สาธุ

“มายาลวง ภูสุภา”

มายาในใจจิต           เพราะชีวิตได้ขาดหาย

แสงธรรมมิผ่องพราย    มารยาร้ายก่อกำเนิด

น้อมธรรมะส่องทาง     ปล่อยวางว่างจักประเสริฐ

ปัญญานำพาเลิศ        จักบังเกิดไม่มัวหมอง

ดับสิ้นถึงกิเลส          มายาสังเวชหลุดล่อง

จริตงามผ่อง            เห็นต้องไซร้ ”ภูสุภา”

ฯลฯ

ขอน้อมคารวะจากใจ

“ทรชนบ้านนอก”

มายา ว่า ยามยล 

ดวงกมลแหละตัวการ

ผัสสะจะเป็นยาน

บ่หันเหเวทนา

มายา ว่า สมมุติ

จิตแหละจุดให้มีมา

เหตุจากอวิชา

จึงมายา พาให้ยล ฯ

ปรัชญ์  วลีพร

 แวะมาเสพบทกวีที่ไพเราะอย่างลึกซึ้งขอรับ ^^

K.  ราศีิพิจิก 

Thanks ka, :-)

PSP

         มายามายั่วยวน       สิ่งทั้งมวลล้วนมายา

หลงรูปเสน่หา                 ในอุราพาร้อนรน

      มายาเมื่อมาเยือน     หมั่นตักเตือนดวงจิตตน

ดวงมานสุดทานทน         เหงาหงุดหงิดติดมายา

       ใจแพ้จึงแก้ยาก       ฉุดกระชากลากเข้ามา

ชีวิตอนิจจา                     หมดสิ้นท่ามายาลวง