ได้มีรักครั้งหนึ่งซาบซึ้งจิต

ตลอดทั้งชีวิตไห้คิดถึง

โหยหวนหาวันวานวันลึกซึ้ง

ที่ใจหนึ่งก็รู้ดี..ไม่มีแล้ว

            เสียสูญ

    ไม่มีอีกแล้ว ความรู้สึก

    ทั้งที่จิตสำนึก ยังเพรียกหา

    ไม่มีอีกแล้ว วันเวลา

    ทั้งที่น้ำตา ยังเอ่อท่วมใจ

    ทุรนทุราย ทรมานฤทัย

     ประหนึ่งดวงใจ จะขาดให้

     สูญจิตวิญญาน ดวงนี้ไป

     เธอพรากไปเหยียบย่ำทำร้ายมัน

  หาดทรายขาวระยิบ               คลื่นกระซิบสะอื้นไห้

ละอองฟองสดใส            แต่ไฉนลมเลลวง

สาปรักมิคงมั่น                         เธอทิ้งฉันนะแดดวง

ทะเลลึกสุดห้วง                        สักปานใดแต่หยั่งได้

ต่างจากรักของคุณ                   หวานละมุนกายอุ่นไอ

ยากแท้วัดจิตใจ                        ลึกสุดเกินคาดคะเน     

ทะเล ฤา หลับใหล                    เธอเปลี่ยนไปรักหักเห

คลื่นลมเลพัดเพ                  คลื่นหัวใจคนหลอกลวง

ขอน้อมคารวะจากใจ

“ทรชนบ้านนอก”

รัก รัก คำสั้นสั้น

แต่ว่ามัน ความหมายยาว

แสงแดด  แผดทรายวาว

คลื่นทะเล  ก็ดุจกัน

แวววาว  พราวพรายระยิบ

พร่างพร่างพริบ  วิบวับสวรรค์

บ่นิ่ง  เนื่องนับอนันต์

เฉกเช่นกัน กับดวงใจ

ปรัชญ์  วลีพร