อุปสรรคคือความมืด*
**************
...ตรงโคนสาละสองต้น ต้นจิกสองต้น หน้าเรือนริมทุ่ง ตรงนี้ สนามหญ้าเข้าไปไม่ถึง
ก็น่าจะมีพื้นที่ประมาณเมตร ยาวเกือบยี่สิบเมตร โคนเป็นเถาผักบุ้ง เถาวัลย์ บรรดาหญ้า อะไรต่างต่างที่ไม่ได้รับเชิญ และไม่ต้องการ รกเรื้อคลุมสุมพะเนิน
อันมีอิฐประสานก้อนแดงกอง และเศษไม้อีกหนึ่งกอง เป็นฐานให้เลื้อย
ตอนสร้างเรือนเสร็จ ก็ให้ช่างขนเศษวัสดุเอาไปกองไว้ตรงนั้น เพราะความเสียดายไม้ เสียดายอิฐ โดยตนเองคิดว่ามันพอมีประโยชน์ในอนาคต แต่หาใช่ไม่ ซึ่งพอมันทิ้งระเกะระกะ
และหญ้าท่วม มันจะกลายเป็นซากโบราณสถานทันที
นึกภาพออกนะครับ โบราณสถานที่มีเศษอิฐกองกอง หญ้าท่วม ซึ่งบัดนี้ ส่งผลที่ต้องให้ใช้จินตนาการถึงความสง่างามโอฬารในจินตนาการที่เคยรุ่งเรือง
แต่ พอพิศมองตรงโคนสาละ โคนต้นจิก ต้นไม้ในตำนานพุทธประวัติทั้งสองต้นแหละ เลือกแล้วและนำมาปลูก แต่บริเวณรอบรอบ
ว่าจะ ว่าจะ เคลียร์จะเตียน ก็ไม่ได้เคลียร์ได้เตียนเสียที วันแล้ววันเล่า...
ก็ไม่ได้ลงมือทำ จนหญ้าท่วม
เป็นบทเรียนครับ ใครที่สร้างบ้านสร้างเรือนเสร็จ อะไรที่ช่างหลงเหลือไว้ ไม่ต้องไปเสียดาย กองไว้จะรกหู รก ตา รกใจ ในอนาคตทั้งนั้นครับ
ถึงตอนนี้แรงงานก็หายาก จะไปจ้างใครมาเก็บล่ะ ไม่มีหรอก
ก็สองมือของตนเองนี่แหละ
ยิ่งปล่อยให้หญ้ารกครึ้มก็ยิ่งลำบาก รกเร็ว เสื่อมเร็ว ไม่เจริญหูเจริญตา หญ้ามันยาว จะเอาใบคอปเตอร์ตัดหญ้าไปปั่นก็ทำไม่ได้
อุปสรรคก็คือ เศษวัสดุที่หญ้ามันท่วมอยู่ เอาใบคอปเตอร์ไปตัด ใบพัดจะเหวี่ยงไปถูกเศษวัตถุเหล่านั้น อันตรายทั้งตัวเองและใบมีดตัดหญ้า
จะทำให้เตียนโล่ง โคนต้นไม้สิริเหล่านั้น ก็ลำบากแล้วตอนนี้
อุปสรรคคือ ความมืดบอดในตอนนั้นนั่นเอง มืดบอดเพราะห่วง หวงเศษอะไรจุกจิกไม่เข้าเรื่อง ไม่เข้าท่าด้วยประการทั้งปวง
ยามมีคนงานก่อสร้างมาเก็บ มาปรับภูมิทัศน์ เอ็งหวงไว้ทำไม
ก็ต้องเป็นภาระรกใจ รกภูมิทัศน์ มาจนท้าวป่านนี้แหละ
อุปสรรคคือความมืดจริงจริง เห็นไหม ตั้งหัวข้อไว้ แล้วเรียงความ ก็เขียนลากเข้าความจนได้แหละ
เก๋มาก อุปสรรคคือความมืด
เย็นวาน กลับจากเมือง นั่งมองและพิจารณามัน ก็ความรกเรื้อที่เล่ามานั่นแหละ
