สวัสดีครับ   นักกลอนฝึกหัด    ฝึกให้เยอะๆๆๆๆๆ   นะครับ  เป็นกำลังใจให้     เขียนใหม่ๆ     ก็ห้าวอหังการ์แบบนี้แหละ

"อหังการ์คงมิใช่ตัวเราดอก"

๑. อหังการ์หรือไหมข้าไม่รู้

เชิญครู "คนรักกวี" ชี้ได้ไหม

สักบทหนึ่งฝากถึงซึ้งหัวใจ

ฝากจารไว้ชี้แจ้งแห่งหนทาง

๒. "คนรักกวี" ผู้ดีนักแท้วาจาท่าน

ตัวเรามั่นตั้งตาสู้ไม่ยกหาง

ท่านยิ่งใหญ่เพียงใดให้จัดวาง

เป็นตัวอย่างข้าผู้น้อยด้อยปัญญา

๓. นักกลอนฝึกหัดไม่ชัดแจ้ง

"คนรักกวี" อย่าแล้งน้ำใจหนา

จำนรรสารท่านเถิดเป็นบุญตา

อย่าเพียงมากวนหัวใจให้ขุ่นมัว

๔. อยากจะเห็น "คนรัีกกวี" ที่บรรเจิด

บทประพันธ์อันงามเลิศมิสลัว

หรือเพียงถ้อยวาจาคนขลาดกลัว

หรือเพียงชั่วตัวดำหยามคำคน

๕. ถึงอ่อนด้อยน้อยปัญญาไม่เป็นเลิศ

พ่อ "คนรักกวี" ผู้ประเสริฐล้น

สานถ้อยต่อร้อยจำนรรให้ข้ายล

นักกลอนด้นทนรอคอยหวังติดตาม

๖. "คนรักกวี" ท่านเอยเปรียบเปรยนัก

ผลงานหลักของท่านแท้ใคร่ไถ่ถาม

เฝ้าคอยอ่านมิรอช้าทุกค่ำยาม

แม้นฝากนามในแผ่นดินเราชื่นชม

๗. หนึ่งกวีผู้เกริกฟ้าเหนือสยาม

ประกาศนาม "คนรักกวี" ว่าสุขสม

เหนือกว่าใครในแผ่นหล้านภาดล

น้อมกมลคารวะสุดหัวใจ

๘. แดนสยามนามนี้ ฤา ระบือเกียรติ

"คนรักกวี" หยุดส่อเสียดจักได้ไหม

อันผลงานท่านยิ่งใหญ่สักเพียงใด

ฝากวางไว้เป็นเพียงหนึ่งถึงข้าที

๙. ถ่มน้ำลายรดฟ้าว่ายิ่งใหญ่

"คนรักกวี" ผู้เกริกไกรสดสี

ตัวข้าน้อยแ่ค่หางอึ่งปัญญามี

ขอโปรดชี้ภูมิปัญญาอย่าช้าเลย

๑๐. เราคนกลอนบ้านนอกขี้ครอกนา

อยู่บ้านป่าถิ่นไพรยอมให้เย้ย

ทุกถ้อยคำก้มคำนับอย่างคุ้นเคย

แม้นกลอนเชยแต่ไม่อหังการ

๑๑. ผิดเป็นครูรู้แพ้และชนะ

มิลดละความตั้งใจจะสืบสาน

ผลงานด้อยไร้คุณค่าแต่ไม่พาล

เพราะสันดานไม่เย่อหยิ่งทะนงตน

๑๒. "คนรักกวี" หนึ่งเดียวเที่ยวอวดโอ้

วางคำโตโชว์ปัญญาเพื่อหวังผล

นักกลอนใหม่ฝึกหัดยังอับจน

กับคำ "คนรักกวี" ผู้ดีงาม

ขอน้อมคารวะจากใจ

"ทรชนบ้านนอก"

รัก ชอบ และชื่นชม ขอให้กำลังใจ "ทรชนบ้านนอก" ใส ซื่อ สุจริตใจ ขยัน อดทน พัฒนาฝีมือไปเรื่อยๆขอให้เจริญรุ่งเรืองต่อไป

