พงผกาใบกลุ่มพุ่มพิลึก

อึกทึกอึงอึงมาถึงหู

แม่นกน้อยห้อยโหนกระโจนกรู

มาสิงสู่รังสานบ้านหญ้าคา

พอรู้สึกถึงสิ่งกิ่งกระดก

เสียงลูกนกชันคอไว้รอท่า

ปากสู่ปากคืออาการนกมารดา

เขย่ามารู้เรียนแม่เวียนบิน

ปีกที่ป้องฝนปรายกลางสายฝน

รัวระคนขนแข้งทุกแหล่งสิ้น

โอบสู่อ้อมก้อมอุ่นละมุนริน

จนหากินเมื่อสายฝนหยุดหล่นโรย

ว่ายในเวิ้งวันวานและงานแม่

 ออกร่อนแปล้เป็นทิวเมื่อหิวโหย

สายชีวิตริดร่อนก่อนฟ้าโรย

พอลมโชยซ่านสะทกลูกนกบิน