คิดสวย คิดสง่า แหม...ใต้ต้นสาละ ถ้าไม้นี้ออกดอก ก็จะสวยทีเดียว เคยเห็นสาละของสมเด็จพระญาณสังวร พระสังฆราชที่ทรงปลูกไว้หน้าโรงพยาบาลพหลฯ กาญจน์ ออกดอก สวย
สวยจนเป็นแรงบันดาลใจให้นำมาปลูกบ้าง
แต่ตอนนี้ โคนมันรก บริเวณภูมิทัศน์ใต้โคน ไม่น่าดูก็วางแผน ทำให้งามซี
งามแบบไหน ก็งามแบบพึงตาพอใจ ก็อาจเป็นม้ายาว ดอกไม้พุ่มสวยสวย รายระดะไป ดอกสีนั้นสีนี้ นานาพรรณ เอาอิฐประสานก่อเป็นฉากหลัง หาไห แล้วเอาน้ำล้นหล่นลงมา แบบตำราจัดสวนของหนังสือบ้านและสวนในเครือแพรวเขาซิ
เมื่อรก ไปหาคนงานมาทำมาเบิก มาบุกให้แปนเอิดเติด หรือเตียนเลี่ยนโล่งไม่ได้ ก็ต้องสองมือ สองตีนของตนนี่แหละ
จึงเมื่อเช้า ตีห้า ก็เอาจอบค่อยค่อยคุ้ย รู้ดีว่าต้องรบกับ มด งูเงี้ยวเขี้ยวขอ ตะขาบใต้กระดาน
ฟ้ายังไม่แจ้งแสงสว่างไม่พอ
อุปสรรคคือ ความมืดอีกแหละ มืดเพราะไม่รู้ว่าสัตว์มันจะขบกัดเอาเมื่อไร
ก็ค่อยค่อยลงจอบ ดึงทึ้งเถาวัลย์ออก
นี่แหละปล่อยเฉยเมย เมื่อรู้ว่ามันยากก็จงอย่าปล่อยปละละเลย
แหม...ถ้าเขียนฮุค แบบกลับมาดูสันดอน สันดาน ชั่วกลั้วโลกย์ของคน ก็จะเก๋ นะ
อย่าดีกว่า
เตือนตัวเอง...เขียนหนังสือ เขียนความเรียงสไตล์เท่ เก๋ แบบฮุคเข้าธรรมะ
น่าเบื่อนะจำไว้ไอ้หมวน
ศิลปะ ควรปกปิดส่วนที่ควรเปิดเผย และควรเปิดเผยในสิ่งที่น่าจะปกปิดไว้ นั่นศิลปะ ของออสการ์ ไวลด์ซีนะ...จำได้ดังนี้ แต่ไม่แน่ใจว่าโควตมาถูกไหม เห็นว่าเก๋ก็เขียนและอ้างไปก่อน ไม่ได้เอาไปขายนี่ ถ้าขายได้ก็ต้องตรวจทานให้แม่น อย่าให้เขาว่าได้
นี่คืออุปสรรค คือ ความมืดอีกแหละ...
รื้อไม้ ลงคมจอบสับเถาวัลย์ ทึ้งดึง เก็บไม้เศษไม้ทีละชิ้น เอาอีกแล้ว
อุปสรรคคือความมืดจริงจริง
มดแดง มดคันไฟ มันตัวเล็กนะครับ ลากเศษไม้ ปลิ้นขึ้น มันรุมกัดมือ ลามเข้าไปถึงรักแร้ แจ้นซีครับ ถอดเสื้อพรืดพราดแทบไม่ทัน
โห...มันขึ้นตุ่มขึ้นผื่น ทันตาเห็น เอาน้ำฉีดฉีด เกา เกา และวิ่งขึ้นเรือน เอายาหม่องถูถู หายใจแทบไม่ทัน หอบแฮ่กคาเปล
อุปสรรคคือความมืด ทำให้มองไม่เห็นกองทัพมด ก็ไปรื้อทำลายรังของมัน...
ภรรยาตื่นมากดโทรทัศน์ เล่าข่าว คุณสรยุทธ สุทัศนะจินดา กำลังสัมภาษณ์ กำลังเสนอข่าว สีกาผู้มีชื่อเสียงด้านเขียนหนังสือธรรมะ กำลังฟ้องพระ อยู่พอดี
ก็รับฟัง
อุปสรรค คือ ความมืดทั้งหลายทั้งปวง แหละครับ.
**************
| 