ยกนิ้วให้ "ทรชนบ้านนอก"

             ๑. "โมโห"ตัวตกต่ำ ข้อควรจำปราชญ์ท่านว่า

          ภาษาพ่อคิดมา โปรดเถิดหนาอย่าทะเลาะกัน

             ๒.  ทุกท่านปัญญาชน ความคิดล้นล้วนสร้างสรรค์

            ยิ้มเถิดสามัคคีพลัน ร่วมแบ่งปันเพื่อนผองไทย

            ๓.  ปัญหาดุจปมเชือก มีทางเลือกคลายแก้ไข

            ค่อยแกะแก้มัดไป จักสดใสใคร่พบทาง

            ๔. สถานที่แห่งนี้ มอบเสรีมิอำพราง

            มอบรักปลอบใจบ้าง คนหลงทางจักสว่างใจ

 "ขอน้อมคารวะคนรักกวี" 

๑. ขอน้อมคำนับจากใจจริง

ถ้อยทุกสิ่งเราเขียนไม่หวังผล

ท่านไม่อ่านไม่สนทรชน

เราก็ใช่ว่าจะสนใจใคร

๒. เราไม่ได้เดือดร้อนหรือเคืองโกรธ

เราไม่เคยพาลโทษใครอย่าสงสัย

เราไม่เคยสนใจรางวัลใด

เราไม่ยินดียินร้ายอะไรเลย

๓. เพียงแต่เห็นท่านเดือดร้อนเรื่องรางวัล

ตีรวนกันเป็นเรื่องใหญ่ไม่อาจเฉย

ณ ที่นี้เราทักทายอย่างคุ้นเคย

ใช่ที่เปรยเปรียบด่าค่าของใคร

๔. ภูมิปัญญาท่านเก่งกล้าเหนือเรานัก

ควรเป็นหลักชี้ทางออกจะดีไหม

ใช่คร่ำครวญเรื่องรางวัลเหตุอันใด

ฝากบอกไว้ขอขมาอย่าเคืองกัน

๕. เราไ่ม่ได้กวนน้ำใสให้ท่านเคือง

แต่ทุกเรื่องที่เราเห็นท่านกระสันต์

เถียงกันไปด่ากันมาเรื่องรางวัล

ตัวเรานั้นเพียงผ่านมาว่าตักเตือน

๖. สมาคมคือชุมชนรวมผองมิตร

ครูและศิษย์อยู่ร่วมกันฉันน้องเพื่อน

วนเวียนวนด้นย่ำหลายปีเดือน

เปรียบเสมือนที่ผ่อนคลายหลายผู้คน

๗. เรามันด้อยเรื่องผลงานกานต์อักษร

มิร้าวรอนใครหยามเหยียบทุกค่ำหน

รู้ธาตุแท้แห่งปัญญาในตัวตน

ก้มหน้าด้นเขียนกลอนไปตามใจเรา

๘. มิเก่งกล้าแต่ว่าก็จริงใจ

มิสดใสแต่ก็ไม่ใจขลาดเขลา

มิงดงามแต่ผ่อนคลายหนักบรรเทา

มิกลัดเกลาแต่เอาใจใส่เนื้องาน

๙. เราชื่นชมทุกท่านครูที่พานพบ

เรายินดีปรบมือให้ทุกก้อยสาร

เราเชิดชูคนเขียนบทประพันธ์กานต์

เราน้อมอ่านทุกบทความด้วยชื่นชม

๑๐. เราไม่สนใครเขียนดีหรือเขียนเก่ง

เราไม่เคร่งครัดเรื่องใดให้ขื่นขม

เราแค่ชอบตอบสาราทุกคำคม

เราภิรมย์สมใจหมายที่ต้องการ

๑๑. ท่านเขียนมาเราเขียนตอบก็ชอบแล้ว

พ่อดวงแก้ว"คนรักกวี" หาญ

พ่อคนเก่งท่วงลีลาจิตวิญญาณ

ขอน้อมอ่านผลงานด้วยเถิดเอย

ขอน้อมคารวะจากใจ

"ทรชนบ้านนอก"

