มีเย็นมีเร่าร้อน                ถาโถม

มีอ่อนมีอวลโลม                          ซอกไซ้

อาจพัดพาดครืนโครม                  ครามลั่น นาแม่

หรือหวีดหวามลามไล้                  ลูบเนื้อวาบฝัน

            คือลมอันเกิดพร้อม          จักรวาล

ดาลดับตะวันฉาน                       แดดกั้น

เพียงพาเมฆคืบคลาน                  ลอยเลื่อน บังเอย

อัดเมฆหนาเบียดชั้น                    กลั่นได้หยาดฝน

            ดังคำคนพูดล้วน             คือลม

มีกลิ่นปากประสม                       แทรกบ้าง

บางคำบาดโสตตรม                    จิตเศร้า หมองแฮ

บางบทเสริมสุขสร้าง                   ส่งให้ใจฟู

            ฟัง ดู ชิม จับ รู้                สึกตาม

หูคั่นหัวมิถาม                             โง่ใบ้

ปิดโสตหนึ่งจึงงาม                      สติมั่น

หูกลั่นกรองลมไว้             แค่เสี้ยวพอความ

            ลามปามลมปากล้วน       ลือไป

ลอกเปลือกเลือกคำไข                  กระพี้

จนเหลือแก่นเก็จใน                     จึงเชื่อ นาพ่อ

ดีชั่วลมปากชี้                              อย่าเต้นตามลม

            ลมปากดีช่วยค้ำ              ความดี

ลมปากปราชญ์เป็นศรี                  ส่องหล้า

เชิญเถิดเปล่งพจนีย์                     ดีต่อ กันเทอญ

ลมปากเย็นถึงฟ้า                        ดับร้อนถึงสวรรค์ ฯ