ลูกตื่นแล้วแม่จ๋า

ลูกตื่นแล้วแม่จ๋า
ลูกตื่นแล้วแม่จ๋า เสียงเครื่องไฟผู้ใหญ่บ้านดังนานแล้ว เสียงแม่จึงแจ้วแจ้วว่าลูกจ๋า สายแล้วตื่นเถิดนะลูกยา เดี๋ยวไม่ทันเวลาของโรงเรียน ลูกตื่นนานแล้วแม่แก้วเอ๋ย เหมือนเช่นเคยหนูขยันฝีกอ่านเขียน แม่ก็รู้หนูนั้นอยากจะพากเพียร เพื่อจะเปลี่ยนวิถีชีวิตเรา หนูอยากเปลี่ยนวิถีชีวิตแม่ ให้มีแต่สุขกมลเหมือนคนเขา สองมือคือความฝันจักบรรเทา ความลำบากเก่าเก่าที่ผ่านมา พ่อก็จะไม่ไปไกลจากบ้าน หนูสงสารพ่อผอมโซ โอ้แม่จ๋า แต่หนูจำความได้….ใช่ ! น้ำตา ร้องให้พ่อ…มาหา…นานเป็นปี ปีละครั้งพ่อเยือนเหมือนดังฝัน ทุกภาพนั้นหนูเจ็บจำช้ำเหลือที่ หนูจะมุ่งพากเพียรเรียนให้ดี เติมสิ่งที่แจ่มใสให้สมบูรณ์ หนูเคยตรอมกลั้นใจตายตั้งหลายครั้ง ด้วยใจหวังอย่างไรก็ไหม้สูญ ยิ่งคิดยิ่งต่อเติมยิ่งเพิ่มพูน แรงเกื้อกูลจากโรงเรียนให้เปลี่ยนไป เริ่มได้ปลูกความฝันในวันหนึ่ง อาจารย์ซึ่งด่าก่นเสียหม่นไหม้ พอดีหนูคอยฟังอย่างตั้งใจ จึงเห็นความยิ่งใหญ่ในตัวตน อาจารย์ด่าว่าชีวิตติดที่โง่ ไม่ยอมคิดผกโผหาเหตุผล ไม่ยอมรู้สิ่งควรรู้กู้กมล และไม่ยอมดิ้นรนช่วยตนเอง ทั้งสามข้อคือค่าของคนสู้ ซึ่งเดินสู่ถนนของคนเก่ง ครูคือผู้กำหนดเขียนบทเพลง คนบรรเลงคือศิษย์…พิชิตชัย แม่จ๋า หนูเข้าใจในตัวแม่ ที่เอาแต่ด่าบ่นจนอกไหม้ มันอาจไม่สมหวังอย่างตั้งใจ แต่หนูได้เปลี่ยนตนเป็นคนดี หนูจะทำทุกอย่างเพื่อสร้างสิทธิ เนรมิตทุกสิ่งเพื่อเสริมศรี สร้างครอบครัวเราใหม่ให้มั่งมี ต่อแต่นี้จะฝ่าฟัน…ขอสัญญา ต่อแต่นี้สร้างพลังตั้งใจเรียน นี่คือทางพากเพียรสู่ปรารถนา ลบรอยเปื้อนเรือนเจตน์เหตุโรยรา เดินตามเจตนาด้วยภักดี แม่จ๋าลูกตื่นนานแล้วแม่ เหลือแต่จะก้าวไปในวิถี รอยยิ้มของแม่เท่าที่มี คือพลังใจล้นปรี่ กู้ชีวา ฯ คุณครูพีรมิตร พึ่งโพธิ์
ผู้ตั้งกระทู้ พีรมิตร พึ่งโพธิ์ (naimit-at-thaimail-dot-com) :: วันที่ลงประกาศ 2012-05-29 11:40:30

[1]

ความคิดเห็นที่ 1 (2276504)

“นาภาล่องลำลอย”

... ... ... ... .. .. .. ..

โอ้สงสาร เจ้าเด็กน้อย รู้เดียงสา

มือมารดา ลบรอยเปื้อน ขี้ตาเขลา

เหม็นน้ำมูก คราบน้ำลาย ป่ายปาดเอา

เช็ดหน้าเจ้า สะอาดใส ใคร่ชมมอง

จากรังคอน เรือนนอน ระหกระเหิน

ออกเผชิญ แสวงหา เพื่อปากท้อง

ทุกข์วิบาก ยากขัดสน ทุครรลอง

จ่าฝูงต้อง เศร้าระทม กว่าคืนรัง

เด็กเอ๋ย เจ้าเด็กน้อย กลอยใจจ๋า

จงปลูกค่า บั่นพากเพียร เขียนความหวัง

อุตสาหะ มุ่งมานะ เป็นพลัง

คงสักครั้ง เจ้าเติบใหญ่ สมใจปอง

สมแล้ว ท่านครู ”พีรมิตร พึ่งโพธิ์” สร้าง

ขีดแนวทาง วางรอยดี ชี้สนอง

กุมมือจับ โอบอุ้มศิษย์ ประคับประคอง

เหล่าศิษย์ผอง คงเก่งกล้า ตอบแทนคุณ

(แผ่นดิน)ฯ

ขอน้อมคารวะจากใจ

“ทรชนบ้านนอก”

ผู้แสดงความคิดเห็น ทรชนบ้านนอก วันที่ตอบ 2012-05-29 16:31:57

ความคิดเห็นที่ 2 (2276546)
แวะมาเสพงานเขียนดีๆขอรับ
ผู้แสดงความคิดเห็น กระบี่ใบไม้ วันที่ตอบ 2012-05-29 20:55:00

ความคิดเห็นที่ 3 (2276736)
มาอ่านครับ ชอบครับ
ผู้แสดงความคิดเห็น ราศีพิจิก วันที่ตอบ 2012-05-30 14:36:19

ความคิดเห็นที่ 4 (2276747)

ยอดเยี่ยมครับ

ผู้แสดงความคิดเห็น วืวัฒน์ บัตรเจริญ วันที่ตอบ 2012-05-30 14:53:02

[1]

แสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็น *

ผู้แสดงความคิดเห็น *
อีเมล
	ไม่ต้องการให้แสดงอีเมล