 ท่านใดคือ "ทรชนคนบ้านนอก"

โปรดบอกให้แจ้งแถลงไข

 "คนรักกวี" นี้คือชื่อท่านใด

ฉันสงสัย สับสน อาจคนกันเอง

"คนกันเอง" หมายมุ่งทำยุ่งเหยิง

มาก่อเพลิงเผาไหม้ให้หมองหม่น

กลยุทธ์ทำลายล้างอ้างส่วนตน

ยกเหตุผลมาป้ายขี้ตีส่วนรวม

"ขอชี้แจง ในที่นี้ข้าน้อยไม่เคยพบปะหรือรู้จักใครสักคนเป็นทางการแม้แต่คนเดีย" 

"ทรชนบ้านนอก" ขี้ครอกนา

ผู้อ่อนด้อยถ้อยสาราสื่อความหมาย

"คนรักกวี" ผู้จารแจ้งแสงประกาย

เพียงเหมือนคล้ายต่างมุมมองของตัวตน

"ทรชนบ้านนอก" มาอาศัย

ใต้ไม้ใหญ่ผู้เมตตาพระคุณล้น

คนขี้ครอกนามนี้ว่าทรชน

เพียงเพราะผลงานด้อยค่าถ้อยกวี

"คนรักกวี" ศรีปราชญ์มิรู้จัก

แต่พบรักต้องอักษรท่านผู้นี้

เรื่้องรางวัลอันทรงเกียรติยิ่งชีวี

เลยพาทีจำนรรจาอย่าถือเลย

เมฆหมอกบังปิดคลุมมืดสลัว

ทุกถิ่นทั่วเราอาศัยไม่อาจเฉย

แค่รางวัลฉันกล้ามาหยามเย้ย

เราไม่เคยพบเห็นใครเลยต้องมอง

ลองย้อนดูเรื่องก่อนเก่าดาวกระทู้

ย่อมอาจรู้ความเป็นไปอันมัวหมอง

ผิดฉันมิตรอยู่ร่วมกันแห่งครรลอง

เราจึงป้องก่อนลุกลามเรื่องใหญ่โต

พึงปัญญาอันน้อยนิดทรชน

ยอมรับตนแค่ขี้ครอกไม่ยโส

"คนรักกวี" เล่นจำอวดโชว์

แกมคุยโวโม้รู้ดีเลยเศร้าใจ

คนละคนเป็นแน่ ในเงาเมฆขาว

ย้อนสืบสาวราวเรื่องอย่าสงสัย

นามของข้า "ทรชนบ้านนอก" ไซร้

มิยิ่งใหญ่แต่ยืนยงด้วยตัวตน

สมาคมฯเขารู้แจ้งแห่งตัวข้า

ทรชนเมาสุรามานานหน

"คนรักกวี" ที่ท่านพบ ณ บัดดล

ไม่ใช่คนกันเองหรอกเจ้าเอย

ถามตาต้อม ราศีพิจิก เถิด

ผู้คอยเปิดนำทางเราไม่เปิดเผย

ถึงท่านห่างแต่อยู่ใกล้อย่างคุ้นเคย

อย่าเปรียบเปรยเทียบ "คนรักกวี"

"ทรชนบ้านนอก" ไร้สังกัด

มาเรียนลัดลักจำที่ตรงนี้

แต่ขยันหมั่นเพียรเรียนรักดี

กราบขอชี้แจงท่าน "ในเงาเมฆขาว"

ขอน้อมคารวะจากใจ

"ทรชนบ้านนอก"

