คุณ ทรชนบ้านนอกครับ

ฝากเรื่องเสียงกลอนท้ายวรรคด้วยนะครับ นักกลอนค่อนข้างถือเคร่งเรื่องนี้นะครับ หากไม่เคร่งก็คงนับเป็นบทเพลง หรือไม่ก็กาพย์ไปนะครับ

ท้ายวรรที่ ๑ ให้ลงเสียงเต้น (เอก, โท, ตรี, จัตวา) ไม่นิยมลงเสียงสามัญ

ท้ายวรรคที่ ๒ ให้ลงเสียงจัตวา หรือ เอก หรือโท ห้ามเสียงตรีหรือสามัญ

ท้ายวรรคที่ ๓ ให้ลงเสียงสามัญ หรือ ตรี ห้ามเสียงเอก โท หรือจัตวา

ท้ายวรรคที่ ๔ ห้ามลงเสียงสามัญ หรือ ตรี ห้ามเสียงเอก โท หรือจัตวา

กลอนที่คุณเขียนมาค่อนข้างดี แต่สะดุดเสียงท้ายวรรคนะครับ (ผู้ชอบกลอนบรมครูสุนทรภู่ รับไม่ได้อะครับ)

ยกตัวอย่าง ๓ บทแรกนะครับ เสียงท้ายวรรคผิดค่อนข้างเยอะนะครับ น่าจะปรับปรุง

   คนเราต่าง ความคิด ต่างวาระ

ซึ่งยากจะ  สนอง  ความเข้าใจ

ท่านไม่ชอบ เตือนมา ก็รับไว้

อ่านไม่อ่าน ไม่เป็นไร ไม่ว่ากัน

   ผมมองดู ความเปลี่ยนแปลง ไม่เคลื่อนไหว

กระตุ้นไป เพียงอยากเห็น สร้างสีสัน

ไม่ได้เย้ย   ไม่ได้หยาม   ใครทั้งนั้น

ตรงนี้มัน    พื้นที่กลอน   ไม่ใช่หรือ

   ผิดตรงใด ที่ไหน ก็แนะนำ

ไม่ชีช้ำ ขอบคุณ และนับถือ

ที่ผิดพลาด มากความ ไม่ฝึกปรือ

นั่นเพราะคือ แต่งตอนเมา เคล้าสุรา

...

หวังว่าคงไม่โกรธที่เขียนตรง ๆ นะครับ

ทรชนบ้านนอกควรเป็นนักอ่านก่อน อ่านเยอะๆ อ่านหนังสิอหลายๆแนว ของนักเขียนหลายๆคนจากทั่วทุกมุมโลก จนเข้าเนี้อแล้วค่อยเข้าสู่

กระบวนการผลิตงานเขียน เริ่มต้นจากเก็บไว้อ่านเองคนเดียว แล้วให้คนไกล้ตัวอ่าน จนได้รับการยอมรับใจากคนรอบตัว แล้วค่อยแสดงผลงาน

ในวงแคบ เช่นอวยพรวันเกิดเพื่อน ไว้อาลัยผู้ตายในงานศพ แล้วดูผลการสนองตอบว่าเป็นอย่างไร หากมีคนชื่นชม จึงค่อยแสดงผลงานสู่สาธา

ณะในดับกว้างขี้น เช่นลงอินเตอร์เนต หรือนิตยสาร  การเขียนหนังสือสู่สาธารณะมิใช่เรื่องง่าย ที่ใครๆจะทำก็ได้  และคงจะไม่เหมาะกับทุกคน

เพราะคุณต้องรับผิดชอบต่อสาธารณชน เช่นเมื่อเผยแพร่แล้วต้องไม่เป็นการดูถูกระดับสติปัญญาของคนอ่าน  หรือสร้างความผิดหวังเป็นอย่าง

ยิ่ง อย่างกรณีการเขียนบทกวี สิ่งที่ผู้อ่านคาดหวังคือ ความงาม และความคิด ความงามได้แก่กลุ่มภาษา อารมณ์ ความละเมียดละไมและ

จินตนาการ ความคิดคือกลุ่มสติปัญญา ความรู้ การสร้างสรรค์ ความลุ่มลีกแหลมคมในประเด็น เป็นต้น หากไม่ได้สองสื่งนี้แล้วผู้อ่านจะรู้สีกเสีย

เวลาอันมีค่า คนเขียนก็ควรจะคืนพื้นที่ให้ผู้อี่นที่มีความสามารถมากกว่า อย่างกรณีทรชนบ้านนอกคงจะไม่สายที่จะไปฝีกปรือให้ได้ที่กว่านี้

แล้วค่อยแสดงผลงานใหม่ คงไม่มีใครรังเกียจคุณหรอกครับ

@   สาธกวิญญูชน

แจ่มแจ้งสู่มรรคผล       วังวนล่วงเลยผ่าน

กระจกส่องสว่าง        เส้นทางแห่งสังขาร

สิ้นสุดด้วยสันดาน       เหลือไว้เพียงเถ้าธุลี

@   เปรียบประหนึ่งครู

ตักเตือนสอนรู้      อดสูถ้อยวจี

หมั่นเพียรฝึกตน     ฝึกฝนตามวิถี

ถ้อยความบาลี      เรียงร้อยจับใจ

@   หามีใจโกรธ

ถ้อยความคำโพสต์       หาโทษโกรธใคร

เพียงเพราะเอามัน       สร้างสรรค์ด้อยไป

เนื้อความเรียงไว้        มิอาจงดงาม

@   ทุกท่านติชม

หาได้ขื่นขม           ร้อยคมคำถาม

วิเคราะห์วิจารณ์        ผลงานติดตาม

ตักท้วงป้องปราม        ยินดีปรีดา

@   แก้ไขปรับปรุง

ปณิธานหมายมุ่ง     แสงรุ่งอาทิตยา

ผืนนภาสดใส       วันใหม่อุษา

เรียงร้อยคุณค่า      ฝากไว้จารึกนิรันดร

ฯลฯ