กวีนิพนธ์

     เสียงเพลงบรรเลงลิบ           เพลงพิณทิพย์แห่งคนธรรพ์  

พิไลร่ำรำพัน                              เสน่หาแต่กากี

       เริงร่ายเพลงไพเราะ             กล่อมเสนาะแห่งดนตรี

คือบทแห่งกวี                              อันพริ้งพราวและวาววาม

       สร้อยศรีกวีสาย                     คือนิยายแห่งนิยาม

ถักทอเป็นข้อความ                      เคื้ออะคร้าวพราวแพรวพราย

       กวีนิพนธ์สรรค์                     ผูกชีวันจวบชีพวาย

เพลงกล่อมอยู่รอบกาย                  ก็ร้องกล่อมด้วยบทกานท์

       วัดเอ๋ย...ว่าวัดโบสถ์               ปลูกข้าวโพดสาลีขาน

ปลูกข้าวคือตำนาน                        เนื่องนิยาย..ควายกับคน

       ควายเคยสอนปลูกข้าว            มนุษย์ก้าวเกี่ยวเก็บผล

มนุษย์นั้นฉ้อฉล                             ปล้นควายเขลาเบาปัญญา

       มนุษย์ปลูกข้าวกิน                    ส่วนควายสิ้นทั้งไร่นา

สุดท้ายควายกินหญ้า                       ซ้ำถูกว่า..ทรพี

       หลากเรื่องมีเบื้องหลัง               และหลายครั้งมีราคี

เวี่ยไว้ในกวี                                     นิพนธ์สร้างสว่างใจ

       ทุกรสกวีถ้อย                          คือศิลป์สร้อยอันสวยใส

ก่องเก็จเพชรอำไพ                         อำพนหล้าฟ้าสวรรค์

       "กวีนิพนธ์"ผ่อง                     ยิ่งสาดส่องผกายสรรค์

กาพย์กลอนและโคลงฉันท์              ย่อมเชื่อมชั้นทุกชาติชน

                        ชูศักดิ์    สิทธิจันทร์

              โรงเรียนเทศบาล ๕ เมืองนครปฐม