ฉันเพิ่งผ่านเข้ามาน่าสงสัย

ว่าเหตุใดกระทู้ดูปริศนา

หลากกระทู้รู้แจ้งเจตนา

รางวัลของคนปัญญาปัญหาจริง

ฉันได้ส่งแข่งขันร่วมกับเขา

นั่นเป็นเพราะตัวเราไม่หยุดนิ่ง

ได้วิชาได้มิตรไม่คิดชิง

ไม่คิดวิ่งเข้าหากรรมการ 

ทุกทุกคนบนทางนี้คือพี่น้อง

ชอบร้อยกรองมาร้อยรักถักบรรสาน

ให้บรรเจิดเถิดหนาอย่าร้าวราน

ขณะนี้ไทยต้องการ...สมานกัน

"คนรักกวี" ชื่อนี้อาจรู้จัก

"คนทรชน" นั้นนักถักทอฝัน

เป็นนามแฝงแห่งกานท์มานานวัน

แต่ว่าฉัน อาจรู้จัก เคยทักทาย 

(ทั้งสองท่านอาจคือคนกันเองที่ดิฉันเคยรู้จักค่ะ

ดิฉันพยายามห่างเหิน ห่างไกล ตีตัวออกห่างกรรมการทุกท่านค่ะ

เพื่อไม่ให้ท่านหนักใจ  แต่ที่จริงๆแล้วคือไม่รู้จักกรรมการสักท่านเลย

เพราะหากวันใดเกิดได้รางวัลขึ้นมาได้พ้นข้อครหาทั้งหลาย

และได้ภาคภูมิใจในฝีมือเราเอง ส่วนท่านที่ได้รางวัล

เห็นผลงานแล้วสมกับรางวัลที่ได้รับนะคะ ส่วนตัวดิฉันคิดว่า

หากว่าชาตินี้ไม่ได้รางวัลใดกับเขาก็ไม่เป็นไรค่ะ จะเจียมตน เจียมใจ

อยู่บนโลกนี้อย่างสดชื่น และจะคิดว่า คงไม่ใช่เส้นทางเรา ค่ะ)

"ไม่่เคยรู้จักและเห็นหน้าใคร"

        ไม่มีใครรู้จักข้าน้อยดอก

คนขี้ครอกปัญญาต่ำคำไม่หวาน

คนสิ้นไร้ไม้ตอกตลอดกาล

คนเขียนงานเกรียนเกรียนหมุนเวียนคำ

       "ทรชนบ้านนอก" รู้ตนดี

ไม่อัปรีย็ส่งผลงานกล้าตอกย้ำ

มาถิ่นนี้แค่ครูพักหวังลักจำ

แม้ตัวดำใจไม่ดำเหมือนดังใคร

       ชีวิตนี้ ณ ตรงนี้แค่ทายทัก

เพียงรู้จักจากอักษรอย่าสงสัย

อันหน้าตาชื่อจริงเป็นอย่างไร

ตัวข้าไม่ใส่ใจเรื่องนี้เลย

       สุขเพียงแค่หยอกเย้ากับคำคม

ต่อคารมที่เราเห็นมิอาจเฉย

ทุกบทกลอนคงเห็นเราอย่างคุ้นเคย

เราหาเย้ยหยามเหยียดใครควรใคร่มอง

       มีปัญญาแค่หางมดสลดเศร้า

แต่คอยเฝ้าเป็นประจำตอบสนอง

สิ่งใดดีคำใดงามถูกครรลอง

ก็จับจ้องมาเรียบเรียงเสียงครวญคราง

      ไม่ใช่ "คนรักกวี" ที่ใครเห็น

แต่เราเป็นทรชนคนถือหาง

บ่าแบกแอกคราดไถตลอดทาง

มาตรงนี้เพียงเพื่อสร้างวางอารมณ์

       ใครจะคิดยังไงเราไม่สน

เราทนได้ทุกอย่างไม่ขื่นขม

ตัวเราเองรู้ดีชั่วกับคำชม

สักวันลมเวลาพิสูจน์เอง

ขอน้อมคารวะจากใจ

"ทรชนบ้านนอก"

