แค่มาบ่นให้คนฟัง

แค่มาบ่นให้คนฟัง
อันสำนวน โวหาร งานกวี อย่าได้มี ยึดติดไว้ ในภาษา เรียบเรียงร้อย ถ้อยคำความ จำนรรจา แหล่งที่มา คือสัมผัส ด้วยตัวตน ร้อยอรรถรส เสพศิลป์ บรมครู ปราชญ์ผู้รู้ กระจ่างแจ้ง สำแดงผล วรรณกรรม เลิศล้ำ ปัญญาชน ชวนชิดชม เทิดทูนไว้ เป็นตำรา อย่ายึดติด เพียงถ้อยคำ ไม่ล้ำรส แม่แผนบท ฉันทลักษณ์ ด้านภาษา ไม่หลุดพ้น มืดบอด แห่งอัตตา รู้คุณค่า เพียงเศษเสี้ยว กบกะลา ฯลฯ
ผู้ตั้งกระทู้ ทรชนบ้านนอก :: วันที่ลงประกาศ 2012-04-19 16:15:59

[1]

ความคิดเห็นที่ 1 (2267765)

แก้ไข

อันสำนวน โวหาร งานกวี

อย่าได้มี ยึดติดไว้ ในภาษา

เรียบเรียงร้อย ถ้อยคำความ จำนรรจา

แหล่งที่มา คือสัมผัส ด้วยตัวตน

ร้อยอรรถรส เสพศิลป์ บรมครู

ปราชญ์ผู้รู้ กระจ่างแจ้ง สำแดงผล

วรรณกรรม เลิศล้ำ ปัญญาชน

ชวนชิดดล เทิดทูนไว้ เป็นตำรา

อย่ายึดติด เพียงถ้อยคำ ไม่ล้ำรส

แม่แผนบท ฉันทลักษณ์ ด้านภาษา

ไม่หลุดพ้น มืดบอด แห่งอัตตา

รู้คุณค่า เพียงเศษเสี้ยว กบกะลา

ฯลฯ

ผู้แสดงความคิดเห็น ทรชนบ้านนอก วันที่ตอบ 2012-04-20 11:15:19

ความคิดเห็นที่ 2 (2267858)

บอกว่าไม่ยึดติด-คือยึดติด
ยึดจะผิดแบบแผนแก่นภาษา
ยึดอารมณ์ถมแสงแห่งสารา
ยึดอัตตาตนตั้ง-มัวนั่งเทียน

อันกวีกระวาดปราชญ์สาธก
ย่อมหยิบยกโบราณท่านเหนือเศียร
เรารุ่นหลังตั้งใจในพากเพียร
รู้กรอบเขียนท่านได้ค่อยหงายกะลา

(นะสิบอกให่ อิอิ)

ผู้แสดงความคิดเห็น ราศีิพิจิก วันที่ตอบ 2012-04-20 15:06:38

ความคิดเห็นที่ 3 (2267960)
มิบังอาจ หยามหมิ่น โบราณกาล แค่ใจหวัง ได้สืบสาน งานศาสตร์ศิลป์ ยุคสมัย ผันแปรไป อย่างไม่สิ้น คำความดิ้น งานกวี ย่อมถือครู แต่บางครั้ง ปรับเปลี่ยน ตามเหมาะสม ด้วยอารมณ์ ความเร้าใจ ใช่ลบหลู่ สอดประสาน อย่างต่อเนื่อง ให้เฟื่องฟู อาจอดสู เป็นบางครา ก็จำใจ เราผู้น้อย ด้อยปัญญา จึงพากเพียร หมั่นฝึกเขียน เรียนรู้ สู่สมัย แลเปลี่ยนปรับ สอดรับ ความเป็นไป อักษรไทย ยังไม่สิ้น ความงดงาม ฯลฯ
ผู้แสดงความคิดเห็น ทรชนบ้านนอก วันที่ตอบ 2012-04-20 22:20:06

[1]