จิตท่องเที่ยวไป

ฉันนั่งดูลมหายใจในวันหนึ่ง ยังไม่ถึงหนึ่งนาทีก็มีผัน ตัวความคิดผลิตพืชยืดร้อยพัน หมุนวนกันกับวงกลมลมหายใจ   มันเกิดขึ้นตั้งอยู่ชั่วครู่แวบ เมื่อเราแอบรู้ทันความหวั่นไหว มันดับลงแล้วเกิดอีกอย่างเร็วไว ดับเกิดใหม่เช่นนี้ตถตา   วาบวูบเปลี่ยนเวียนคิดเรียกจิตปรุง มันเผลอฟุ้งยุ่งเหยิงเล่นเริงร่า สืบต่อเนื่องในสายธารกาลเวลา แห่งตัณหาแต่ละคนจะด้นเดิน   เห็นสิ่งนั้นมันเผยเสวยเสพย์ ชั่วดี มารเทพ นินทาสรรเสริญ ท่องเที่ยวไปโดยประมาทชอบขาดเกิน หลงเพลิดเพลินราวเด็กพวกติดเกม   ยินสิ่งโน้นโจนทะยานปานลิงหิว ลิ้มก็ลิ่วโลดรับงับเกษม กลิ่นกรุ่นไอใดชิมเชิญอิ่มเอม ร้อยพันเล่มเกวียนสนุกบรรทุกกรรม   กายก็ไม่ใช่ย่อยรอยสัมผัส จิตซ่อนเร้นเจนจัดถนัดถลำ มันท่องเที่ยวไม่ลดละเป็นประจำ หมุนวงล้อแห่งธรรมธรรมดา   ธรรมดาแห่งสรรพชีวิต ที่ต่อติดในภพชาติวาสนา กรรมตัวเดียวพาเที่ยวไปในมรรคา โดยมีจิตนำพาตลอดไป   ฉันนิ่งดูลมหายใจในวันหนึ่ง จึงรำพึงในหนาวร้อนมีอ่อนไหว จิตหดหู่ดูวิกฤตภาพจิตใจ ไม่เลือกใครไหวผกผันนิรันดรฯ   ปรัชญ์ วลีพร

ผู้ตั้งกระทู้ ปรัชญ์ วลีพร (naimit-at-thaimail-dot-com) :: วันที่ลงประกาศ 2011-06-14 09:53:33

แสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็น *
ผู้แสดงความคิดเห็น  *
อีเมล
	ไม่ต้องการให้แสดงอีเมล