ผู้ใช้นาม"ในเงาเมฆขาว" นั่นแหละความคิดเชิงบวก  สร้างสรรค์วงการกลอน อย่าไปคำนึงถึงรางวัลที่มันเป็นกิเลส จอมปลอม ทำให้หลงทางไป โลกธรรมเราก็รู้จัก รู้เท่าทัน คนทำดีความดีก็ต้องสนอง คนคิดร้ายทำชั่วร้ายทั้งทางโลกทางศีลธรรม ความเลวร้ายไม่เคยสร้างคนได้นาน ไม่ช้าจะทำลายตัวเองเหมือนโลหะที่ถูกสนิมกัดกินตนเอง มีอาชีพอะไรก็จะล่มจมหายนะ มีครอบครัวก็จะแยกแตกสลาย ที่โกหกตนเองและโกหกคนอื่นไว้ มันก็จะถูกเปิดเผยความจริงออกมา ที่อิจฉาริษยาผู้อื่นไฟริษยาก็จะเผาไหม้ตนเองให้เป็นทุกข์ทั้งกายใจ การเขียนกลอนประกวดแข่งขันมันมีทั้งผู้แพ้ ผู้ชนะ คนชนะมีน้อยเพราะรางวัลมีจำกัด คนแพ้มีมาก เพราะโอกาสส่งเข้าประกวดมีมากกว่าจำนวนรางวัล การละเมิดกฎเกณฑ์กติกา ก็มีมานานหลายยุคสมัย ครูเขียนใช้ชื่อนักเรียนมีทุกเวทีประกวด เขาจึงต้องให้ประกวดเขียนกลอนสด  กรรมการไม่เป็นกลางก็มีทุกวงการที่มีการประกวดแข่งขัน กรรมการที่มีมาตรฐาน เที่ยงตรง รอบรู้ และยุติธรรมก็มีไม่น้อย แต่คนที่เคารพสิทธิ มองกรรมการในแง่ดี ให้เกียรติกรรมการกลับมีน้อย เพราะอะไร เพราะคิดไปว่าตนเองเสียประโยชน์ ไม่ได้รับความยุติธรรม กรรมการเป็นพรรคเป็นพวกกัน มีการให้ข้อมูลป้ายสีกรรมการ ด้วยความเข้าใจผิด จึงพูดผิดผิดออกไป ด้วยความอคติ บางรางวัลเท่าที่ทราบมีคณะกรรมการตัดสินเป็นคณะ ไม่ได้ตัดสินคนเดียว คณะกรรมการมีทั้งกลั่นกรองรอบแรก กรรมการรอบคัดเลือก กรรมการตัดสิน กรรมการรับรองผลการประกวด กรรมการอนุมัติผลการตัดสิน เรียกว่ากว่าจะได้รางวัลก็ผ่านการพิจารณามาอย่างละเอียดถี่ถ้วน ที่ว่ามีเส้นสาย มีพรรคพวกเป็นกรรมการ ถ้าผลงานไม่ดีจริงยากที่จะผ่านมาตรฐานเกณฑ์การตัดสิน  และไม่ว่ากรรมการ และผู้ส่งงานเข้าประกวดจะเป็นสมาชิกสมาคมใด ก็ไม่สมควรจะไปกล่าวพาดพิง เพราะคนส่งประกวด หรือกรรมการตัดสิน มีสิทธิสมัครเป็นสมาชิกได้ทุกสมาคมที่เขาเปิดโอกาส มันไม่เกี่ยวกับองค์กรเลย เป็นเรื่องของความเป็นส่วนตัวและกรรมการกับผู้ตัดสินรู้จักคุ้นเคยกันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก วงการนักเขียน วงการนักกลอน มันวนเวียนซ้ำหน้ากัน ไม่ได้เป็นองค์กรทางสังคมที่กว้างใหญ่อะไร อย่าตีงูให้กากินเลย เหมือนไก่ที่อยู่ในสุ่มเดียวกัน ไม่รู้จะไปจิกไปตีกับใครก็หันมาจิกตีกันเอง และมีข้อสังเกตุว่าเหตุการณ์ลักษณะนี้มักจะเกิดตอนใกล้เดือนธันวาคม ใกล้เลือกตั้งผู้นำองค์กร ข้อมูลมาจากคนกันเองทั้งนั้น ไม่เชื่อลองให้เว็บมาสเตอร์ตรวจสอบหมายเลขไอพีของผู้แสดงความคิดเห็นได้เลย และถ้าเข้าข่ายหมิ่นประมาทควรดำเนินการตามกฎหมายเพื่อเป็นเยี่ยงอย่างต่อไป

