.กราบสวดมนต์ ท่องธรรม กลัวอำร่าง

เกรงหาทาง ไม่ตื่น ขื่นนข่มเศร้า

ไยขย่ม กระทำ ยำไม่เบา

ผีตัวเก่า เดิมแต่ แลคุ้นคุ้น

..กลัวหัวหด จดจ้อง มันมองหน้า

ออกลีลา หาเรื่อง เคืองฉิวฉุน

ไม่รู้จัก สงสาร ให้ทานบุญ

วันวันวุ่น แต่หลอก ผีพันธุ์แท้

-----

โดนผีหลอก  ชอกช้ำ ระกำจิต

แต่โดนมิตร หลอกหลอน อาจนอนแผ่

ไร้คนเคย คบหา มาดูแล

ต้องย่ำแย่ เพราะมิตร คิดนอกใจ

ผีว่าร้าย ไม่ร้ายเท่า เจ้าคิดคด

ทรยศ ทำลำบาก ยากแก้ไข

ขอร้องเถิด หากคิดคบ กับใครใคร

ทำสิ่งใด อย่าให้เป็น เข่นผีเลย

เพราะเห็นขี้ดีกว่าไส้ไร้คำชม     ไอ้โง่งมพวกนี้ ผีเพื่อนเรา   (เผาเรือน)

ผีอุบาทว์ชาติชั่วมั่วกิเลส

จึงเป็นเหตุทำให้ใจฟุ้งซ่าน

หลงตนเองโมหันธ์โดยสันดาน

อันธพาลของแท้แพ้ไม่เป็น

จงไปผุดไปเกิดเถิดเพื่อนผี

ความอัปรีย์ก็จะร้างห่างทุกข์เข็ญ

แผ่เมตตาให้เจ้าทุกเช้าเย็น

ไม่อยากเห็นปีศาจคาบคัมภีร์

ใครเคาะโลงสนั่น...ฉันจึงตื่น

วิญญาณลุกขึ้นยืนเห็นใบหน้า

เห็นหมอผีและลูกศิษย์ติดตามมา

สองมือคว้าอุปกรณ์...น้ำมันพราย

พอจุดเทียนแสนแสบแทบสะดุ้ง

เทียนมันหยดโดนพุงร้อนไม่หาย

เอาแสงเทียนมาส่องหน้าอย่างท้าทาย

โถ..สุดท้ายขโมยเงินจากปากเรา..

        ภัทราจิต คิดต่อก็พอรับ

จำนวนนับผีมามากกว่าเก่า

ท่านมหาศักราชมาดไม่เบา

ผีเพื่อนเรานับต่อไม่รอรี

อาจารย์คงอาจมคาอารมณ์แปลก

ทำพูดแดกหยาบคายไม่อายผี

เล่นสนุกกันอยู่แบบผู้ดี

"ปากยันฮี"  หมอเจาะดา ด่ากราดเลย

อาจารย์คงหมอปราบผีผู้ดีเก่า

ไม่น้ำเน่าปากว่าตาขยิบ

ไร้เล่ห์เหลี่ยมมารยามางุบงิบ

แต่คมกริบศาสตราอาคมคำ

ใครกันแน่ด่ากราด (เจ้า)..ปีศาจชั่ว

ใครหลงตัวซกมกให้ตกต่ำ

ใครยังขืนทำขาวให้กลายเป็นดำ

กฎแห่งกรรมจะลงโทษโปรดรู้ไว้

...หนอเวรกรรม ทำไว้ แต่ใดนี่

จึงมาพบภูตผี..หนีบ่ได้

คงชาติก่อน เราเอ๋ย เคยทำใคร

แทงเขาจน เลือดไหล ในกระนั้น

.หากแม้น ล่วงละเมิด เสมือนว่า

ขอเมตตา ลดหย่อนโทษผ่อนผัน

โปรดอภัย ใดเรื่อง ดุแดกดัน

ยกมือยัน กราบเท้า เหล่าทั้งมวล

..หวังเห็นใจ ส่วนดี..พอมีบ้าง

มิร้ายอย่าง ผีผี ที่โหยหวน

จักจดจำ นำแต่ แห่ขบวน

ชักใยชวน..แยกกลุ่ม ชุมนุมกลอน

(อะนี้..ขออภัย บ่เจตนา. จะล่วงละเมิด

หรือดูหมื่นซึ่งหน้าใดใด ทั้งสิ้นค่ะ) 

พอเสียงพระสวดมนต์คนรับรู้

ผีในรูอยู่ไม่ได้ตะกายดิ้น

มนต์หมอผีหมดปัญญาจะหากิน

ต้องตามกลิ่นกินซากเน่า มุกเก่าแล้ว.๐

ภัทราจิต  คิดดี เรื่องผีหลอก

ผมก็บอก ตามสำเนียง เสียงเจื้อยแจ้ว

อยู่ในเรื่อง ผีผี ที่เป็นแนว

แต่ใจแป้ว  เมื่อบางแห่ง แปลงเรื่องไป

เกลียดรักชอบ อยู่ในใจ ใช่ความผิด

เรื่องความคิด มิอาจห้าม ปรามกันได้

ความคิดตัว ดวงจิต คิดอย่างไร

ขอจงใช้ ความคิด ตามสิทธิ์ตัว

ความมีนัยะ แอบแฝง แสดงออก

คล้ายใบ้บอก เรื่องร้าวรวด น่าปวดหัว

การกระทำ เช่นนั้น มันน่ากลัว

แบ่งเป็นขั้ว เป็นเหล่า ไม่เข้าที