แรกมนุษย์ยุคหินยินเสียงฟ้าผ่า
หวาดสะทกตกใจในฤทธา
ว่าผีสางเทวดาจะลงทัณฑ์

จึงวิ่งหาสิ่งของมาบวงสรวง
ตะลีตะลานพล่านป่วงตาเหลือกสั่น
รักตัวกลัวตายวายชีวัน
เพราะว่าปัญญานั้นยังมีน้อย

แท้เป็นธรรมดาของธรรมชาติ
มิใช่ของประหลาดเลยสักหน่อย
สรรพสิ่งซับซ้อนทั้งซ่อนรอย
ถึงคราวก็ค่อยปรากฎกาย

"โลกนี้มิอยู่ด้วย มณี เดียวนา"
ท่านอังคาร กัลยาณพงศ์ กล่าวมามีความหมาย
โลกนี้ใช่เพียงเราอยู่เปล่าดาย
ชีวิตอื่นมากมายได้ร่วมกัน

อย่าเป็นมนุษย์หินยินเสียงฟ้าผ่า
มิใช่เรื่องฤทธาภัยมหันต์
เป็นเรื่องธรรมดาเสียทั้งนั้น
อย่าเอามันมาผ่าหัวตัวเองเอย.

โกศล อนุสิม
๘ กันยายน ๒๕๕๓