            ขอบคุณค่ะ เป็นข้อมูลที่น่าสนใจยิ่งนัก ดิฉันพลอยได้ความรู้ ได้ความคิดหลายอย่าง ที่ทุกท่านกล่าวมานั้นดิฉันจะค่อยๆนำไปวิเคราะห์นะคะ เพราะดิฉันยังไม่ทราบความเป็นไปของวงการนัก แต่พอเข้าใจบางเรื่องราว และเข้าใจผู้ร่วมแข่งขันว่า รางวัลบนเส้นทางนี้เปรียบเสมือนเครื่องการันตีฝีมือด้านงานเขียนของท่านไปตลอดกาล แม้ชีวิตหาไม่แต่ชื่อเสียงยังคงอยู่ ซึ่งรางวัลนั้นสามารถบันดาลทั้งเกียรติยศ ชื่อเสียง และงานหลั่งไหลเข้ามา ใครๆล้วนยกย่อง อยากรู้จักผู้ได้รางวัล บก.ทุกนิตยสารย่อมต้องการบทกวีของผู้มีชื่อเสียง ส่วนผู้ไม่มีชื่อเสียงย่อมเป็นที่ไม่รู้จักของสังคม ซึ่งต้องผลิตงานให้โดดเด่นจริงๆจึงจะมีโอกาส แม้ว่าจริงๆแล้ววงการกวีจะมีรายได้ไม่มากมายนักหากเปรียบกับเรื่องสั้น และนวนิยาย  แต่ชื่อเสียงกลับมีมากกว่ารายได้ ผู้คนผู้รักเส้นทางนี้จึงพยายามไขว่คว้ามุ่งหารางวัลอย่างล้นหลาม คอยดูการประกวดกวีซีไรต์ปีหน้าซิคะ ว่าจะมีข่าวอะไรออกมาอีก แต่ระวังว่า หากมีข่าวไม่สู้ดีในวงการนี้มากเกินไป คนรุ่นหลังอาจถอดใจที่จะก้าวเดินเข้าสู่วงการนี้ก็ได้ค่ะ เป็นความคิดของดิฉันเพียงผู้เดียว ซึ่งอาจคิดผิดก็ได้ค่ะ  ขอบคุณสำหรับทุกท่านที่ให้แง่คิดที่มีประโยชน์ ดิฉันวิเคราะห์ทุกตัวอักษรของทุกท่านที่กล่าวมาค่ะ

เรียน   พี่น้องสมาคมนักกลอนแห่งประเทศไทย

       ข้าพเจ้าในนาม "ทรชนบ้านนอก" ด้วยเกียรติและศักดิ์ศรีของชีวิต  กระผมไม่เคยส่งผลงานใดๆ เข้าประกวดเลยสักครั้งและไม่เคยคิดที่จะส่ง เพราะความรู้แค่หางอึ่งเรื่องกาพท์กลอนฉันท์ กระผมเรียนรู้แค่ครูพักลักจำ คงไม่มีความสามารถในการเขียนผลงานเป็นแน่แท้ กระผมเข้ามาในสมาคมฯแห่งนี้ เพื่ออยากเห็นครูกลอนผู้เก่งเชิงอรรถเิชิงกวี ให้ท่านได้สั่งสอนชี้แนะ เพียงเท่านั้น ตื้นลึกหนาบางของวงการเป็นอย่างไร กระผมไม่เคยสนใจ กระผมสนใจเพียงอ่านทุกกระทู้ที่โพสต์ และคอยต่อถ้อยร้อยกรอง หยอกเย้า กับทุกท่าน

