บ้านแห่งเรา

บ้านแห่งเรา
บ้านแห่งเรา ● บ้านนี้ไม่มีธง มีแต่เท้าไว้เดินทาง มีมือไว้วาดวาง วิสุทธิมรรค,มโนสมัย บ้านนี้ไม่มีเพื่อน ที่คลาเคลื่อนรับใช้ใคร มิตรญาติก็ตัดใย หากยื้อยุดแต่มายา บ้านนี้ไม่มีสี ไม่สาดสีแต่ศึกษา แนบชิดกับอิฐศิลา ทุกฐานรากนิรนาม บ้านนี้ไม่มีฟืน ไว้ใส่ไฟให้เริงลาม ก้อนเส้าและเตางาม ไว้หุงหาและแบ่งปัน บ้านนี้ไม่มีรั้ว ไม่กริ่งกลัวไม่ป้องกัน เชื่อรักและผูกพัน ในสันติธรรมจะดำรง บ้านนี้ไม่เลือกข้าง เพราะหลุมพรางคือผุยผง ดีชั่วก็เผ่าพงศ์ ต้องหยัดยืนร่วมธรณี ... ● บ้านนี้มีดอกไม้ ที่ปลูกไว้ในสวนศรี แด่มวลภุมรี ผู้ถักทอช่อดอกผล บ้านนี้มีโพธิ์ไทร แผ่ร่มใบพระมณฑล นกกาทั้งสากล สู่คาคบสงบเย็น บ้านนี้มีพ่อแม่ ร่วมก่อแก้ความยากเข็ญ ลูกหลานไม่ซ่านกระเซ็น ความรู้สึกเป็นหนึ่งเดียว บ้านนี้มีรากเหง้า แห่งทุ่งข้าวและคมเคียว มีรอยให้ลูกเหลียว ให้หลานเรียนเขียนรอยแรง บ้านนี้มีประตู ที่เปิดสู่อรุณแสง ยิ้มรับกับหนาวแล้ง และฝนชื่นชีวิตชีวา บ้านนี้มีอยู่จริง ในฉันเธอผู้ปรารถนา สิ,พร้อมจงนำพา ทิพย์พิมานบ้านแห่งเรา . ศิวกานท์ ปทุมสูติ
ผู้ตั้งกระทู้ ศิวกานท์ ปทุมสูติ (tungsakasome-at-yahoo-dot-com) :: วันที่ลงประกาศ 2010-06-12 12:16:01

[1]

ความคิดเห็นที่ 1 (2073975)

ขอแก้ไข

๑. "บ้านนี้ไม่มีธง" แก้ไขเป็น "บ้านนี้ไม่มีทาส"

๒. "ต้องหยัดยืนร่วมธรณี" แก้ไขเป็น "ต้องยืนหยัดร่วมปัฐพี"

ผู้แสดงความคิดเห็น ศิวกานท์ ปทุมสูติ (tungsakasome-at-yahoo-dot-com)วันที่ตอบ 2010-06-12 21:42:40

ความคิดเห็นที่ 2 (2074025)

ขออภัย...ขอแก้ไขใหม่ดังนี้

บ้านแห่งเรา

● บ้านนี้ไม่มีทุกข์ ไม่ปลุกร้อนในเหย้าเรือน

มีดาวอยู่เคียงเดือน แสวงหามรรคาสมัย

บ้านนี้ไม่มีเพื่อน ที่คลาเคลื่อนรับใช้ใคร

มิตรญาติก็ตัดใย หากยื้อยุดแต่มายา

บ้านนี้ไม่มีสี ไม่สาดสีแต่ศึกษา

แนบชิดกับอิฐศิลา ทุกฐานรากนิรนาม

บ้านนี้ไม่มีฟืน ไว้ใส่ไฟให้เริงลาม

ก้อนเส้าและเตางาม ไว้หุงหาและแบ่งปัน

บ้านนี้ไม่มีรั้ว ไม่กริ่งกลัวไม่ป้องกัน

เชื่อรักและผูกพัน ในสันติธรรมจะดำรง

บ้านนี้ไม่เลือกข้าง เพราะหลุมพรางคือผุยผง

ดีชั่วก็เผ่าพงศ์ ต้องยืนหยัดร่วมปัฐพี

...

