 |
| หน้าหลัก | ข้อมูลสมาคม | บทความ | บทร้อยกรอง | ข่าวสารประชาสัมพันธ์ | กิจกรรม | กระทู้ | หนังสือ | ร้อยกรองออนไลน์ |
 | |
รางวัลที่ยังไม่ได้ใช้ประโยชน์ ๏ สืบเอ๋ยสืบ สืบศรีกวีศิลป์ ๏ มโนภาพอักษรสัญจรสื่อ ๏ สืบเอ๋ยสืบสืบจักหายสลายแล้ว ๏ ลืมคำว่า“พี่น้อง”ร้อยกรองหรือ? ๏ สุโขทัยผดุงถึงกรุงศรีฯ ๏ โบราณว่าศึกไหนจักร้ายเท่า ๏ เชิญท่านเผางานเขียนไทยให้เต็มที่ ๏ แบกตำราถือสายสะพายย่าม ๏ ก่อนจะลาจากไปจนไกลแสน "อาจารย์ครับ ผู้ใหญ่เขาทำอะไรกันอยู่หรอครับ??" | |
ผู้ตั้งกระทู้ นายชาตรี ตราชู (chatree0-at-hotmail-dot-com) :: วันที่ลงประกาศ 2011-02-28 18:49:41 |
| [1] |
ความคิดเห็นที่ 1 (2157123) | |
รางวัลที่ยังไม่ได้ใช้ประโยชน์
๏ สืบเอ๋ยสืบ สืบศรีกวีศิลป์ จะหลั่งรินดอกสร้อยร้อยภาษา หยดน้ำหมึกพร่างพจน์รจนา สืบปัญญาสืบคำสืบน้ำใจ
๏ มโนภาพอักษรสัญจรสื่อ หน้ากระดาษหนังสือคือคำไข แฝงความรักลิ้มรวงความห่วงใย เก็บความนัยปริศนาห้วงอารมณ์
๏ สืบเอ๋ยสืบสืบจักหายสลายแล้ว กวีแก้วทะเลาะไม่เหมาะสม เพียงรางวัลไขว่คว้าค่านิยม เคยหยัดยืนชื่นชมอุดมการณ์
๏ ลืมคำว่า“พี่น้อง”ร้อยกรองหรือ? เมื่อวานซืนยังนับถือเขียนสื่อสาร
ลืมคำมั่นสัญญาต่ออาจารย์
ว่าจักสร้างผลงาน...เพื่อแผ่นดิน
๏ สุโขทัยผดุงถึงกรุงศรีฯ วรรณคดีถูกเผาแทบสูญสิ้น พวกพม่าต่างแดนแคว้นไพริน เหยียบย่ำถิ่นรุกรานเผาบ้านเมือง
๏ โบราณว่าศึกไหนจักร้ายเท่า
ศึกในเรามากมายยังหลายเรื่อง
มีผู้นำ ชื่อความโกรธโหดแค้นเคือง
มีลูกน้อง นองเนืองชื่อว่าคน
๏ เชิญท่านเผางานเขียนไทยให้เต็มที่
คนละครั้งคนละทีจะกี่หน
เมื่อพอใจค่อยเก็บเศษกระดาษยล
ที่เปื้อนปนน้ำตานักประพันธ์
๏ แบกตำราถือสายสะพายย่าม ไม่อยู่แล้วนิยามโลกความฝัน สำนักนี้ที่อยู่ผู้ดึงดัน ทะนงกันเป็นปราชญ์ฉลาดเชาวน์
๏ ก่อนจะลาจากไปจนไกลแสน มอบตัวแทนของขวัญย้ำวันเก่า เป็นคำพูดหนึ่งคำ...ระหว่างเรา “ถ้าเธอเขลา...ฉันก็เขลา เท่าเท่าเธอ!”
"อาจารย์ครับ ผู้ใหญ่เขาทำอะไรกันอยู่หรอครับ??" "อาจารย์ก็ไม่รู้....เรากลับกันดีกว่า" | |
ผู้แสดงความคิดเห็น นายชาตรี ตราชู (chatree0-at-hotmail-dot-com)วันที่ตอบ 2011-02-28 18:51:36 | |
ความคิดเห็นที่ 2 (2157129) | |
ฉบับแก้ไข "ผิดเท่ากัน"
รางวัลที่ยังไม่ได้ใช้ประโยชน์อันใดเลย
สืบเอ๋ยสืบสืบศรีกวีศิลป์ จะหลั่งรินดอกสร้อยร้อยภาษา หยดน้ำหมึกพร่างพจน์รจนา สืบปัญญาสืบคำสืบน้ำใจ
มโนภาพอักษรสัญจรสื่อ หน้ากระดาษหนังสือคือคำไข แฝงความรักลิ้มรวงความห่วงใย เก็บความนัยปริศนาห้วงอารมณ์
สืบเอ๋ยสืบสืบจักหายสลายแล้ว กวีแก้วทะเลาะไม่เหมาะสม เพียงฐานะอคติค่านิยม เคยหยัดยืนชื่นชมอุดมการณ์
ลืมคำว่า "พี่น้อง" ร้อยกรองหรือ? เมื่อวานซืนยังนับถือเขียนสื่อสาร ลืมคำมั่นสัญญาต่ออาจารย์ ว่าจักสร้างผลงาน...เพื่อแผ่นดิน
สุโขทัยผดุงถึงกรุงศรีฯ วรรณคดีถูกเผาแทบสูญสิ้น พวกพม่าต่างแดนแคว้นไพริน เหยียบย่ำถิ่นรุกรานเผาบ้านเมือง
โบราณว่าศึกไหนจักร้ายเท่า ศึกในเรามากมายยังหลายเรื่อง มีผู้นำ ..ชื่อ"ความโกรธ"โหดแค้นเคือง มีลูกน้องนองเนืองชื่อว่า"คน"
เชิญท่านเผางานเขียนไทยให้เต็มที่ คนละครั้งคนละทีจะกี่หน เมื่อพอใจค่อยเก็บเศษกระดาษยล ที่เปื้อนปนน้ำตานักประพันธ์
แบกตำราถือสายสะพายย่าม ไม่อยู่แล้วนิยามโลกความฝัน สำนักนี้ที่อยู่ผู้ดึงดััน ทะนงกันเป็นปราชญ์ฉลาดเชาวน์
ก่อนจะลาจากไปจนไกลแสน มอบตัวแทนของขวัญย้ำวันเก่า เป็นคำพูดหนึ่งคำ...ระหว่างเรา "ท่านผิดเล่า...เขาก็ผิด...เท่าเท่ากัน"
"อาจารย์ครับ ผู้ใหญ่เขาทำอะไรกันอยู่หรอครับ??!" "อาจารย์ก็ไม่รู้....เรากลับกันเถอะ"
ขอความสุขจงคืนกลับมา...ขอความสุข รอยยิ้มที่เคยเหลือเฟือ
| |
ผู้แสดงความคิดเห็น นายชาตรี ตราชู (chatree0-at-hotmail-dot-com)วันที่ตอบ 2011-02-28 19:07:50 | |
ความคิดเห็นที่ 3 (2160018) | |
ท่านคือคนดีของนักกลอน ผมขอกราบ | |
ผู้แสดงความคิดเห็น นายอำพล อยู่ถนอม วันที่ตอบ 2011-03-10 20:12:25 | |
| [1] |
| Copyright © 2010 All Rights Reserved. |
| Visitors : 869468 |
 |