       ข้าพเจ้าไม่เคยรู้จักสนิทสนมชิดชอบหรือรู้จักใครเป็นการส่วนตัว และก็คิดว่าคงไม่มีใครลดตัวลงมาทำความรู้จักกับ "ทรชนบ้านนอก" ความสุขของกระผมเพียงแค่คิดอะไรได้ก็มาเขียนเล่าบอกต่อเรื่องราวให้ฟัง การเขียนก็ใช้คำพื้นๆธรรมดา ตามประสาเด็กบ้านนอกความรู้แค่ประถม แต่สิ่งที่กระผมเห็นการทะเลาะด่าทอกันเป็นมา ส่วนตัวกระผมคิดว่าเป็นเรื่องที่ไม่ดีงามเป็นแน่แท้ ท่านทั้งหลายได้ขึ้นชื่อว่าผู้มีปัญญาเป็นอาวุธ ซึ่งเป็นการไม่สมควรอย่างยิ่ง แต่สุดท้้ายกลับโดนหลายท่านเข้าใจผิดคิดว่า กระผมเป็นพวกเดียวกันกับ "คนรักกวี" มาก่อกวนให้เกิดความแตกแยก 

       ดังนั้นข้าพเจ้าจำเป็นต้องขอชี้แจงว่า กระผมไม่เคยรู้จักใครในที่นี้เป็นการส่วนตัวและไม่เคยเกี่ยวข้องกับท่านผู้ใดโดยการพบปะสังสรรค์ในที่ใดที่หนึ่งเลย 

       ชีวิตส่วนตัว เป็นแค่พนักงานธรรมดา เงินเดือนพอเลี้ยงปากเลี้ยงท้องตัวเองและครอบครัว กิจกรรมหลังเลิกงานคือ กู้ภัยและเก็บศพ อาสาสมัครสังกัดมูลนิธิป่อเต็กตึ้งพุทไธสวรรย์ อยุธยา ความชอบพิเศษ นั่งด้นกลอนป่วนไปทั่ว กิจกรรมหลักหลังเลิกภาระกิจ ดื่มเหล้าเมาเบียร์ทุกวัน อันเป็นเหตุให้เขียนกลอนเกรียนๆ ผิดๆถูกๆ 

       ดังนั้นหากมีใครในที่นี้บอกว่ารู้จักกระผมเป็นการส่วนตัวคงมิใช่แน่นอน แต่ถ้ารู้จักในต่อถ้อยร้อยกลอนนะใช่ครับ

      จึงเรียนมาเพื่อทราบ

ขอน้อมคารวะจากใจ

"ทรชนบ้านนอก" 

          สำหรับข้อความของดิฉันหมายถึง ทั้งคุณ และ คนรักกวี อาจเป็นผู้ที่ดิฉันเคยได้มีโอกาสทักทาย ได้สนทนาในชีวิตจริงก็ได้ค่ะ เพราะว่าดิฉันไม่ทราบนามแฝงของท่านทั้งหลาย จึงเขียนไว้ว่า เรา (ทั้งสามคน) อาจเป็นคนกันเอง เป็นเพื่อนกันเองก็ได้ค่ะ ถ้าไม่เคยรู้จักกันก็ขอโทษด้วยค่ะ เข้าใจค่ะ รับทราบค่ะ ขอโทษค่ะ หากข้อเขียนทำให้ตีความผิดความหมาย 

มิเป็นไรดอกครับ คนเราเข้าใจผิดกันได้เสมอ ครับ "ในเงาเมฆขาว" 

ขอน้อมคารวะจากใจ

"ทรชนบ้านนอก"

ขอยืนยันถ้อยคำ

"รัก ชอบ และชื่นชม ขอให้กำลังใจ "ทรชนบ้านนอก" ใส ซื่อ สุจริตใจ ขยัน อดทน พัฒนาฝีมือไปเรื่อยๆขอให้เจริญรุ่งเรืองต่อไป"

ผมแค่แสดงทัสนะและความคิดเห็นผิดด้วยหรือ

ผมเล่าสิ่งที่เคยได้ยินมา  ผิดด้วยหรือ  ถ้าคุณไม่เคยทำ  จะไปเดือดร้อนอะไร

สิ่งที่ท่าน  "คนกลางพูด" ที่กล้าพูดความจริง  ความที่กระกระทำกันจนเป็นเรื่องปกติ  ผมอยากให้ท่านคนกลางแนะวิธีแก้ด้วยครับ จักเป็นประดยชน์ต่อส่วมรวมไม่น้อยเลย