● บ้านนี้มีดอกไม้ ที่ปลูกไว้ในสวนศรี

แด่มวลภุมรี ผู้ถักทอช่อดอกผล

บ้านนี้มีโพธิ์ไทร แผ่ร่มใบพระมณฑล

นกกาทั้งสากล สู่คาคบสงบเย็น

บ้านนี้มีพ่อแม่ ร่วมก่อแก้ความยากเข็ญ

ลูกหลานไม่ซ่านกระเซ็น ความรู้สึกเป็นหนึ่งเดียว

บ้านนี้มีรากเหง้า แห่งทุ่งข้าวและคมเคียว

มีรอยให้ลูกเหลียว ให้หลานเรียนเขียนรอยแรง

บ้านนี้มีประตู ที่เปิดสู่อรุณแสง

ยิ้มรับกับหนาวแล้ง และฝนชื่นชีวิตชีวา

บ้านนี้มีอยู่จริง ในฉันเธอผู้ปรารถนา

สิ,พร้อมจงนำพา ทิพย์พิมานบ้านแห่งเรา

ศิวกานท์ ปทุมสูติ

ทุ่งสักอาศรม

ผู้แสดงความคิดเห็น ศิวกานท์ ปทุมสูติ (tungsakasome-at-yahoo-dot-com)วันที่ตอบ 2010-06-13 08:19:51

ความคิดเห็นที่ 3 (2074314)

สวัสดี อ.ศิวกานต์ ปทุมสูติ

อ่านบทกวีของท่านแล้ว ก็อยากเห็นความสงบสุขเกิดขึ้นครับ ผมพบปะพูดคุยกับท่านเมื่อ 10 ปีที่แล้ว จากนั้นก็ไม่เคยเจอตัวเป็น ๆ อีกเลย แต่ก็ติดตามผลงานของท่านอยู่เสมอ สำหรับปีนี้ทราบว่าท่านส่งกวีนิพนธ์ร่วมประกวดซีไรต์ใช่ไหมครับ ส่วนกระผมส่งหนึ่งเล่มชื่อ โลกแห่งเวลาอาลัย สำนักพิมพ์สมุดไทย ส่งประกวด และหนังสือดังกล่าวได้ส่งซีเว่นบุ๊คส์อวอร์ดด้วย อนาคตจะเป็นอย่างไรผมไม่ซีเรียส เพียงแต่ขอได้มีส่วนร่วมก็พอใจแล้ว เพราะรักที่จะเขียน หากอาจารย์ทราบความคืบหน้าโปรดแจ้งให้ทราบด้วยนะครับ

ขอแสดงความนับถือ

ภูวดล ภูภัทรโยธิน (ภู ภัทรชนน)

ผมทำงานอยู่ที่ ซ. รางน้ำ 7 ปีแล้วครับ

phoovadol2505@hotmail.com

ผู้แสดงความคิดเห็น ภูวดล ภูภัทรโยธิน วันที่ตอบ 2010-06-14 09:12:32

ความคิดเห็นที่ 4 (2074509)

ขอบคุณครับ สำหรับความระลึกถึงกัน

เรื่องส่งกวีนิพนธ์ (หรือผลงานอื่นใด) เข้าประกวดนั้น ไม่ว่ารางวัลซีไรต์ หรือรางวัลอื่นใดก็ตาม...ผมหยุดแล้ว

ไม่ได้เกิดความรู้สึกนึกรังเกียจอะไรหรอกครับ แต่ผมต้องการเดินทางก้าวข้ามรอยเท้าของตนเอง ทั้งในบทกวีและตัวตน อยากใช้ชีวิตที่เหลืออยู่เพื่ออะไรใหม่ๆ ด้วยรอยทางใหม่ๆ ดังบทกวีชุด "กว่าจะข้ามขุนเขาฯ" นั่นแหละครับ ซึ่งก็ได้พบว่า "บนภูสูง ลมพัดเย็นสบาย อากาศสดชื่นดีมาก" อีกทั้งยังมีเทือกภูอีกมากมายที่บางใครยังไปไม่ถึง...ตระหง่าน สงบนิ่ง ท้าทายเราอยู่

ขอเป็นกำลังใจให้แก่รอยทางกวีนิพนธ์ของ คุณภูวดล ครับ มีโอกาสคงได้อ่านกันจริงจังแน่นอน

อายุบวร

ศิวกานท์ ปทุมสูติ

ทุ่งสักอาศรม

ผู้แสดงความคิดเห็น ศิวกานท์ ปทุมสูติ (tungsakasome-at-yahoo-dot-com)วันที่ตอบ 2010-06-14 18:29:11

[1]

แสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็น *

ผู้แสดงความคิดเห็น *
อีเมล
	ไม่ต้องการให้แสดงอีเมล