-กรรมการและคนประกวด  มันต้องมีความเป็นเพื่อนกัน   ยอมรับครับ   วงการเราก็มีแค่นี้ (แต่ก่อนการประกวด  มีการสรรหาคณะกรรมการคณะใหม่ๆ  ดีไหม)  ให้มีการหมุนเวียน

-ผมไม่รู้นะว่าคนเป็นนายกสมาคม  ได้ประโยชน์อะไรบ้าง  นอกจากเกียรติและชื่อเสียง  จึงมีไปถึง  10  ธันวาคม   นายกจะหมดวาระหรือ

เรามาจัดประกวดรางวัลนักกลอนระดับอาเซี่ยนดีไหม   ทำงานให้เป็นที่ยอมรับของสังคม

อย่งภาคตะวันตก      เชิญระดับ   ศิวกานต์    เนาวรัตน์    วัฒน์        ตัวแทนใต้    พนม    จีรนันนท์     มนตรี      กลาง  โชคชัย       อีสาน  ไพวรินทร์

แรคำ  ประโดยคำ     (ความเห็นส่วนตัว)

ที่คนรักกวี ให้ข้อเสนอแนะมาก็เป็นข้อคิดที่ดี เรื่องหนึ่งของการเข้าสู่ประชาคมอาเซี่ยนของนักกลอน ที่เป็นรูปร่างหน้าตาชัดเจนแล้วจากการติดตามข้อมูลข่าวสารคือสมาคมนักกลอน โดยนายกทองแถม ร่วมกับกระทรวงวัฒนธรรม ผลักดันให้มีรางวัลสุนทรภู่อะวอร์ด โดยคัดเลือกกวีผู้มีผลงานในประเทศอาเซียนทั้งหมดมาประกาศเกียรติคุณ ดังนั้นกวีไทย ไม่ว่าจะเป็นศิวกานท์ วัฒน์ วรรลยางกูร ไพวรินทร์ ขาวงาม แรคำ ประโดยคำ ฯลฯ ส่งประวัติผลงานเข้ามาได้เลย เขากำลังเปิดรับผลงานนะครับ

กระผมมีไม่ความคิดเห็นเรื่องนี้นะครับ

ของดแสดงความคิดเห็น เพราะไม่รู้จัก

ว่าใครเป็นใคร ใครทำอะไร 

ขอน้อมคารวะจากใจ

"ทรชนบ้านนอก"

 

“ขอขมาบรมครูเอกกวีทุกท่านนาม”   ๑.     หมาด่างน้อยคอยเฝ้ารอเก็บศพ น้อมกรนบก้มกราบไหว้กวีศรี ฉายแจ่มแจ้งเจิดจรัสแสงสุรีย์ ปพนธีร์ศรีปราชญ์ชาติสยาม   ๒.    รอเก็บศพกลบเวลาด้นกลอนโศก สัจธรรมแห่งโลกวิวาบวาม เช้ายังยิ้มปริ่มสุขทุกย่ำยาม เย็นถูกหามเข้าศาลาป่าช้าคอย   ๓.    เกริกกวินทร์เกียรติก้องผ่องพิสุทธิ์ กว่ามนุษย์นักกลอนเน่ามิเหงาหงอย พรรณนาเรี่ยราดรดจรดดอย หมื่นพันร้อยน้อยค่ากว่าคนกวี   ๔.    เพียงสำนึกรักบ้านเกิดจากสันดาน จารบทกานต์ผ่านอักษรฝากที่นี้ เป็นอีกหนึ่งช่องทางหมาน้อยมี กล่าวแถลงแจงชี้บอกเรื่องราว   ๕.    เอกกวีศรีสยามอย่าหยามหมิ่น เพื่อท้องถิ่นกล้าสำแดงใช่สามหาว ฝากประดับการต่อสู้อันยืดยาว ไทสกลแสนปวดร้าวยากยอมทน   ๖.     เก็บแต่ศพขอสยบเก็บอักษร ทุกบทตอนย้อนเล่าข่าวอันฉ้อฉล งูกินหางเผยตีแผ่เหลี่ยมเล่ห์กล ขอขมากวีชนชั้นกวี   ขอน้อมคารวะจากใจ “ทรชนบ้านนอก”